ਜੋਗੀਆ ਲਪੇਟ ਕੇ...(ਹੱਸਦਾ ਹੈ)
ਕੋਰਸ 3: ਹੱਥ 'ਚ ਸਾਜ਼ ਤੇ ਗੱਲ 'ਚ ਰੁਦਰਾਖਸ਼ ਦੀ ਮਾਲਾ। ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਣ ਦੀ
ਇਹ ਵੀ ਚੰਗੀ ਤਰਕੀਬ ਏ!
ਸਾਰੇ ਹੱਸਦੇ ਹਨ।
ਮਰਦਾਨਾ: ਤੇ ਮੱਕੇ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ ਗੀਤ ਸੁਣਾਂਦਾ ਬਾਬਾ ਤੁਰਿਆ ਗਿਆ!
(ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਦਾ ਹੈ। ਹਰੇ ਚੋਗਿਆਂ ਵਾਲੇ ਕਈ ਲੋਕ ਕਾਫ਼ਿਲੇ 'ਚ
ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪੀਰਾਂ ਤੇ ਖਾਦਿਮਾਂ ਦਾ ਫਰਕ ਸਾਫ਼ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ
ਹੈ। ਸਾਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘੂਰ ਘੂਰ ਲੰਘਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਤਾਂ ਰਬਾਬ ਵੱਲ
ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਪੀਰਾਂ ਵੱਲ ਸੈਨਤ ਮਾਰਦੇ ਹਨ। ਮਰਦਾਨਾ ਮੁਸਕਰਾ
ਛੱਡਦਾ ਹੈ।)
ਮਰਦਾਨਾ: ਖਾਦਿਮਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਚੂੰਡੀਆਂ ਵੱਢ-ਵੱਢ ਖਾਂਦਾ, ਭਲਾ
ਮਖਦੂਮ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ...
(ਇੱਕ ਜਣਾ ਮੋਢਾ ਮਾਰਦਾ ਲੰਘਦਾ ਹੋਇਆ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ:)
1: (ਆਕੜ ਕੇ) ਹਿੰਦੂ ਏਂ ਕੇ ਮੁਸਲਮਾਨ?
ਮਰਦਾਨਾ: (ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲਗਦਾ...ਪਰ ਉਹ ਰੁੱਕਦਾ ਨਹੀਂ।) ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਨੂੰ
ਜੀ ਕਰਦਾ... ਤਾਂ ਦਿਖਦਾ... ਸੁਣਨ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਹੈ ਈ ਨਹੀਂ। (ਉਦਾਸ
ਹੋ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੈਂਠ ਇੰਦਰੀਆਂ ਤੋਂ 'ਗਾਂਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ... ਉਹ
ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਮੂਰਤ ਨਾਲ ਖਹਿ ਮੁੜ ਜਾਂਦੀਆਂ!
ਕੋਰਸ: (ਉਤਸ਼ਾਹ 'ਚ) ਤੇ ਦੂਰੋਂ ਰਬਾਬ ਗੂੰਜਦੀ ਦਰਿਆ ਨੂੰ ਝੂਮਦੇ ਦੇਖ
ਮਰਦਾਨਿਆ...ਵੇਖ...ਕੰਢੇ ਪਾਣੀ...ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ...
ਮਰਦਾਨਾ: (ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਸੁੰਨ ਖੜਾ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ! ਰਬਾਬ ਵੱਜਦੀ ਦੂਰ ਹੁੰਦੀ
ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਫੇਰ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲੰਘਆ ਵੇਖ) ਬਾਬਾ...! (ਮੰਚ 'ਤੋਂ
ਬਾਹਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
(ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ...ਕੁਝ ਲੋਕ ਨਮਾਜ਼ ਲਈ ਮੁਸੱਲੇ ਵਿਛਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸਿਜਦੇ
'ਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਰਬਾਬ ਨੇੜੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ...ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਬੇਚੈਨੀ
ਵਧਦੀ ਹੈ। ਮਰਦਾਨਾ ਮੁੜ ਮੰਚ 'ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ
75
