(੧੧)
(੧) “ਸਿੰਘਸੂਰਯੋਦਯ"ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ
ਗੁਰੂ ਦਾ ਸਿੱਖ-'ਨਮੋ ਸੂਰਯਸੂਰਯੇ, ਨਮੋ ਚੰਦ੍ਰਚੰਦ੍ਰੇ
ਏਹ ਮੰਤ੍ਰ ਪੜ੍ਹਕੇ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਔਰ ਸੂਰਯ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕੇ.
ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ "ਜਾਪ" ਦੀਆਂ ਤੁਕਾਂ ਦਾ ਅਰਥ ਹੀ
ਏਹ ਹ ਕਿ ਜੋ ਵਾਹਗੁਰੂ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਔਰ ਸੂਰਯ ਦਾ ਭੀ
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਹੈ਼ ਦੂਜੇ ਗੁਰੁਮਤ ਵਿੱਚ
ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਔਰ ਸੂਰਯ ਦੇ ਪੂਜਨ ਦਾ ਨਿਸ਼ੇਧ ਹੈ,ਯਥਾ:-
"ਕੇਤੇ ਚੰਦ੍ਰ ਸੂਰ ਕੋ ਮਾਨੈ,
ਅਗਨਿਹੋਤ੍ਰ ਕਈ ਪਵਨ ਪ੍ਰਮਾਨੈ,
ਪਰਮਤੱਤ ਕੋ ਜਿਨ ਨ ਪਛਾਨਾ,
ਤਿਨ ਈਸ਼੍ਵਰ ਤਿਨ ਹੀ ਕੋ ਮਾਨਾ." (ਵਿਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ)
ਕੋਈ ਪੂਜੈ ਚੰਦ੍ਰ ਸੂਰ, ਕੋਈ ਧਰਤਿ ਅਕਾਸ ਮਨਾਵੈ
ਫੋਕਟ ਧਰਮੀ ਭਰਮ ਭੁਲਾਵੈ." (ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ)
(੨) ਔਰ-"ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਕੇ ਵਰਣ ਜਾਤੀ ਕੀ
ਰੀਤਿ ਨਾ ਤ੍ਯਾਗੇ." ਭਾਵੇਂ ਗੁਰੁਮਤ ਇਸ ਤੋਂ ਪਰਮ
ਵਿਰੁੱਧ ਹੈ. ਦੇਖੋ,ਇਸੇ ਪੁਸਤਕ (ਹਮਹਿੰਦੂਨਹੀਂ)
ਦਾ ਅੰਗ ਦੋ.
(੩)"ਗੁਰੁਬਿਲਾਸ” ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਦੁਖਿਤ
ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਗਊ ਬਣਕੇ, ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਅਕਾਲ-
ਪੁਰਖ ਪਾਸ ਗਈ, ਉਸ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਪਰ ਅਕਾਲ
ਨੇ ਛੇਵੇਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਿਆ, ਔਰ ਜਨਮ-
