________________
ਖ.. ਜੋ ਦੀ ' ਬਲੀ ਵਾਂਗ ਚੀਰ ਗਈਆਂ ਸਚ ਹੈ, ਜਾਦੂ ਓਹ ਜੇਹੜਾ ਸਿਰ ਜੋ ਚੜ੍ਹ ਬੋਲੇ ਪਵਨ ਜੀ ਨੇ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਜਬਾਬ ਕਰਨ ਦੇ ਇਹ ਕਿਹਾ1 ਦੋਹਾ-ਦੁਖ ਕਾਰਣ ਮੈਂ ਭਯੋ, ਸੰਤਾਪ ਨਿਜ ਨਾਰ | ਸ਼ੀਲਤੀ ਪਯਾਰੀ ਅੰਜਨਾਂ ਕੁਝ ਨ ਕਿਆ ਵਿਚਾਰ ॥ ਜਦ ਪਵਨ ਜੀਨੇ ਏਹ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਮੰਤ੍ਰੀ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ। ਮੰਭੀਮ ਰਾਜ ? ਜੇਹੜਾ ਸਮਾਂ ਬੀਤ ਗਿਆ ਓਹ ਤਾਂ ਹਬ » ਨਹੀਂ ਆਉਨਾ ਪਰ ਅਜੇ ਬੀ ਰਤਨਪੁਰ ਨੇੜੇ ਹੀ ਹੈ ਹੁਨ ਭੀ ਜਾਕੇ ਓਸਦੀ ਤਸੱਲ ਕਰ ਆਉ ਅਤੇ ਮ' ਫ਼ੌਜ ਲੈਕੇ ਰਾਮਨਾਥ ਪੁਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਡੀਕਾਂਗ ll ਪਵਨ ਜੀ-( ਕੁਝ ਕਾਲ ਸੋਚਨ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ) ਆਹਾ ! ਮੰਡੀ ਬੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗਲ ਹੈ ਕਿ ਅਸਤਿਗਆ ਦ ਭੀ ੧੨ ਵਰ ਬੀਡ ਚੁੱਕੇ ਹਨ॥ ਮੰਝੀ-ਹੁਨ ਤੁਸੀ ਦੇਰ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿਓਂ ਜੋ ਰਾਤ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਬਹੁਤ ਬੀਤ ਗਈ ਹੈ ॥ ਪਵਨ ਜੀ--ਇਸ ਗਲ ਦੀ ਤਾਂ ਕੁਝ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਪਰ ਮੈਂ ਏਹ ਸੋਚਨਾ ਹਾਂ ਕਿ ਪਿਤਾ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਖ਼ਿਆਲੀ ਕਰਨਗੇ ਕਿ ਮੈਂ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਮੁੜ ਆਯਾ ਹਾਂ॥ ਮੰਭੀ--ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮਿਲਨ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ ਸਿਰਫ ਅੰਜਨਾਂ ਦੇਵੀ ਨੂੰ ਮਿਲਕੇ ਚਲੇ ਆਓ ॥ ਪਵਨ ਜੀ ਨੂੰ ਮੰਡੀ 'ਦੀ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਪਸੰਦ ਆਈ ਅਤੇ ' ਤਤਕਾਲ ਘੋੜੇ ਤੇ ਚੜਕੇ ਓਥੋਂ ਚਲ ਪਏ ॥ _re . Bs can be Original with: Language Department Punjab Digitized by: Panjab Digital Library
