ਮਰਦਾਨਾ: (ਸਿਰ ਝਟਕ ਕੇ ਸੁਫਨਾ ਟੁੱਟਿਆ...ਜਾਨ 'ਚ ਜਾਨ ਆਈ। ਓਧਰ
ਬਾਬੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸ਼ਾਹ ਜਲਾਲ' ਖੜਾ ਸੀ ਬਾਹਾਂ ਅੱਡੀ, "ਚਲ ਫ਼ੇ
ਸ਼ਾਹਾ ਵਿਛੜੀਏ! "ਤੇ ਅਸੀਂ ਵਿਛੜ ਗਏ।
(ਰਬਾਬ ਵੱਜਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।)
... ਕਟਕ ਦਾ ਰਾਜਾ... ਪ੍ਰਤਾਪ ਰੁਦ੍ਰਦੇਵ... ਫੇਰ ਲੈਣ ਆਇਆ।
ਰੱਜ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਹਾਜੀਪੁਰ ਦਾ ਉਹ ਸਾਲਸ ਰਾਏ ਤੇ ਉਹਦਾ ਮੁਨੀਮ
...ਕੀ ਨਾਂ ਸੀ...ਤੇ ਉਹ...ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਰਾਮ ਦੇਵ...ਕਈ ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ
ਪੈਰੀਂ ਹਥ ਲਾਉਂਦੇ ਬਾਬੇ ਦੇ।
ਕੱਚਾ-ਪੱਕਾ ਖਾ ਕੇ ਮੋਟੀ ਹੋਈ ਜੀਭ ਮਰਾਸੀ ਦੀ ਮਸਤ
ਗਈ। (ਬੈਠਦਾ) ਮੁੜ ਕੇ ਮੋਟਾ-ਤਾਜ਼ਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਤਲਵੰਡੀ ਵਰਗਾ।
ਨੌਕਰ-ਚਾਕਰ ਅੱਗੇ ਪਿਛੇ, ਮਨ ਮਚਲ ਜਾਂਦਾ ...ਮਨਾ ਏਥੇ ਈ ਟਿਕ
ਜਾ...ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਹੋਰ! ਤੇ ਫੇਰ ਬਾਬੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼, "ਸਾਜ਼ ਵੱਲ ਰੁੱਖ
ਮਰਦਾਨਿਆ!" ...ਤੇ ਧੁਨਾਂ ਮੁੜ...ਰਾਹੇ ਪੈ ਜਾਂਦੀਆਂ!
ਸੁਨੇਹਾ ਉੱਡ ਗਿਆ! (ਏਲਚੀ ਵਾਂਗ ਕਟਕ ਦੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ
ਭਾਈ ਇੱਕ ਫਕੀਰ ਨੇ ਮੋਹ ਲਿਆ! ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਇੱਕ ਸਾਜ਼ੀ ਵੀ ਹੈ!
(ਮੰਚ 'ਤੇ ਗੇੜਾ ਲਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਸੰਖ ਵਰਗੀ ਟੋਪੀ...ਬਾਬੇ ਦੀ ...ਦੂਰੋਂ
ਚਮਕਦੀ। (ਪੂਰੇ ਉਤਸ਼ਾਹ 'ਚ ਨੀਲੇ ਆਸਮਾਨ ਹੇਠਾਂ ਨੀਲਾ-ਨੀਲਾ
ਉਛਲਦਾ ਸਮੁੰਦਰ...ਵਿਸਮੈ 'ਚ ਮੁਗਧ) ਮਰਾਸੀ ਦੇ ਹੋਸ਼ ਗੁੰਮ!
ਜਗਨਨਾਥ ਦੇ ਕਲਸ ਵੇਖਣੇ ਕੀਹਨੂੰ ਯਾਦ ਸੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਵਰਗਾ
ਵਿਸਮੈ ਇਹ ਕੀ ਐ ਬਾਬਾ! ਨਾ ਵਗਦੈ ਨਾ ਖੜਦੈ...ਐਨੀ
ਤਰਲਤਾ... ਐਨੀ...ਐਨੀ... ਤਰਲਤਾ...ਏਥੇ...ਓਥੇ...ਹਰ ...ਥਾਏਂ
(ਢਹਿ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਸਿਜਦੇ 'ਚ ਹੋਵੇ)
ਮਰਦਾਨਾ: ਹੋਰ ਈ ਰੂਪ ਬਾਬੇ ਦਾ ਓਦਣ ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ...ਜਦ ਜੀਅ ਕੀਤਾ...
ਸਮੰਦਰ ਬਣ ਨਿਰਤ ਕੀਤਾ, ਪਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਖੰਭ ਲਾਏ ਉੜਿਆ, ਤੇ ਖੜੇ
ਆਸਮਾਨ ਤੋਰ ਲਏ, (ਚੁੱਪੀ) ਤੇ ਫ਼ੇ ਮੁੜ..ਪਰਬਤੋਂ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦਾ...
ਧਰਤੀਆਂ ਆਸਮਾਨਾਂ ਦੇ ਸੰਗਮ ਰਚਾਉਂਦਾ..।ਦਰਿਆ ਹੈ ਵਗ ਪਿਆ।
(ਅਚਾਨਕ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਕੜਕਦਾ ਹੈ। ਰੁਕ ਜਾ! ਇਹ... ਕਲਜੁਗ
62
