________________
( ੧੮) ਸੰਮਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਉਸ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਉਠਾਕੇ ਕਹਿਨ ਲੱਗ|| ਓਹੀ ਆਦਮੀ-ਓਹੋ ! ਬੀ ਜੀ ਕਿ ਭੋ ਸੱਟ ਛੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗੀ ॥ ਆਹਾ ! ਇਹ ਓਹੀ ਮੰਭੀ ਹੈ ਜੇਹੜਾ ਮਹੇ'ਦਰਪੁਰੋ ਅੰਦ ਦੇਵੀ ਦੀ ਕੁੜਮਾਈਨੂੰ ਆਇਆ ਸੀ, ਜਦ ਉਸਨੇ ਇਹ ਸੁਨਿਆ ਤਾਂ ਹਨ | ,' ਮੰਕੀ-(ਸਿਰ ਉਠਾਕੇ) ਆਹਾਹਰੀਸ! ਬੜਾ ਦੁਖ ਪਾਇਆ॥ ਹਰੀਸ-ਮਹਾਰਾਜ ਹੁਨ ਤੁਹਾਡੀ ਓਹ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਕਿ ਪੈਡਾ ਕਟੋ, ਇਹ ਤਾਂ ਮੀਹ ਦਾ ਸਮਾ ਹੈ ਅਤੇ ਠੰਡ ਦਾ ਬੜਾ ਔਰ ਹੈ । ਏਸ. ਵੇਲੇ ਤੇ ਜਵਾਨ ਬੇਹਾਲ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ ਫਿਰ ਤੁਹਾਡੀ ਕੀ ਗਲ ਹੈ। ਪਠਕ ਗੁਣ ! ਹਰਿਜਸ ਮੰਝੀ ਜੀ ਨੂੰ ਅਪਨੇ ਘਰ ਲੈ ਆਇਆ ਅਤੇ ਦੋ ਵਿਨਾਂ ਪਹਿਰਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਜਦ ਓਹ ਅਮਨ ਚੈਨ ਨਾਲ ਬੈਠਾ ਤਾਂ ਹਰੀਜਸ ਬੋਲਿਆ॥ 'ਹਰਿਜਸ-ਮੰਭੀ ਸੀ ਓਹ ਅਜੇਹਿਆ ਕੀ ਕੰਮ ਸੀ ਜਿਸ ' ਕਰਕੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਵੇਲੇ ਆਓਨਾ ਪਿਆ ! · ਮੰਝੀ-ਮਿਤਾ ! ਕੀ ਦੱਸਾ ਓਹ ਕੰਮ ਹੀ ਬੜਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ । ਹਰੀਸਸ-ਓਹ ਅਜੇਹਾ ਕੀ ਕੰਮ ਹੈ ਜੇਹੜਾ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਸਦੇ । ਮੱਝੀਂ-ਨਹੀਂ ਤੁਹਾਥੋਂ ਕੀ ਲਕ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਪੁਲੀ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਵਨ ਜੀ ਨੂੰ ਸਬਨੇ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ ਹੈ ਸੋ ਮੈਂ ਓਸੇ ਦੀ ਬਾਬਤ ਕੁਛ ਮਲੁਮ ਕਰਨ ਆਇਆਂ ਹਾਂ ॥ ਹਰਿਸਸ-(ਸੰਨ ਹੋਕੇ ) ਆਹਾ ਪਵਨ, ਓਹ ਤਾਂ ਇੱਕ ਹੋਨਹਾਰ ਸੂਰਮਾ ਹੈ ! ਜੋ ਸੱਚਮੁੱਚ ਪਵਨ ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੈ ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਵਾ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਦਾ ਆਧਾਰ ਹੈ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਪ੍ਰਜਾਂ ਲਈ ਪਵਨ ਕੁਮਾਰ ਹੈ, ਗਰੀਬਾਂ ਦਾ ਤਾਂ ਮਾਈ ਬਾਪ ਹੈ, ਪਰਦੇਸੀਆਂ ਲਈ: ਅੰਨਦਾ ਅਤੇ ਸਹਾਇਕ ਹੈ, ਘੋੜੇ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸ਼ਾਹ Original with: Language Department Punjab Digitized by: Panjab Digital Library
