( ੧੨੧)
ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਦੁਸ਼ਮਨ ਚੋਰ ਰਾਜਾ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਔਰ ਅਗਨੀ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਡਰ ਜਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰਥ
ਬਧਦਾ ਹੈ-ਵੈਰੀ ਮਰਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਮੁਕਤੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਕੁਲ ਦਾ
ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਗ੍ਰਹਾਂ ਦੀ ਪੀੜਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ, ਰਾਖਸ ਭੂਤ ਪ੍ਰੇਤ
ਔਰ ਪਿਸ਼ਾਚਾਂ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਹੋਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅੱਗ ਚੋਰ ਵੈਰੀ ਸ਼ੇਰ ਜੰਗਲੀ
ਹਾਥੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਘਿਰਿਆਹੋਯਾ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਰਾਜੇ ਤੋਂ
ਜੇ ਮਾਰਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਹੋਜਾਵੇ ਅਥਵਾ ਕੈਦ ਹੋਵੇ ਸਮੁਦ੍ਰ ਵਿੱਚ ਤੁਫ਼ਾਨ
ਆਜਾਵੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭ ਦੁਖਾਂ ਤੋਂ ਬਚਜਾਂਦਾ ਹੈ." (ਇਤਯਾਦਿਕ)
(ਦੇਖੋ, ਦੁਰਗਾ ਸਪਤਸ਼ਤੀ ਦਾ ਅ , ੧੨ ਸਲੋਕ ੧ ਤੋਂ ੨੬)
ਏਸੇ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਹੈ:-
"ਜਾਹਿ ਨਮਿਤ ਪੜ੍ਹੈ ਸੁਨ ਹੈ ਨਰ."
ਔਰ
"ਫੇਰ ਨ ਜੂਨੀ ਆਇਆ."
ਹਿੰਦੂ-ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਨਿੱਤ ਅਰਦਾਸ ਵੇਲੇ ਏਹ
ਪੜ੍ਹਨਾ ਕਿ-
"ਪ੍ਰਿਥਮ ਭਗੌਤੀ ਸਿਮਰਕੈ."
ਸਾਫ ਸਿੱਧ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ-ਖ਼ਾਲਸਾਧਰਮ ਵਿੱਚ
ਦੇਵੀ ਉਪਾਸਨਾ ਹੈ. ਅਸਲ ਵਿੱਚ “ਭਗੌਤੀ" ਪਦ
ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ “ਭਗਵਤੀ" ਹੈ,ਜਿਸ ਦਾ ਅਰਥ ਦੇਵੀ ਹੈ.
ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘਜੀ ਫ਼ਾਰਸੀ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ
ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਿਆ ਕਰਦੇ ਸੇ, ਜੋ ਭਗਵਤੀ ਔਰ
ਭਗੌਤੀ ਇਕੋ ਪੜ੍ਹਿਆਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਗੁਰਮੁਖੀ ਲਿਖਾਰੀਆਂ
ਨੇ ਅਸਲ ਸ਼ੁੱਧ ਪਾਠ ਸਮਝੇ ਬਿਨਾ ਭਗਵਤੀ
