ਹਨ।)
(ਲੰਬੀ ਬੋਝਲ ਚੁੱਪ ਹੈ। ਅਨੰਦ ਮੰਚ 'ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।)
ਮਰਦਾਨਾ: ਕੋਈ ਜਿੱਤੇ ਕੋਈ ਹਾਰੇ...,ਲਾਲੋ ਦਾ ਪਿੰਡ ਉਜੜਦੈ!
ਆਨੰਦ: ਬੁਧ ਬਚਨ ਏ ਗੁਰਭਾਈ ਜਦ ਤਾਈਂ ਕੋਈ ਵੀ...ਹਾਰਦਾ ਏ...ਜਿੱਤਦਾ
ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ!
ਮਰਦਾਨਾ: (ਖਿਝ ਕੇ ਪੈਂਦਾ ਹੈ) ਮੇਰੇ ਨਹੀਂ ਪੱਲੇ ਪੈਂਦੀਆਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਇਹ
ਗੱਲਾਂ...! (ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ। ਚੁੱਪੀ।) ਤੂੰ!
ਆਨੰਦ: ਜਿੱਤ ਦਾ ਸਿਰਫ ਭਰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ!
ਮਰਦਾਨਾ: ਭਰਮ ਦਾ ਫ਼ੇ ਇੰਨਾ ਮੋਹ ਕਿਉਂ? ਕਿਉਂ ਜਿੱਤਣ ਚੜਦੇ ਦੁਨੀਆ...!
ਆਨੰਦ: (ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ) ਮੋਹ ਈ ਜੰਗ ਐ ਮਰਦਾਨਿਆ, ਅ-ਮਨ... ਤਾਂ
ਸ਼ਾਇਦ... ਕੋਈ ਪਾਰ ਦੀ..., ਨਾਨਕ...ਬੁੱਧ... ਦੀ ਦੁਨੀਆ ... ਮੈਂ
ਤੋਂ ਪਾਰ!
(ਹੌਂਕਾ ਭਰ ਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਰਦਾਨਾ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਬਾਹਾਂ ਤੋਂ
ਫੜਦਾ ਹੈ।)
ਮਰਦਾਨਾ: ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨਾ ਨੀ ਜਾਂਦਾ ਗੁਰਭਾਈ! ਬੁੱਧ...ਨਾਨਕ... ਕਿਵੇਂ
ਹੋਈਏ (ਹੌਕਾ) ਅ-ਮਨ... ਕਿਵੇਂ...ਹੋਈਏ!
(ਆਨੰਦ ਕੋਲ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ। ਹਨੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੰਗੀ ਆਵਾਜ਼ਾ
ਮੁੜ ਉਭਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਰਦਾਨਾ ਦੌੜ ਕੇ ਰਬਾਬ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ ਤੇ
ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੰਗੀ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਹੋਰ ਉੱਚੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।)
ਆਨੰਦ: ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਤਾਂ ਰਬਾਬ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਤੇ ਹੁਣ ਕਾਸਾ ਵੀ ਨਹੀਂ! (ਖੁਦ ਨੂੰ
ਛੂੰਹਦੇ ਹੋਈ) ਇਸ ਕਿਵੇਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ... ਕੌਣ ਦੇਵੇ! (ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ
ਲੈਂਦਾ ਹੈ।)
ਫ਼ੇਡ ਆਊਟ94
