ਯਾਤਰਾ...ਕਿਵੇਂ... ਭੋਜਨ ਲੱਦ ਲਿਆ। ਉੱਪਲਾਂ ਦੇ
ਪਿੰਡੋਂ...(ਹੱਸਦਾ)||! ਅੱਜ ਵੇਖ... ਹੱਥ ਵੀ ਖਾਲੀ॥ ਤੇ ਮਨ
ਵੀ!...ਮੈਂ ਮੌਤ ਨੂੰ ਕਰੂਪ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ..., ਪਰ...ਇਹ
ਵਿਛੋੜਾ...!(ਆਪਣਾ ਚੇਹਰਾ ਟੋਂਹਦਾ ਹੈ ਤੇ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝਦਾ ਹੈ। ਭਾਵ
ਬਦਲਦੇ ਹਨ। ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਹਵਾ 'ਚ ਬਾਬੇ ਦਾ ਚੇਹਰਾ ਟਟੋਲਦਾ ਹੈ)
... ਬਾਬਾ ... ਇਹ ਹੰਝੂ! ਬਾਬਾ ਤੂੰ ਰੋਇਆਂ...! ਤੂੰ... (ਹਵਾ 'ਚ
ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।)
ਚੁੱਪੀ!!!
ਨੇਹਰਾਂ: (ਆਨੰਦ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ, ਜਿਹੜਾ ਰਬਾਬ ਲਈ ਬੈਠਾ ਹੈ) ਉਠਾ ਈ ਲਿਆ
ਤੇ ... ਵਜਾ! ਉਹ ਜਾ ਨਹੀਂ ... ਰਿਹਾ... ਸਮਾ ਰਿਹੈ...! ਦੇਖ... ਕੁੱਲ
ਕਾਇਨਾਤ ਮਰਾਸੀ ਹੋ ਗਈ ਏ!
(ਸਭ ਆਸਮਾਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਹਨ। ਆਨੰਦ ਰਬਾਬ ਵਜਾਣ ਲੱਗਦਾ
ਹੈ। ਅੱਲਾ ਰੱਖੀ ਮਰਦਾਨੇ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਮਾਲਾ ਲਈ ਅੱਗੇ ਆਉਂਦੀ
ਹੈ, ਨੇਹਰਾ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਆ ਖੜ੍ਹਦੀ ਹੈ। ਇਬਰਾਹੀਮ ਤੇ ਨਾਨੂੰ ਉਸਦਾ
ਹੱਥ ਥੱਲੇ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਦਿਗਵਿਜੈ: ਸਤਿਸੰਗ ਕਰਾ 'ਤਾ ਗੁਰਭਾਈ! ਸਤਿਸੰਗ!
ਆਨੰਦ: (ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰੀ ਰਬਾਬ ਵਜਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖ ਮਰਦਾਨਿਆ...ਨਾਟਕ
ਹੋ ਗਿਆ! ਨਿਰਾਕਾਰ ਦਾ ਨਾਟਕ! ਦੇਖ...ਅਸੀਂ ਵੈਰਾਗ ਨੂੰ ਉਦਾਸ
ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿਤਾ!
(ਅੱਲਾ ਰੱਖੀ ਮਾਲਾ ਲਈ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆ ਕੇ ਖੜਦੀ ਹੈ।)
ਫ਼ੇਡ ਆਊਟ
103