ਪੰਨਾ:ਸ਼ਰਾਬ ਕੌਰ.pdf/61

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

ਅਸਰ ਤਾਂ ਸੋਚਣ ਲਗੇ, ਬਈਅਜਤੀਕ ਪੰਜਾਹਵਾਰੀ ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਹੋਈ, ਕੁਖ ਭੰਨ ਕੇ ਦੁਹਰਾਹੀਕੀਤਾ, ਸਚਕੇਹਦੇਹਸਿਆਣੇ ਬੈਠੇਖੂਹਲਈਦੇਖਾਏ ਹੁਣ ਤਾਂ ਲਚਾਰੀਆਬਈ ਚਲਓਇ ਖਲਾਅਜ ਪੋਸਤ ਪੀਕੇਖਣ ਚਲੀਏ ।ਏਹ ਟੁੱਟ ਕੇ ਬੋਲੇ, ਸਹੁਰੀਏਰੋਨਾਂ ਕੋਉ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਗੇਤਿਆਹਾਂ। ਬਸ ਹੁਣ ਪੋਸਤ ਪੀਕੇਜਦਾ ਹੈ, ਕੁਝ ਖਕੇ ਡਾਂਗੀ। ਇਨਵੈਚਪੋਸਤ | ਪਾਇਆ ਗਿਆ, ਬੋਲੇ ਐਹ ਲੈ ਖੁਦਕੁਪੋਸਤ ਤੂੰਬੀ ਪੀਛੈ, ਚੁਲੀ ਤਬਾਹੂਬੀਦਿਹ ਮੇਰੇਆਉਂਦੇ ਤਕ ਤੁਹ0ਕੁਝ ਧਿਰਾਬ ਰਹੇ, ਤੱਖੇ ਬਸਪੀਕੇ ਚਲਿਆਂ,ਏ, ਪੈਰੀਅਇਆਦੇਖ | ਬਾਟਾ ਪੀਤਾ, ਉਠੇ ,ਘੋੜੀਨੁ ਪਾਈਡਾਹਿਆ ਚਾਰਜਾਮਾਕਸਿਆ,ਪਲਾਕੀ ਮਾਰੀ ਤੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ । ਜੇ ਕਿਤੇ ਪਦਕਖੁਲੀਤੀਘੋੜੀ ਚ੨ ਕੌਰਛਡਿਆ।ਨਹੀ ਘੋਟਕੇਚਾਲਤੁਰੀਜਾਦੀ ਕਿਈਜਸਤਕੋਹ ਨਿਕਲਗਏ, ਅਮਲਟੁਟ ਗਿਆ ਇਨੇਤਾਈਇਕਮੁਹਉਤੇ ਪੰਜਸਤਪੋਸਤੀਪੋਸਤਮ ਦੇ ਬੈਠੇਡੇਰੇ ਦੇਖਦਿਆਂਹੀਪੋੜੀਦੀਆਂ ਖਿਗਈਆਂ।ਪਾਸ਼ਪਘੋੜੀਓ ਉਡਰਪੋਸਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚਜਾ ਬੈਠੇ।ਅਗੇ ਪੋਸਤੀ ਮਤਾ ਪਕਾਰਹੇਸਨ ਕੁਮ ਆਧੁਪਤਾਦੁਖਦੰਦੀਹੈ, ਖੂਹਨੂੰਛਾਂਵਲੇਚਲੀਏਏ ਸਭਾਰੇਕੇਮਲਟੀਪੋਸਤ ਕੁਝ ਵਧੀਕਮਲਿਆਸੀ ਪਾਇਆ।ਸਭਨੈਲਕੇਪੀਤਾ।ਸ਼ਪਾਬਲਕਈਨ Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org