ਸ਼ਰੀਫ ਹੋ, ਸ਼ਰਾਬ ਨਹੀਂ ਪੀਂਦੇ, ਜੂਆ ਨਹੀਂ ਖੇਡਦੇ, ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਵੈਲ ਨਹੀਂ.. !'
'ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਲਗਾ ਹੈ...!'
‘ਤੁਸਾਂ ਮੇਰਾ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ । ਆਖਰ ਸ਼ਾਗਿਰਦ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਹੀ ਹਾਂ ਨਾ ।
‘ਪਰ ਕੇਵਲ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਜੀਵਨ ਕਿਸੇ ਦੇ ਅਰਪਨ ਕਰ ਬੈਠਾ ਹਾਂ ਤੇ ਹੁਣ ਵਿਆਹ ਨਾ ਕਰਾਣ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾ ਲਈ ਹੈ !
'ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਤੁਹਾਡੇ ਅਰਪਨ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਇਹੋ ਜਹੀ ਸਹੁੰ ਖਾਂਦੀ ਹਾਂ ।'
'ਨਹੀਂ, ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ।'
ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਉਸ ਕੁਝ ਨਾ ਪੜਾਇਆ ।
'ਹਰੀਆ ਮੇਰਾ ਸਾਈਕਲ ਸਾਫ ਕਰਕੇ ਬਾਹਰ ਕਢ ਦੇ !'
'ਅਛਾ ਜੀ ।'
ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਗਿਆਨ ਦੀ ਪੱਗ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬਝ ਰਹੀ । ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਨੇ ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਸਾਈਕਲ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ।
ਓਹ ਆਪ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹਣ ਲਗਾ ਤੇ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਉਹ ਫੇਰ ਉਸ ਵਹਿਣ ਵਿਚ ਵਹਿ ਤੁਰਿਆ |
ਸਰਦਾਰ ਮਹੰਤਾ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਉਹ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ, ਕੇਵਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚ ਰਹਿ ਗਈ ਤੇ ਉਹਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ | ਜਿਸ ਦਿਨ ਬਰਾਤ ਆਈ, ਉਸ ਦਿਨ ਸਰਦਾਰ ਮਹੰਤਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕੋਠੀ ਸਜੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਬਸ ਵਿਆਹੀ ਇਸਤਰੀ ਵਾਂਗ । ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਤਵੰਤੇ ਤੇ ਅਫਸਰ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਜ਼ੀਰ ਮਿਲਣੀ ਤੇ ਆਏ ਸਨ । ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲੂਣੇ ਖਾਜੇ, ਚਾਹ ਆਂਡੇ ਤੇ ਪੇਸਟਰੀ ਨਾਲ ਹੋਈ । ਸਰਦਾਰ ਹੁਰਾਂ ਦੀ ਕੋਠੀ ਅੱਗੇ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖ ਰੈਜਮੈਂਟ ਦੇ ਮਿਲਟਰੀ ਬੈਂਡ ਨੇ ਲਵਲ ਵਰਦੀਆਂ ਵਿਚ ਖੂਬ ਬੈਂਡ ਵਜਾਇਆ ਤੇ ਵੀਹ ਚਕਰ ਕੋਠੀ ਦੇ ਕੱਢੇ | ਪੰਜਾਹ
੧੦੧
