ਬਾਗੀ ਕੈਦੀ
ਆਦਮ ਕੱਦ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜੀ ਸ਼ੀਲਾ ਅਪਣੇ ਹੁਸਨ ਦੇ ਮਸਤੇਵੇਂ ਵਿਚ ਹੋਰ ਮਸਤ ਹੋਣ ਈ ਲਗੀ ਸੀ ਕਿ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪੱਬ ਧਰਦਿਆਂ ਸ਼ਿਸ਼ਨ-ਜਜ ਦੁਰਗਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ ਕਹਿਣ ਲਗਾ ‘ਇਨਾਂ ਰੱਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿਨ ਰਾਤ ਵਧ ਹੂਰਾਂ ਪਰੀਆਂ ਬਨਣ ਦਾ ਹੀ ਮਸਤੇਵਾਂ ਚੜ੍ਹਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਜੀਭ ਵਡੀ ਜਾਏ ਜੇ ਕਦੇ ਗਨੇਸ਼ੀ ਦੀ ਗਲ ਟੋਰੀ ਹੈ। ਅਪਣੇ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਹੀ ਗੌਣ ਗਾਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਭੈਣਾਂ ਭਰਾ ਇਸਦੇ ਲਗਦੇ ਹੀ ਕੀ ਹਨ? (ਮੇਜ਼ ਤੇ ਖੁੰਡੀ ਧਰ) ਅਸਲ ਤਾਂ ਬੁਧੂ ਮੈਂ ਹੀ ਬਣ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।
ਅੱਜ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੋ ਕੀ ਗਿਆ ਹੈ? ਕੀ ਮੇਰਾ ਹੁਸਨ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੁਬਦਾ ਹੈ? ਆਪ ਹੀ ਤਾਂ ਵਧ ਕਿਹਾ ਕਰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਮਨੁਖ ਨੂੰ ਬਣ ਠਣ ਕੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਏ। ਹੁਸਨ ਜਾਦੂ ਹੈ। ਜਾਦੂ ਵਧ ਨਿਖਾਰਿਆ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਏ ਨਾ।
ਉਹ ਹੁਸਨ ਨਕੰਮਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਦੇਵੇ। ਉਸ ਰੁਪਏ ਨੂੰ ਪਾਪ ਦੀ ਕਮਾਈ ਸਮਝੋ ਜਿਹੜਾ ਦੁਖੀ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਰੇਸ਼ਮ ਤੇ ਖਰਚ ਹੋਏ।
ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠ, ਸ਼ੀਲਾ ਤੈਨੂੰ ਅਜੋ ਅਪਣੀ ਪੈਕੀਂ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਾਸ ਨਹੀਂ ਰਖ ਸਕਦਾ। (ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਇੰਝੂ ਕੇਰ, ਮੈਂ ਭਾਰਾ ਅਪ੍ਰਾਧੀ ਹਾਂ।
- ੬੦ -
