________________
( ੧੯ ) ਸਵਾਰ ਹੈ, ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਮਨਦਾ ਸਿਰ ਭੇ ਓਸਦੀ ਤਲਵਾਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਭਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਚੰਨ ਮਨੋਹਰ ਹੈ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸਭਾ ਦਾ ਸਿੰਗਰ ਪਵਨ ਮਨੋਹਰ ਹੈ, ਮਹਰਾਜ ! ਮੇਰੀ ਸਮਰਥ ਨਹੀਂ ਜੋ ਉਸਦੇ ਗੁਣ ਵਰਣਨ ਕਰ ਸਕਾਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਂ ਉਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਕਰੇ ॥ ਹਰਸਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਨ ਮੰਨੂੰ ਜੀ ਦਾ ਮਨ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਗਿਆਂ, ਅਤੇ ਅਪਨੀ ਮਨੋਕਾਮਨਾਂ ਦੇ ਪੂਣ ਹੋਨ ਕਰਕੇ ਸਾਰੇ : ਦੁਖ ਭੁੱਲ ਗਏ ॥ ਅਤੇ ਸਵੇਰ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਹਲਾਦੇ , ਵਿਦਧਰ ਦੇ ਪਾਸ ਗਿਆਂ । ਇਤਫ਼ਾਕ ਨਾਲ ਰਾਜਾ ਜੀ ਓਸ ਵੇਲੇ . ਇੱਕਲੇ ਹੀ ਬੈਠੇ ਸਨ ॥ ਰਾਜਾ-ਆਓ ਮੰਝੀ ਜੀ ਬੜੀ ਮੁਦਤ ਪਿਛੇ ਛੁਹਾਡੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੋਏ ਹਨ, ਸੁਨਾਓ ਰਾਜਾ ਮਹਾਂਦਰਾਯ ਜੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹਨ॥ ਮੰਝੈ--ਮਹਾਰਾਜ ਸਬ ਤੁਹਾਡੀ ਦਯਾ ਹੈ। ' ' ਇਨੇਵਿੱਚ ਪਵਨਕੁਮਾਰ ਭ} ਆਯਾ ਤੇ ਪਨਾਮ ਕਰਕੇ : ਬੈਠ ਗਿਆ॥ ਰਾਜ-ਮੰਝੀ ਜੀ ਕੁਝ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਡੇ ਰਾਸਾ ਨੇ ਇਸਈ ( ਪਵਨ ਵੱਲ ਵੇਖਕੇ ) ਮਰਤ ਮੰਗਵਾਈ ਸੀ ਓਸਦੀ ਕੀ : ਗਲ ਹੋਈ | ਮੰਝੀ-ਮਹਾਰਾਜ! ਵਧਾਓ ਮੈਂ ਓਸੇ ਕੰਮ ਵਾਸਤੇ ਆਇਆਂ ਹਾਂ (ਇਹ ਕਹਕਰ ਅੰਜਨਾ ਦੇਵੀ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਪਵਨ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੀ) ਪਵਨ ਨੇ ਮੂਰਤ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਹੱਥੋਂ ਰਖ ਦਿੱਤੀ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਾਕੇ ਮੂੰਹ ਨੀਵੀਂ ਪਾਲਿਆ । ਬਸ ਫੇਰ ਕੀ ਸੀ ਸਬ ਪਾਸਿਓ ਵਧਾਈਆਂ ਦੇ ਜੈਕਾਰੇ ਬੋਲਨ ਲੱਗ ਪਏ ਅਤੇ ਮੰਝੀ ਜੀਨੇ ਸੋਨ ਦਾ ਬਾਲ ਮੈਤੀ ਜਵਾਹਰਾਤ ਨਾਲ ਭਰਕੇ ਉਸ ਵੇਲ ਦੀ ਰਸਮ ਮੁਥ ਪਵਨ ਜੀ ਦੀ ਭੇਟਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਨੇ ਬੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਮਨਸੂਰ ਕੀਤਾ Original with: Language a Digitized Panjab Digital Library
