(ਮਰਦਾਨੇ ਦੀ ਰਬਾਬ ਤੇ ਆਨੰਦ ਦਾ ਕਾਸਾ ਕੋਰਸ 'ਚ ਪਏ ਹਨ।
ਕੋਰਸ ਵਾਲੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਖੁਸਰ ਫੁਸਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਰੋਸ਼ਨੀ
ਆਨੰਦ ਤੇ ਮਰਦਾਨੇ 'ਤੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾਉਂਦੇ
ਹਨ।
ਮਰਦਾਨਾ: ਕੀ ਮੈਂ ਸਚਮੁਚ ਸਿਜਦੇ ਚ ਹਾਂ? ਕੀ ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਸੱਚੀਂਓ ਕਦੇ
ਝੁਕਦਾ..., ਝੁਕਦਾ ਤਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਡਰ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰਦੇ... ਕੋਈ ਲੋਭ
ਲੋਕ-ਪਰਲੋਕ ਦਾ! (ਅਨੰਦ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਹੈ।) ਕੀ ਸਾਈਂ ਦਾ ਇਹ
ਸੱਚ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਓਪਰਾ ਨਹੀਂ ..., ਸਿਰਫ਼ ਉਧਾਰ?
ਚੁੱਪੀ!!!
ਆਨੰਦ: (ਹਸਦਾ ਹੈ) ਜੋ ਖੁਦ ਤੋਂ ਪੁਛਣੈ..., ਉਹ ਮੈਥੋਂ ਪੁੱਛਦਾ ਐ!
(ਮਰਦਾਨਾ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਉਸ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਫੇਰ ਰਬਾਬ ਲਭਣ
ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਆਨੰਦ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।)
ਮਰਦਾਨਾ: ਮੇਰੀ ਰਬਾਬ! ਸਾਜ਼ ਮੇਰਾ....।
ਆਨੰਦ: (ਹੌਂਕਾ) ਬਿਨਾ ਰਬਾਬੋਂ ਵੱਜ ਕੇ ਦਿਖਾ ਨਾ ਮਰਦਾਨਿਆ!
(ਮਰਦਾਨਾ ਹੈਰਤ ਭਰਿਆ ਉਸ ਵੱਲ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਫੇਰ
ਧਾਹ ਕੇ ਗਲ ਨਾਲ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤੇ ਫੇਰ ਅਚਾਨਕ ਜਾਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।)
ਆਨੰਦ: ਗੁਰੂਭਾਈ!
ਆਨੰਦ: (ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ) ਕੋਈ ਉਡੀਕ ਰਿਹੈ! ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਏ ਸਾਨੂੰ!
ਫ਼ੇਡ ਆਊਟ
69