________________
• ਇਕ ਸੇਗੋਵਿਚੋਂਪਰਹੇਜਗਾਰਨਿਕਲਿਆ।ਹੁਣਸਾਰੇ ਉਸਦੇਦੁਆਲੇ) ਓਹਮੰਨਦਾਹੀਏਹਨਾਉਂਦੇ ਹਨ ਢਾਹ ਕੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਰਹੇਹਨ। ਓੜਕਨੁਮੰਨਾਇਆ। ਰਲਮਿਲਕੇਪੀਣ ਲਗੇ। ਤਲਖੇ,ਚੇਲਾਇਚਪਲਟੀਪਾਣੀਸੋਡਾਰ ਪਏਅਲਗੇ ਇਕਦੂਜੇਨੂੰ ਕਹਣਚੁਕਬਈਨਹੀ ਬਈਪਹਲੇਤੂੰ ਇਸੇ ਨਹੀਮਤੂਰ ਚੱਕੋਈਘੜੀਹੋਰ ਬੀਤਗਈ। ਗਲਕਾਹਦੀ ਗਲਾਸ ਮੁਹਨਾਲ ਲਾਇਆ ਟੋਟੀਫ਼ੀਕੇ ਝੀਕੀ ਅੰਦਰਤਾਲੋਇਆ।ਪਰ ਮੁੰਹਤੋ ਲੈਕੇ ਕਲੇਜੇ ਤਕਬਰੂਦੀਮਤਾਈਉਹਦੀਤੇ ਸ਼ਾ ਵੀ ਲੰਘਗਈ ਹੇਠਲਾਸਾਹਹੇਠਉਪਰਲਾਉਪਰ ਅਟਵਾੜੇਬਝਹਆ। ਫੇਰੁਝਣੀ ਕੇਬਈਜਿਹੀਆਈ । ਹੁਣਇਕਹਥਲੂਹੋਈਢਾਤੀ ਉਤੇ ਫੇਰਹੇਹਨ, ਦੂਜੇਹਥਨਾਲ ਕੋਈਖਾਣਦੀ ਚੀਜ਼ ਬੈਡਰਹੇ ਹਨ ਜੋ ਕਲੇਜੇਦੇ ਸਾਨੂੰ ਕੁਝ ਡੇਢਝੋ ਕੌਲਸਾਈਕੇਹਦੇ ਹੜਕਬਾਬਖਾਹ ਕੰਬਾਬ)ਉਰਹਿੰਦਾਹੈਜਰਾ ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਉਛਲਨਾਜਾਣੀ। ਕੋਟ ਕਲੇਜੇ ਦੇ ਸਾੜਦਾਦੁਖ ਆਲਿਆਂਇਆ:ਚ ਤੁਲਾ ਹੀਰਹੇਸਨ, ਝਟ ਚਲਦੇ ਦੌਰਦੀਵਾਰੀਆ ਗਈ। ਗਲਾਸਉਤੇ ਹਥਰਖਕੇ ਬੈਠਗਏ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ | ਅਜੇ ਨਹੀਰਾਹਰੋ । ਭਲਾਇਸਵੇਲੇ ਸਾਥੀਕਦ| ਛਡਦੇ ਹਨ। ਲਗਾ ਥੋੜੀਤ ਦੀ ਦੁਹਾਈ ਦੇਣ। ਮੁਕਦੀ ਗਲ ਫੇਰ ਬਲਦਾਮੁਆਕਲੇਜੇ ਨੂੰ। ਇਸੇਤਰਾਂਚੀ Digitized by Panjab Digital Library / www.paniabdigilib.org
