ਤਰੀਮਤਾਂ ਨੇ ਬੜੇ ਬੜੇ ਅਕਲੂਆਂ ਦੀ ਮੱਤ ਉਤੇ ਬੱਠਲ ਦੇ ਛੱਡੇ ਨੇ।
(ਥਿੜਕਦੀ ਜੀਭ ਨਾਲ) ਪਾਲ ਮੈਂ ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਸਕਦੀ। ਜਿਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਚਿਆਂ ਦਾ ਵਧ ਧਿਆਨ ਏ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਕਰਿਸ਼ਨਾ ਭੀ ਹੁਣ ਯਤੀਮ ਏ। ਯਤੀਮਾਂ ਦੇ ਦੁਖ ਇਕ ਜੇਹੇ ਹਨ।
ਰਤਨ ਦੇਈ ਦੇ ਇਹਨਾਂ ਬੋਲਾਂ ਨੇ ਪਾਲ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਖੁੰਢੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਡੂੰਘੀ ਸੋਚ ਵਿਚ ਡੁਬੇ ਕਰਿਸ਼ਨਾ ਦੀਆਂ ਹੰਝੂ ਕੇਰ ਰਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੱਲ ਤਕਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਮਾਂ ਜੀ ਮੈਂ ਆਪ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਦਵਾਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਕਰਿਸ਼ਨਾ ਨੂੰ ਜਾਨ ਵਾਂਗ ਪਿਆਰਾਂ ਤੇ ਸਤਕਾਰਾਂਗਾ। ਹਾਲ ਦੀ ਘੜੀ ਮੈਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦੇ ਪਰਣ ਨਾਲ ਨਾ ਬੰਨੋ। ਇਸ ਮਸਲੇ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਪੇ ਹਲ ਕਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਾਂਗੇ। ਪਰ ਇਹ ਪੱਕ ਜਾਣੋ ਜੇ ਕਰਿਸ਼ਨਾ ਦਾ ਮੈਂ ਪਤੀ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਾਂਗਾ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਭਰਾ ਜ਼ਰੂਰ ਰਹਾਂਗਾ।'
‘ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰੇ। ਮੇਰੇ ਹੋਰ ਨੇੜੇ ਹੋਵੋ।'
ਪਾਲ ਤੇ ਕਰਿਸ਼ਨਾ ਨੇ ਰਤਨ ਦੇਈ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਪਾਸ ਸਿਰ ਨੂੰ ਕੀਤਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਰਤਨ ਦੇਈ ਨੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਮੁੜ ਨਾ ਤੱਕਿਆ।
- ੩੯ -
