ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਦੇਵ... ਜਿਹੜੇ ਤੱਤੀਆਂ ਤਵੀਆਂ 'ਤੇ ਬਹਿ ਗਏ!
(ਸਵਾਮੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਸਾਥੀ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।)
ਸਵਾਮੀ
: ਫ਼ਤਿਹ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਆਂ... ਜਥੇਦਾਰ ਸਾਹਬ! ... ਹੋਰ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ’ਚ।
ਜੱਥੇਦਾਰ
:(ਖੁਸ਼ ਹੋਣ ਦਾ ਨਾਟਕ ਕਰਦਾ ਹੈ) ਐਹ ਹੈ ਹੈ ਹੈ ਵਾਹ ਜੀ ਵਾਹ! ਕੀੜੀ ਘਰ ਨਰੈਣ ਆ ਗਏ ... ਚਲ ਕੇ! ਆਓ! ਵਾਹਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਤੇ ਵਾਹੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਫ਼ਤਿਹ। (ਜੈਕਾਰਾ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਗਲੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ।) ਗਰਮੀ ਓ ਬਹੁਤ ਐ। ਧੰਨ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ... (ਅਧੂਰਾ ਛੱਡ ਕੇ)। ਤੁਸੀਂ ਸੁਣਾਓ ਕਿਵੇਂ ਚਲ ਰਹੀ... ਓ ਗੌਰਵ ਯਾਤਰਾ!
ਸਵਾਮੀ
: ਫ਼ਤੇਹ ਈ ਫ਼ਤੇਹ ਆ ਜੀ ਹੁਣ ਤੇ। ਹੋ ਗਈ, ਬਸ ਦੇਖਦੇ ਜਾਓ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ। ਬਹੁਤ ਚਲਾ ਲਈਆਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁਸਲਿਆਂ ਚੰਮ ਦੀਆਂ। ...ਕੀ ਗੱਲ ਔਖੇ ਜਿਹੇ ਲਗਦੇ ਹੋ!
ਜੱਥੇਦਾਰ
: (ਟਾਲਦਾ ਹੋਇਆ) ਓ ਨਹੀਂ ਜੀ..., ਗਰਮੀ ਓ ਬਾਹਲੀ ਐ! ਪਿੱਤ ਲੜਦੀ... (ਖੁਰਕਦਾ)
ਸਵਾਮੀ
: ਛੱਡੋ ਜੀ, ਅਸਲ 'ਚ ਆਦਤ ਹੋ ਗਈ ਏ.ਸੀ ਦੀ ਤੁਹਾਨੂੰ। ਸਰਦਾ ਨੀ ਹੁਣ।
ਜੱਥੇਦਾਰ
: ਹੋਰ ਕੀ ਜੀ। ਹੋਰ ਹੁਣ ਕੌਮ ਨੇ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਦਿੱਤੀਆਂ ਭਲਾ। (ਪੱਖੀ ਝਲਦਾ ਹੈ)
ਸਵਾਮੀ
: ਬਹੁਤ ਹੋਈਆਂ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ..., ਹੁਣ ਥੋੜੇ ਮਜ਼ੇ ਵੀ ਤੇ ਚਾਹੀਦੇ ਆ...(ਨਾਲ ਦੇ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।)
੧
: ਸਤ ਸ੍ਰੀ ਕਾਲ ਜੀ... ਮੈ ਜ਼ਰਾ...
ਜੱਥੇਦਾਰ
: ਸਾਸਰੀ ਕਾਲ ਜੀ ਸਾਸਰੀ ਕਾਲ! (ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖਦਾ ਹੈ। ਨੇੜੇ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ) ਇਹ ਤੁਸੀਂ ਸਿਆਣਪ ਕੀਤੀ।
ਸਵਾਮੀ
: (ਹਸਦਾ ਹੈ। ਚੰਗਾ ਹੁਣ ਦੱਸੋ ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਕਾਹਦੀ ਐ।
ਜੱਥੇਦਾਰ
: (ਤੈਸ਼ 'ਚ) ਨਰਾਜ਼ਗੀ..., ਹੱਦ ਹੋ ਗਈ! ਪਾਣੀ ਸਿਰੋਂ ਟੱਪਿਆ ਪਿਆ...,ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਓ ਤੁਸੀਂ... (ਫ਼ੋਨ ਵੱਜਦਾ ਹੈ) ਹਾਂ..., ਪਤਾ ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਮੀਟਿੰਗ 'ਚ ਆਂ ਅਸੀਂ ..ਕੀ! ਫੇਰ ਆ ਗਏ ਉਹ। (ਗੁੱਸੇ 'ਚ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।)
106:: ਸ਼ਹਾਦਤ ਤੇ ਹੋਰ ਨਾਟਕ
