________________
( ੧੭ ) ਤੀਜਾ ਅਧਯਾਯ ॥ ਪਵਨ ਭੀ ਇੱਕ ਹੋਨਹਾਰ ਸੂਰਮਾ ਹੈ ॥ • ਮੀਹ ਪੈਕੇ ਅਜੇ ਹਟਿਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਮੁਸਾਫ਼ਰ . ਰਤਨਪੁਰ ਦੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰ ਆ ਪਾਠਕ ਗਣ ! ਮੁਸਾਫ਼ਰੀ ਨੂੰ ਜੋ ਬਿਪਤਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਸੱਚ ’, ਵੇਖੋ i ਓਹ ਘੋੜੇ ਤੇ ਇਕ ਬੁਢਾ ਸਵਾਰ ਸਫ਼ੈਦਪੋਸ਼ ਕਿਸਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਪਾਲੇ ਦਾ ਫੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਸੁੜਿਆ ਬੈਠਾਹੈ ਮਲਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਤੋਂ ਦੂਰੋਂ ਆਇ ਰਿਹਾ ਹੈ ਚਾਹੇ ਗਰਮ ਕਪੜੇ ਬਨੇਰੇ ਪਾਏ . ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਾਲਾ ਉੱਪਰ ਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਪਰ ਪਾਲ ਫੇਰ ਭੀ ਲੱਗਦਾ ਹੀਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਓਹੋ ਠੰਡ ਭੀ ਬੜੀ ਹਨੇਰ ਦੀ ਹੈ, ਪੋਹ ਮਾਘ ਦੇ ਦਿਨ ਹਨ ਓਸ ਪੁਰ ਵਰਖਾ ਨੇ ਹੋਰ ਭੀ ਪਾਲੇ ਦਾ ਜੋਰ : ਪਾਇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਨੇ ਇਸਦੇ ਜੋਰ ਨੂੰ ਹੋਰ ਭੀ ਦੁਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਏਸ ਬੁੱਢੇ ਦੀ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜਵਾਨ ਭੀ ਅਜੇ ਤੀਕ ਇਸ ਤਿਆਂ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਪਏ ਹੋਏ ਹਨ ! ਓਹੇ ਫੇਰ ਮੀਹ ਵੱਸਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਪਰ ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਭੀ ਘੋੜੇ ਨੂੰ ਅੱਡੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਘੋੜਾ ਅਜੇ ਦੋ ਚਾਰ ਕਦਮ ਹੀ ਗਿਆਂ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਇੱਕ ਕਾਲਾ ਕੁੱਤਾ ਜੋ ਠੰਡ ਦੇ ਮਾਰੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਕੜਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਘੋੜੇ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ ਸੁਨਕੇ ਉਠ ਕੇ ਭਿੰਕਨ ਲੱਗ ਪਿਆਂ ਏਹ ਵੇਖਕੇ ਘੋੜਾ ਡਰਕੇ ਬੇਬਸ ਹੋਗਿਆ, ਸਵਾਰ ਵਚਾਰਾ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਕਪੜੇ ਚਿੱਕੜ ਰੂਪੀ ਮਹਿੰਦੀ ਨਾਲ ਚੰਗੇ ਗਏ ਬੁਢਾ ੩ ਬਹੁਚੇਰੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਰਦੀ ਤੋਂ ਬਚਾਓਨ ਵਾਲਾ ਦੁਬਾਲਾ ਅਜੇਹਾ ਪਿੰਡੇਨਾਲ ਚੰਮੜਿਆ ਹੈ ਕਿ ਏਸ ਬੁੱਢੇਨੂੰ ਉੱਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ | ਇਹ ਹਾਲ ਵੇਖਕੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਦਮੀ ਇੱਕਠੇ ਹੋਕੇ ਉਸਦੀ . ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਅਤੇ ਸਫ਼ੈਦਪੋਸ਼ੀ ਅਰ ਪਾਲੇ ਪੂਰ ਸ਼ੋਕਵਾਨ ਹੋ ਰਹੇ . . ਸਨ ਕਿ ਇੱਕ ਆਦਮੀਨੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧਕੇ ( ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਕੌਨ ਹੈ ) : Original with: Language Department Punjab Digitized by: Panjab Digital Library
