ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਉਇ ਦੂਰ ਦੇ ਰਾਹੀ!
ਧਾਰਨਾ: -ਐ ਕਾਫ਼ਲੇ ਵਾਲੋ-!
ਉਇ ਲੰਮੇ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ! ਤੇਰਾ ਪੰਧ ਪੁਰਾਣਾ,
ਕਦ ਛੋਹਿਆ ਸਫ਼ਰ ਤੂੰ? ਕਦ ਘਰ ਤੂੰ ਜਾਣਾ?
ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਕੀ-ਕੀ ਸੁਖ ਦੁਖ ਤੂੰ ਮਾਣੇ?
ਕੀ ਵੇਸ ਵਟਾਏ, ਛਡ ਚੋਲੇ ਪੁਰਾਣੇ?
ਕਿਸ ਤਾਕਤ ਤੈਨੂੰ ਇਸ ਰਾਹ ਤੇ ਪਾਇਆ?
ਕੀ ਹੁਕਮ ਚੜ੍ਹਾਏ? ਕੀ ਨਾਚ ਨਚਾਇਆ?
ਜਿਸ ਕਾਦਰ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਸਫਾ ਵਿਛਾਈ,
ਉਹ ਤੇਰਾ ਕਮਾਂਡਰ, ਤੂੰ ਉਸ ਦਾ ਸਿਪਾਹੀ।
ਉਇ ਦੂਰ ਦੇ ਰਾਹੀ!
ਕੀ ਦੱਸੇ ਕੋਈ, ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੇ,
ਥਰ ਕਿੰਨੇ ਬੱਝੇ, ਹੜ ਕਿੰਨੇ ਚੱਲੇ?
ਬਣ ਜਲ ਦਾ ਕੀੜਾ, ਕਦ ਭੁਇਂ ਤੇ ਆਇਆ?
ਕਦ ਜੰਗਲ ਰੁੱਖਾਂ ਵਿਚ ਡੇਰਾ ਲਾਇਆ?
ਕਦ ਬਣ ਪੰਖੇਰੂ, ਹੋ ਗਿਓਂ ਉਡਾਰੂ?
ਚੌਖੁਰ ਬਣ ਹੋਇਓਂ ਕਦ ਤਾਰੂ ਚਾਰੂ?
ਕਦ ਬਾਂਦਰ ਜੂਨੋਂ ਤੂੰ ਨਸਲ ਵਟਾਈ?
ਕਦ ਬੰਦਾ ਬਣ ਕੇ, ਤੂੰ ਨਾਰ ਵਿਆਹੀ?
ਉਇ ਦੂਰ ਦੇ ਰਾਹੀ!
-੪੬-
