________________
( ੧੬੪) ਇਸਨੇ ਕਈ ਲੜਾਈਆਂ ਭੁਗਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਏਹ ਇਸ ਤਰਾਂ ਨਾ ਕਰਦਾ ਤੇ ਇਹਦਾ ਬਚਾ ਕ ਸ ਪਰ ਹੁੰਦਾ, ਵੇਖੋ ! ਕੇਡੀ ਸ਼ਤਾਬੀ ਨਾਲ ਪਿਛਾਂ ਨੂੰ ਹਟਦਾ ਹੈਯਾ ਬਾਨਾਂ ਦੀ ਵਰਖਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਭਾਵੇਂ ਏਸਨੇ ਪੂਰੀ ਅਤੇ ਰਾਜੀਵ ਦੁਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘਾਯਲ ਕਰ ਸਟਿਆਂ ਹੈ, ਪਰ ਸੂਰਬੀਰ ਪੰਡਰੀਕ ਘਯਲ ਹੋਇਆਂ ੨ ਭੀ ਸ਼ੇਰ ਵਾਂਗੂ ਗRਦਾ ਹੋਇਆਂ ਰਾਵਣ ਪੁਰ ਜਾਂ ਦਿਆਂ ਹੈ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਬਹਾਦਰ ਜਰਨੈਲ ਹਨੂੰਮਾਨ ਜੀ ਦੇ ਭੀ ਨਜ਼ਰੀ ਪੈਗਈ ਹੈ, ਓਹ ਵੇਖੋ ਬਿਜਲੀਵਾਂਰੀ ਕੜਕਦਾ ਹੋਇਆ ਓਥੇ ਪਹੁੰਚਕੇ ਅਪਨਾ ਗੁਰਜ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਅਤੇ ਪੂਰਕ ਨੂੰ ਬੇਸੁਧ ਕਰਕੇ ਜਮੀਨ ਤੇ ਢਾ ਹੀ ਸਟਿਆ ਹੈ ॥ | ਰਾਜੀਵ ਭਰ ਦੀ ਏਹ ਦਸ਼ਾ ਵੇਖਕੇ ਅੱਗ ਬਗੋਲ ਹੋ ਹਨੂੰਮਾਨ ਤੇ ਜਾ ਪਿਆ, ਪਰ ਰਾਵਣ ਨੇ fuਛੋਂ ਦੀ ਹੋਕੇ ਇੱਕ ਅਜੇਹੀ ਬਰਛੀ ਮਾਰੀ ਕਿ ਓਸਦਾ ਪ੍ਰਲੋਕ ਗਮਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਓਹ ਸਦਾ ਲਈ ਦੁਖੋਂ ਛੁੱਟ ਕੇ ਮਿਠੀ ਨੀਂਦਰ ਵਿੱਚ ਸੌ ਗਿਆ । ਏਧਰ ਸਾਡੇ ਜਰਨੈਲ ਨੇ ਜਦ ਪੁੰਡਰੀਕ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਾਂ ਕੜ ਲਈਆਂ ਤਾਂ ਓਹ ਹਨੂੰਮਾਨ ਵੱਲ ਡਾਢੀ ਹੈਰਾਨਗੀ ਨਾਲ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਖੋਆ ॥ ਬੋਲਾ ਤਬ ਇਹ ਵਰਣ ਸਤ ਬਾਲਕ ਤੇਰੋ ਵੇਸ, ਕਯਾਨਾਮ ਤੁਮਹਾਰਾ ਕੰਵਰਜੀ ਕੌਨ ਪਿਤਾ ਔਰ ਦੇਸ ॥ ਹਨੂੰਮਾਨ ਜੀਪਿਤਾਂ ਹਮਾਰਾ ਪਵਨ ਹੈ ਰਤਨਪੁਰ ਨਾਮ ਮ, ਨ ਛੋਡੂ ਸ਼ਤਰੂ ਯੁਧੀਵਿਖੇ ਹਲੂਵੰਤ ਮੇਰਾ Original with: Language Department Punjab Digitized by: Panjab Digital Library
