ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ
________________
ਲਖjਹੈ ਮਹਾ ਅਪਰਾਧੀ ਸੇਈ ॥੨੬॥ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਣ ਤਿਸ ਮੁਖ ਨਹਿ ਲਾਗਹਿ ! ਕਿਮ ਪਹੁਚਾਇ ਗੁੰਬ ਤਿਸ ਆਗਹਿ 1} ੨੭॥ ਤਰਨ* ਕੀ ਤੀਖਨਾ ਕਰਤੇ । ਇਸ ਕਾuਜ ਕੇ ਰਿਦੇ ਬਿਚਰਤੇ ॥ ਜਬ ਨੌਕਾ ਚਲ ਕਰ ਢਿਗ ਆਈ । ਭਏ ਅਰੂਢਨ ਤਬਹਿ ਗੁਸਾਈ ॥ ੨੮ !! ਸਯਦਨ+ ਡਰੇ ਨਰ ਸਮੁਦਾਇ ॥ ਮਖਨ ਆਦਿਕ ਤੁਰਤ ਚਢਾਏ ॥ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋ ਉਤਰੀ ਮਝਾਰ ! ਸ਼ੁਭ ਤੇਲ ਪਿਖਰ ਧਰਯੋ ਸੁਧਾਰ ॥੨੯॥ ਕਰਨਧਾਰਭੂ ਤਬ ਪੂਰਨ ਕਰੀ । ਨੀਰ ਗੰਭੀਰ ਸੀ ਚਲ ਰੀ ॥ ਪਰਲੇ ਤੀਰ ਗਈ ਤਤਕਾਲਾ। ਉੜ ਪਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕ੍ਰਿਪਾਲਾ ੩੦ll ਤੋਂ ਗੰਭੀਰ ਬੋਰੀ ਜਿਹ ਪਾਨੀ ॥੩੪1 ਭਲੇ ਹੁਖਾਯਹੁ ਤਾਹਿ ॥੩੫॥ ਜਲ ਗੰਭੀਰ ਮਹਿ ਜਬ ਹੀ ਟਿਕਾਇ ॥ ਸਗਲ ਬਿਲੋਕਤ ਬਹੁ **ਬਿਸਮਾਏ ॥ ਕੋ ਤਹ ਗਯੋ ਨ, ਅਬ ਕਯਾ ਕਰਯੋ । ਸਲਤਾ ਸਹਤ ਬੇਗ ਮਹਿ ਧਰਯੋ ॥੩੭॥ |
- ਤਰਨ= ਖੇੜੀ । ਪਖਨਾ = ਉਡੀਕ ।
ਸਯਦਨ = ਪਾਲਕ ਜ਼ਨਾਨ । ਤਰੀ = ਬੇੜੀ ਵਿਚ । ੧ ਕਰਨਸਾਰ : ਮਲਾਹ। ਗੰਭੀਰ ਬੇਗ = ਡਘ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਾ ਵਗਦਾ।** ਬਿਸਮਾਏ-ਹੈਰਾਨ ਹੋਏ -੧੦੬-- Digitized by Paniab Digital Library-www.panjabdigilib.org
