________________
( ੧੫ ) ਪ੍ਰਧਾਨ-(ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ) ਮਹਾਰਾਜ ਦਾਸ ਭੀ ਹਾਸਰ ਹੋਗਿ ਆਹ ॥ ਇਹ ਕਹਕੇ ਕੁਝ ਮੂਰਤਾਂ ਕੱਢਕੇ ਅੱਗੇ ਰਖੀਆਂ ਅਤੇ ਓਨਾਂ ਵਿੱਚੋ ਦੋ ਚੁਕਕੇ ਰਾਜਾ ਜੀ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਦੇ ਕੇ ਕਹਨ ਲੱਗਾ | ਪ੍ਰਧਾਨ-ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ! ਅਸਾਂ ਕਈਆਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤਾਂ ਮੰਗਵਾਈਆਂ ਹਨ ਪਰ ਮੇਰੀ ਨਖ਼ਰ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਾਂ ਪੁਰ ਟਿਕਦੀ ਹੈ, ਅੱਗੇ ਆਪ ਮਾਲਕ ਹੋ ( ਬਾਕੀ ਦੀਆਂ ਸਰਕੂ ਅੱਗੇ ਵੱਖਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਦੇਖ ਲਵੋ । ਚ-(ਮਮੂਲੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਦੇਖਕੇ )ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਹਿਨ ਦੇਓ ॥ | ਇਹ ਕਹਕੇਅਤੇ ਫੇਰ ਓਨ੍ਹਾਂ ਦੁਹਾਂ ਮੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਲੈਕੇ ਦੇਖਨ ਲੱਗੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਦੇਖ ਭਾਲ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਉੱਥੋਂ ਉਠਕੇ ਰਾਨੀ ਵੇਗਮੋਹਿਨੀ ਦੇ ਪਾਸ ਦੋਵੇਂ ਮੂਰਤ ਲੈਕੇ ਚਲਿਆ ਗਿਆ । ਰਾਸਾ-ਪਿਯਾ ਸੀ ! ਭੂਸੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੁਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਅੰਜਨਾ ਦੋ ਦੇ ਸੋਗ ਕਿਸ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹੋ ? ਇਹ ਜਿਸਨੇ ਪhਬਰੀ ਧੋਤੀ ਬੱਧੀ ਹੋਈ ਹੈ ਹਰਨਿਆਂਤ ਵਿਦਿਆਧਰ ਦੇ ਪੁ ਦੁਧ ਪਰਬ ਦੀ ਮੂਰਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਦੁਸੀ ਪਹਿਲਾਦ ਵਿਦਿਆਧਰ ਦੇ ਪੂਤੁ ਪਵਨ ਦੀ ਹੈ ॥ ਰਾਨੀ ਮੋਹਿਨੀ ਪਹਿਲੋਂ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕਾਲ ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ ਅਤੇ ਫੇਰ ਆਖਨ ਲੱਗੀ ॥ · ਵੇਗਮੋਹਿਨੀ-ਲਾਮੀ ਜੀ ! ਮੇਰੇ ਲਈ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਚੰਗੇ ਹਨ ਪਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਆਪ ਦੁਧ ਪਰਬ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਇਹ ਸ਼ਰ ਨਿਰਬਲ ਲਾਭ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸਦੇ ਚੇਹਨਚਕਾਂ ਤੋਂ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬੜਾ ਭਾਗਵਾਨ ਅਤੇ ਵਿਦਯਾਵਾਨ ਹੋਵੇਗਾ | ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਇੱਕ ਸੂਰਬੀਰ ਵਿਦਵਾਨ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ॥ , ਰਾਜ-ਹਾਂ ਸੱਚ ਹੈ ? ਪ੍ਰਿਯਾ ਜੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗੱਲ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ' ਦੱਸਨ ਭੁੱਲ ਗਿਆਂ ਹਾਂ ਓਹ ਇਹ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਦੂਧਪੁਰਬ ਦੀ ਬਾਬਤ ਮੰ ਅਕਾਂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਹੈ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਏਹਬੜਾ ਦਿਆ ਬਾਨ ਅਦੋ ਸੁੰਦਰ ਹੈ ਪਰ ਜੋ ਵਿਦਯਾ ਦੁਆਰਾ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
- ਦੇਖੋ ਮਾਯਣ ਗੁਜਰਾਤੀ ਭਾਸ਼ਾ ॥
Original with: Language Department Punjab Digitized by: Panjab Digital Library
