________________
( ੪੨ ) ਕਰਦਿਆਂ ਹੀ ਅੰਜਨ ਦੇਵੀ ਨੂੰ ਵਖ ਮੈਹਲ ਵਿੱਚ ਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਹੈ ਅਜਤੀਕ ਉਸਦਾ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਡਿੱਠ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗਲ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜੇ ਏਸ ਜਨਾਵਰ ਦਾ ਇਹ ਹਾਲ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਵਿਚਾਰੀ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਵੇ। ੩। ਮੰ-ਬੜੀ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ) ਹਾਏ ! ਇਹ ਕਿ ਏਹ ਕਯੋਂ ਕੀਤਾ ? ਪਵਨ ਜੀ- ਕੀ ਭਲਾ ਭੂਸਾਂ ਨੂੰ ਓਹ ਮਦਪੁਰ ਵਾਲੀ ਗਲ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਜਦ ਰੇ ਨਾਲ ਉਸ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਗਏ ਸੀ ਤਾਂ ਅੰਜਨਾਂ ਦੇਵੀ ਨੇ ਕੀਹ ਆਖਿਆ ਸੀ ? ਸੋ ਓਸੇ ਗੱਲ ਤੋਂ ਭਿਗਆ ਕੀ ਹੋਈ ਹੈ ਕਿ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਿਛੋਂ ੧੨ ਵਰਿਆਂ ਤੀਕ ਮੈਂ ਓਸਦੇ ਨਾਲ ਨਾਂ ਬੋਲਾਂਗ ਵੀ ਮੰਭੀ-( ਬੜੀ ਹਲੀਮੀ ਨਾਲ ) ਜੇ ਤੁਸਾਂ ਓਸੇ ਗਲ ਪਿਛ ਏਡੀ ਕੜੀ ਭਿਗਆ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤਾਂ ਬੜਾ ਹਨੇਰ ਮਾਰਿਆ ਹੈ, ਕਿਓਂ ਜੋ ਓਹ ਗਰੀਬ ਨਿਰਦੋਸ ਹੈ ਇਸ ਜੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਓਸ ਵੇਲੇ ਭੀ ਆਖਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਅਫਸੋਸ ਕਿ ਤੁਸਾਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਵਲ ਜ਼ਰਾ ਭੀ ਧਿਆਨ ਨ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਐਵੇਂ ਨ ਤਕ ਉਸ ਨੂੰ ਏਹ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ । ਅੰਜਨਾਂ ਦੇ ਨੇ ਜੇ ਮੇਰੀ ਭੀਮੀ ਨਾਲ ਜੇਹੜੀ ਕਈ ਵਾਰ ਓਸਦੇ ਪਾਸ ਜਾਂਦੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕਦੇ ਏਸ ਗੱਲ ਦਾ ਭੋਗ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ, ਉ ਸਦੀ ਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਤੀਮੀਆਂ ਵਡਿਆਈ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਫਸੋਸ ਬਾਰਾਂ ਵਰੇ ਬੀਤ ਗਏ ਪਰ ਅਜੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਤੁਸਾਂ ਭੀ ਕਦੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਭੋਰਾ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ! ਜੇ ਮੈਂ ਸੁਨ ਲੈਂਦਾ ਤਾਂ ਏਹ ਕਦੇ ਭੀ ਨ ਹੋਨ ਦੇ'ਦਾ ਓਸ ਦੇਵ ਪਵਿ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ਸਾਂ ਏਡਾ ਦੁਖ ਦਿੱਤਾ ਹਾਏ ! ਓਸ ਨਿਰਦੋਸ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਕੇ ਬੜਾ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਏਹ ਸੁਣਕ ਲੈ ਖੜੇ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਤੁਸਾਂ ਬੜਾ ਅਨਰਥ ਕੀਤਾ ਹੈ ਹਾਏ ! ਐਡਾ ਅਨਰਥ ਹਾਏ ! ਹਾਏ ਤੁਸੀ ਬੜੇ ਨਿਰਦਈ ਹੋ ॥ ਪਠਕ ਗਣ ! ਮੰਤ੍ਰੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪਵਨ ਜੀ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ Original with: Language Department Punjab Digitized by: Panjab Digital Library
