( ੧੬੯)
(ਅ) ਦੇਹ ਅਭਿਮਾਨੀ ਪੰਡਿਤਾਂ ਔਰ ਭਰਮਰੂਪ
ਕਰਮਾਂ ਬਾਬਤ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦੀ ਏਹ
ਰਾਯ ਹੈ:--
"ਪੰਡਿਤ ਪੜ ਪੜ ਉਚਾ ਕੂਕਦਾ ਮਾਇਆਮੋਹ ਪਿਆਰ,
ਅੰਤਰ ਬ੍ਰਹਮ ਨ ਚੀਨਈ ਮਨਮੂਰਖ ਗਾਵਾਰ,
ਦੂਜੈਭਾਇ ਜਗਤ ਪਰਬੋਧਦਾ ਨਾ ਬੂਝੈ ਬੀਚਾਰ,
ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਮਰ ਜੰਮੇ ਵਾਰੋਵਾਰ."
(ਵਾਰ ਸ੍ਰੀ ਰਾਗ ਮਹਲਾ ੩)
ਮਨਮੁਖ ਪੜਹਿਂ ਪੰਡਿਤ ਕਹਾਵਹਿਂ,
ਦੂਜੈਭਾਇ ਮਹਾਂਦੁਖ ਪਾਵਹਿ.” (ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩)
:ਮਾਇਆ ਕਾ ਮੁਹਤਾਜ ਪੰਡਿਤ ਕਹਾਵੈ,
ਬਿਖਿਆ ਮਾਤਾ ਬਹੁਤ ਦੁਖ ਪਾਵੈ,
ਜਮ ਕਾ ਗਲ ਜੇਵੜਾ ਨਿਤ ਕਾਲ ਸੰਤਾਵੈ,
ਗੁਰਮੁਖ ਜਮਕਾਲ ਨੇੜ ਨ ਆਵੈ". (ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੩)
"ਪੰਡਿਤ ਪੜਹਿਂ ਪੜ੍ਹ ਵਾਦ ਵਖਾਣਹਿ ਤਿਨਾ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ,
ਬਿਖਿਆ ਮਾਤੇ ਭਰਮ ਭੁਲਾਏ, ਉਪਦੇਸ ਕਹਹਿ ਕਿਸ ਭਾਈ?"
(ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੩)
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁਲੇ
ਅਵਰੇ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ,
ਜਮਦਰ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ, ਫਿਰ ਬਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਪਚਾਹਿ.
ਨਾਨਕ ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਆਪਣਾ ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਪਰਵਾਣ,
ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਰਹੇ ਚੁਕਾ ਆਵਣਜਾਣ."
(ਵਾਰ ਸੋਰਠ ਮਹਲਾ ੩)
"ਕਲਿਜੁਗ ਮਹਿ ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ,
ਨਾ ਰੁਤ, ਨਾ ਕਰਮ ਥਾਇਪਾਹਿ (ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩)
