ਪੰਨਾ:ਸਿੱਖ ਤੇ ਸਿੱਖੀ.pdf/19

ਹਾਲਤ ਸੁਧਾਰੀ । ਅਸੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਖਦਾਈ ਖਿਦਮਤਗਾਰ ਸਾਂ ।
ਸਮੇਂ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਪਲਟਾ ਖਾਧਾ, ਜੇ ਪਰਤੱਖ ਵਖਰੇ ਹੋਕੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ
ਟਾਕਰਾ ਨ ਕਰਦੇ, ਤਾਂ ਨ ਅਸੀਂ ਰਹਿੰਦੇ,ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਰਹਿਣੇ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ
ਉਤੇ ਅਸਾਂ ਉਪਕਾਰ ਕੀਤੇ । ਜਦ ਦੇਸ ਉੱਤੇ ਬਿਪਤਾ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਆਉਂਦੇ
ਤਾਂ ਕੁਝ ਜਿਗਰੇ ਵਾਲੇ ਸਿੰਘ ਅੱਗਾਂਹ ਆ ਖਲੋਂਦੇ ਸਨ । ਉਹਨਾਂ ਦੀ
ਧਾਗੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰੋਤੇ ਮਣਕਿਆਂ ਵਾਂਤੀ ਤਰਤੀਬ ਹਾਂਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਅੱਛੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਅੜਦੇ ਸਨ । ਇਹਨਾਂ ਸਦਕਾ ਆਮ ਖਲਕਤ ਬਚ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜੇ ਅਸੀਂ
ਵਖਰਾ ਰੂਪ ਨ ਧਰਦੇ ਤਾਂ ਫ਼ਰੁੱਖਸੀਅਰ ਵੇਲੇ ਏਨੀ ਸੇਵਾ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਹੋਣੀ, ਜਿੰਨੀ ਕਿ ਹੋਈ।
⁠ਪੰਜਵਾਂ , ਉਪਕਾਰ,ਬਾਬੇ ਬੰਦੇ ਵੇਲੇ ਅਸਾਂ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਕਦੇ
ਕਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰੜੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਨਿਰਾ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਜਾਂ
ਹੈ। ਨਾਲ ਫੌਜ ਭਿੜਾ ਕੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ। ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ, ਪਈ
ਨੇ ਸਿਆਸਤ ਕਰਨੀ ਹੈ, ਓਸ ਨੂੰ ਮੁਲਕ ਸੰਭਾਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤੇ
ਥਾਂ ਠਾਣੇ ਬਹਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ । ਮਤਲਬ ਇਹ ਕਿ ਬਾਬੇ ਬੰਦੇ ਵੇਲੇ
ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਖੁਲ੍ਹੇ ਅਰਬ ਦੇਸ ਨੂੰ ਦੱਸੇ । ਛੇਵਾਂ ਉਪਕਾਰ ਲਾਹੌਰ ਵਿਚ
ਝੰਡਾ ਲਾ ਕੇ ਵੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਦਾ ਮੁਲ ਨ ਪਾਇਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ
ਕੁਝ ਚਿਰ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਖਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਦਾ ਮੁਲ ਪੈਂਦਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਸਤਵਾਂ
ਉਪਕਾਰ, ਜੋ ਕੌਮ ਕੋਮਲ ਹੁਨਰਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰੇ, ਦਾ ਆਉਣ
ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਉਪਕਾਰ ਮੰਨਦੀਆਂ ਹਨ । ਹਰਿਮੰਦਰ ਤੇ ਹੋਰ
ਗੁਰਦਵਾਰਿਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਕਵਿਤਾ, ਸੰਗੀਤ (ਸ਼ਬਦ ਕੀਰਤਨ) ਤੇ ਤੀਸਰਾ
ਹਰ ਚਿਤ੍ਰਕਾਰੀ, ਹਾਲੀ ਤਕ ਦਿੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ ।
⁠ਅਸਾਂ ਉਪਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਤੱਕ ਤੱਕ ਕੇ ਜੀਉਣਾ ਨਹੀਂ, ਆਪਣੇ ਵਿਚ
ਉਹ ਤਾਕਤ ਪੈਦਾ ਕਰਨੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਰ ਕੇ ਇਹ ਕਾਰਨਾਮੇ ਕਰ
ਗੁਜ਼ਰੇ ਸਾਂ ।
२੧