________________
% ੩ & ੫ . ਕਿ ਇਕ ਦਿਨ ਕਾਲ ਜਦੋਂ ਸੂਰਜ ਭਗਵਾਨ ਉਦੇ ਹੋਨ ਕਿ ਬਾਲਾ ਹੀ ਸੀ ਅਭੈ ਸੀਤਲ ਪਬਨ ਚਲਰਹੀ ਸੀ ਰਾਸਾ ਹੋਦ ਰਾਸ ਦੀ ਪੂਥੀ ਅੰਜਨਾ ਦੇਵੀ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਥ ਲੈ ਅਪਨੇ ਪਰਮ ਸੁੰਦਰ ਮਨੋਹਰ ਬਾਗ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰ ਰਹੀਸੀ ਅਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਸੁਭਾਵਕ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੇਖਦੀ ਹੋਈ ਜਾਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਅਚੱਨਚੇਤ , ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਉਸ ਸੁੰਦਰ ਫੁਲਦੇ ਝੂਟੇ ਤੇ ਪਈ ਜਿਸਦੇ ਸੁਹਾਵਨੇ ਫੁਲ ਸਰਹੇ ਸਨ, ਰਾਮ ਜਾਨੇ ਇਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕੀ ਆਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਚਿਰ ਤੋਂ ਦੇ ਟਿਕਟਿਕੀ ਥਾਂਧ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਨ ਕੁੱਝ ਸੋਚ ਕੇ ਬਸੰਤਮਾਲਾ ਸਹੇਲੀਨੂੰ ਆਖਨ ਲੱਗੀ ਹੈ॥ | ਅੰਜਨਾਦੇਵ- ਭੈਨ ! ਵੇਖ ਇਹ ਕਹੇ ਸੁੰਦਰ ਮਨੋਹਰ ਫੁਲ ਖਿਲੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਅਤੇ ਕਈ ਕਲਿਆਂ ਉਸ ਇਸਤੀ ਵਾਂਗਨ ਜੋ ਅਪਨੇ ਲਾਲ ਹੋਠਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁਸਕਾਉਂਦੀ ਹੋਵੇ, ਹਰਿਆਂ ਪੜਾਂ ਵਿਚੋਂ ਦਿਖਾਈ ਦੇਰਹਿਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਮਨ ਭਰਨ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਅਤੇ ਈਰ ਦੇ ਕੁਦਰਤ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਓ ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਵੇਖ ਜੇਹੜੇ ਆਂਚ ਵਿੱਚ ਪਏ ਹੋਏ ਗਲੇ ਸੜੇ ਦਿਸ ਰਹੇ ਹੈਨ, ਇਕ ਓਹ ਭੀ ਸਮਾਂਸੀ ਕਿ ਏਹ ਭੀ ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਸੁੰਦਰ ਮਨੋਹਰ ਡਾਲੀ ਨਾਲ ਲਗੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਪਰ ਹੁਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਸੀ ਬੁਰਾ ਹੋਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਖੀ ! ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਭੀ ਤਿੰਨਾਂ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡੀ ਹੋਈਹੈ, ਅਰਬਾਰ ਬਾਲ ਅਵਸਥਾ, ਜਵਾਨੀ ਅਤੇ ਬੁਢਾਪਾ, ਪਰ ਭੈਨਜੀ, ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਜੁਵਾਨੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਨੁਖ ਲੋਕ ਪਰਲੋਕ ਦੇ ਸਾਮਾਨ ਇੱਕਠੇ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸੰਦੇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜੁਵਾਨੀ ਦੇ ਵੇਲੇ ਦੁਨਿਆਂ ਦੇ ਧੰਦੇ ਅਤੇ ਹਿਰਸਾਂ ਬੜੀਆਂ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਬਹਾਦੁਰ ਓਹੋ ਹੈ ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਿਤ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਪਸ਼ੂ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਵਿੱਚ ਕੀ ਭੇਦ ਹੈ ? ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੁਵਾਨੀ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ ਦੁਰਲਭ ਜਾਨ ਪਰਲੋਕ ਦਾ ਖਜ਼ਾਨਾ ਤੇ ਬੁਢਾਪੇ ਦੀ ਸਮਗੀ ਇਕੱਠੀ ਕਰੇ ਜਿਥੋਂ ਤੀਕ ਹੋ ਸਕੇ. ਨੇਕੀ ਕਰੇ । ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੁਖ ਦੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਯਾਦ ਰਖੇ ਕਿ ਏਨ੍ਹਾਂ ਗਲੇ ਸੜੇ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਝੂ ਨਿਕੱਮਾਂ ਹੋ ਬੁਢਾਪੇ ਵਿੱਚ ਪਛਡਾਨਾ ਪਵੇਗਾ, ਦੁਖ ਸੁਖ ਨੂੰ ਸਰੀਰ ਦਾ ਭੋਗ ਜਾਨ ਸੋ Language Department Punjab Digitized by: Paljab Digital Library
