( ੬੦ )
(ਙ)
ਭਣਤ ਨਾਨਕ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰ,
ਸਾਚੀਬਾਣੀ ਸਿਉ ਧਰੇ ਪਿਆਰ.
ਤਾਂਕੋ ਪਾਵੈ ਮੋਖਦੁਆਰ,
ਜਪ ਤਪ ਸਭ ਇਹੁ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਾਰ. (ਧਨਾਸਰੀ ਮ: ੩)
(ਚ)
ਬਾਣੀ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਹੈ ਬਾਣੀ, ਵਿਚ ਬਾਣੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਾਰੇ,
ਗੁਰੁਬਾਣੀ ਕਹੈ ਸੇਵਕਜਨ ਮਾਨੈ,ਪਰਤਖ ਗੁਰੂ ਨਿਸਤਾਰੇ (ਨਟ ਮ:੪
(ਛ)
ਸਤਗੁਰੁ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤ ਸਤ ਕਰ ਮਾਨਹੁ,
ਇਉ ਆਤਮਰਾਮਹਿ ਲੀਨਾ ਹੇ. (ਮਾਰੂ ਮ: ੫)
ਪ੍ਯਾਂਰੇ ਹਿੰਦੂ ਭਾਈ! ਵੇਦ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਆਦਿਕ ਆਪ
ਦੇ ਧਰਮਪੁਸਤਕਾਂ ਪਰ ਜੋ ਸਤਗੁਰਾਂ ਦੀ ਰਾਯ ਹੈ
ਆਪ ਨੂੰ ਓਹ ਭੀ ਸੁਣਾਉਨੇ ਹਾਂ:-
(ਉ)
ਸਾਸਤ ਬੇਦ ਬਕੈ ਖੜੋ ਭਾਈ, ਕਰਮ ਕਰਹੁ ਸੰਸਾਰੀ,
ਪਾਖੰਡ ਮੈਲ ਨ ਚੂਕਈ ਭਾਈ, ਅੰਤਰ ਮੈਲ ਵਿਕਾਰੀ (ਸੋਰਠ ਮ: ੧)
(ਅ)
ਪੰਡਿਤ,ਮੈਲ ਨ ਚੂਕਈ ਜੇ ਵੇਦ ਪੜ੍ਹੈ ਜੁਗ ਚਾਰ (ਸੋਰਠ ਮ: ੩)
(ਈ)
ਬੇਦ ਕਤੇਬ ਸੰਸਾਰ *ਹਭਾਹੂੰ ਬਾਹਰਾ,
ਨਾਨਕ ਕਾ ਪਾਤਸਾਹ ਦਿਸੈ ਜਾਹਰਾ. (ਆਸਾ ਮ: ੫)
(ਸ)
ਬੇਦ ਕਤੇਬ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਭ ਸਾਸਤ੍ਰ ਇਨ ਪੜ੍ਹਿਆਂ ਮੁਕਤਿ
ਨ ਹੋਈ. (ਸੂਹੀ ਮ: ੫)
(ਹ)
ਬ੍ਰਹਮਾ ਮੂਲ ਵੇਦਅਭਿਆਸਾ,
ਤਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਦੇਵ ਮੋਹਿਪਿਆਸਾ,
ਤ੍ਰੈਗੁਣ ਭਰਮੇ ਨਾਹੀਂ ਨਿਜਘਰ ਵਾਸਾ. ( ਗਉੜੀ ਅਸ਼ਟਪਦੀ ਮ : ੩)
(ਕ)
ਤ੍ਰੈਗੁਣਬਾਣੀ ਵੇਦਵੀਚਾਰ,
ਬਿਖਿਆ ਮੈਲ ਬਿਖਿਆ ਵਪਾਰ (ਮਲਾਰ ਮ : ੩)
(ਖ)
ਬੇਦ ਕੀ ਪੁਤ੍ਰੀ ਸਿਮ੍ਰਤਿ ਭਾਈ,
- ਸਾਂਕਲ ਜੇਵਰੀ ਲੈ ਹੈ ਆਈ. (ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ)
- ਸਭ ਤੋਂ.
- ਸੰਗੁਲ