ਪੰਨਾ:ਸਿੱਖ ਤੇ ਸਿੱਖੀ.pdf/12

 

ਸਿੱਖ ਕਵੀਆਂ ਦੇ ਧਿਆਨ ਯੋਗ
⁠ਗੁਰੁ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਛੁੱਟ, ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਅਜਿਹੀ ਕੋਈ
ਨਿੱਗਰ ਘਟਨਾ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖ ਕਵੀ ਦਾ ਚੋਖਾ ਹੱਬ ਹੋਵੇ ।
ਉਂਞ ਵੀ ਕਵਿਤਾ ਸਿਖਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਘੱਟ ਹੀ ਆਈ ਹੈ, ਜਿਹੜੀ ਆਈ ਹੈ,
ਉਹ ਬ੍ਰਿਜ ਭਾਸ਼ਾ ਸੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਲ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ।
ਖਲਕੜ ਨੂੰ ਮਾਤ-ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਚੀਜ਼ ਹੀ ਹਲੂਣਾ ਦੇ ਸਕਦੀ ਹੈ।
⁠ਸਿੱਖ ਕਵੀਆਂ ਦਾ ਦੌਰ, ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਚੱਲਿਆ ਹੈ,
ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਵੇਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਬੂਟਾ ਲੱਗਾ ਹੀ ਸੀ, ਸੰਗਤਾਂ ਨੇ ਇਹਦੀ
ਛਾਂ ਨ ਮਾਣੀ।
⁠ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ ਨੇ ਅਕਾਲੀ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰਾਂ ਨਾਲ ਚੜ੍ਹਾਇਆ,
ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਕਵੀ ਇਕ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਜਿਸਦੇ ਸਿਰ ਕਾਮਯਾਬੀ ਦਾ
ਸਿਹਰਾ ਹੋਵੇ।
⁠ਹੁਣ ਦੇਸ ਤੇ ਪੰਥ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵੇਲਾ ਹੈ, ਅਜਾਈਂ
ਜਾ ਰਹੇ ਸ੍ਵਾਸ,ਆਪਣੀ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਚਮਕਾਉਣ ਲਈ ਲਾਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਸਮਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਰਵਾਇਤਾਂ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦਾ ਹੈ । ਇਹ
ਵਕਤ ਆਪਣੀ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਦੀਆਂ ਨੀਹਾਂ ਭਰਨ ਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਹਿੰਦੂ
ਮੁਸਲਮਾਨ ਵੀਰਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਤਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ । ਦਜੇ ਵੀਰ
ਸਾਡੀਆਂ ਲੀਹਾਂ ਤੇ ਚੱਲਣ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਿਰਪਾਨਾਂ ਫੜ ਕੇ
ਅਪਣਿਆਂ ਵੀਰਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਹੀ ਕਲਮਾਂ ਚੁੱਕ ਕੇ
ਕੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਜਗਾਈਏ, ਤਾਂ ਮਜ਼ਾ ਹੈ ।
⁠ਸਾਡਾ ਹੱਕ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ
੧੪