ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗਿਆ ਆਂ! ਬਸ..ਮੂਹਰੇ ਨੀ ਆਇਆ। ਸਵਾਲਾਂ ਨੂੰ
ਮੇਟਦਾ... ਪਿੱਛੇ-ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਿਆਂ! (ਚੁਕੰਨਾ ਹੋ ਕੇ) ਦੇਖ ਭਾਈ ਅੱਗੇ
ਜ਼ਰਾ ਹੁਸ਼ਿਆਰੀ ਨਾਲ। ਹੁਕਮ ਦੇ ਜਿਹਾਦ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਸਮਝਦਾ!
ਹੋਰ ਈ ਰੰਗ ਫੜ ਲਿਆ ਜਿਹਾਦ ਨੇ ਏਧਰ! ਬਾਬਰ ਗਿਆ ਤੁਹਾਡੇ
ਮੋਹਰੇ ਮੋਹਰੇ! ਹਾਂ..., ਇਹ ਗੜ੍ਹੀਆਂ...ਤੇ ਕਿਲੇ..(ਸਾਹੋ-ਸਾਹੀ ਹੋਇਆ
ਹੈ।)
ਮਰਦਾਨਾ:...ਡਰ ਨੇ ਬੰਦੇ ਦੇ...ਜਿਹੜੇ ਕੰਧਾਂ ਬਣ ਗਏ; ਬਾਬਾ ਕਹਿੰਦਾ।
ਫਕੀਰ: (ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ) ਆਹੋ ਭਰਾਵਾ, ਡਰ ਈ ਗਲ ਨੂੰ ਪੈਦੇ ਨੇ ਅੰਤ ਨੂੰ!
ਖਿਆਲ ਰੱਖਿਓ ਆਪਣਾ!
(ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਰਦਾਨਾ ਸੋਚਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਨੂੰ
ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।)
ਦੂਰੋਂ ਆਵਾਜ਼: ਓ ਰੀ ਮਾਣਸ ਕੀ ਗਹਿਰਾਈ...
(ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਮਰਦਾਨਾ ਫੇਰ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।)
ਕੋਰਸ: ਰਾਹ ਤਾਂ ਇੱਕੋ ਹੀ ਸੀ, ਸੰਗੀ ਵੱਖਰੇ ਸਨ, ਬਾਬਾ ਗੀਤ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ
ਤੁਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਲੋਕ ਡਰ ਦੇ ਨਾਲ! ...ਕਾਬੁਲ ਗਿਆ... ਦਰ੍ਰਾ
ਕੁਰਮ...,ਪਾਗਚਿਨਾਰ ਤੇ ਫੇਰ ਗੋਰਖ ਹੱਟੜੀ...।
(ਮਰਦਾਨਾ ਇੱਕ ਥਾਂ 'ਤੇ ਗਠੜੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਕੁਝ ਹੋਰ ਲੋਕ ਵੀ ਆ ਕੇ
ਬੈਠਦੇ ਹਨ।)
ਕੋਰਸ: ਬਾਬੇ ਦੀ ਤਾਂ ਹੱਦ ਸੀ; ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਹਾਕ ਮਾਰੀ, "ਹਾਜੀ ਜੀ"!
ਸਭਦੇ ਕੰਨ ਖੜੇ ਹੋਗੇ। ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਗਾਜੀ ਹੀ ਸੁਣਿਆ!
ਮਰਦਾਨਾ: (ਹੱਸਦਾ ਹੈ) ਧੂਣੇ ਉੱਥੇ ਜਗਦੇ ਸਨ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੁਝੀਆਂ। ਗੋਰਖ
ਹੱਟੜੀ ਦੇ ਜੋਗੀਆਂ ਤੋਂ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਬਾਬਰ ਲਾਹੌਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਗਿਆ।
ਹਾਜੀ: ਇਸਲਾਮ ਵਿਚ ਦੂਜਾ ਜਨਮ ਹੈ ਈ ਨਹੀਂ। ਜੋ ਕਰਨੈ ਇਸੇ ਜਨਮ 'ਚ।
ਜੋਗੀ: ਪਰ ਇਹ ਘੋੜ ਚੜਿਆ ਇਸਲਾਮ...ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਖਿਝਿਆ ਕਿਉਂ ਹੈ ? ਕੋਈ
ਤਾਂ ਮਿਲਾਵਟ ਐ ਭਾਈ!
(ਅਚਾਨਕ ਦੋਹੇਂ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਚੁੱਪੀ!
83
