ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਖਿਆ, 'ਇਹ ਹੈਣ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ, ਬਲਜੀਤ, ਅਲਾਹਬਾਦ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਰਜਿਸਟਰਾਰ!' ਫਿਰ ਬਲਜੀਤ ਵਲ ਮੂੰਹ ਕਰ ਕੇ ਬੋਲਿਆ, 'ਇਹ ਹੈਣ ਮੌਲਵੀ.. ਮੌਲਵੀ...ਮੌਲਵੀ ਐਚ. ਪੀ. ਐਨ. ਈ.!
'
'ਐਚ. ਪੀ. ਐਨ. ਈ.!' ਬਲਜੀਤ ਨੇ ਦੁਹਰਾਂਦੇ ਹੋਏ ਆਖਿਆ।
ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਢਿਲਕ ਗਿਆ। ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਉਗਰਸੈਣ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਬੋਲਿਆ, 'ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਇਹ ਨਾਂ ਇਤਨਾ ਪ੍ਰਚਲਤ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਅਸਲੀ ਨਾਂ ਭੁਲ ਗਏ ਹੈਣ!' ਫਿਰ ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਿਬ ਵਲ ਵੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ, 'ਕਿਉਂ ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਿਬ ?'
ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬਲਜੀਤ ਦਾ ਕੰਮ ਪੁਛਿਆ ਤੇ ਤੁਰਤ ਹੀ ਕਰ ਦੇਣ ਦੇ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾਇਆ, ਪਰ ਉਗਰਸੈਣ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਉਥੇ ਹੀ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਆਖਣ ਲਗਾ, 'ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਿਬ ਕੰਮ ਕਰਵਾ ਕੇ ਹੀ ਜਾਵਾਂਗੇ।'
ਜੇਕਰ ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਆ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਫਿਰ ?' ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਆਖਿਆ।
'ਓ ਛਡ, ਐਲ. ਬੀ. ਐਫ. ਦੀ ਕੀ ਗੱਲ ਪਿਆ ਕਰਨੈਂ। ਹਾਲੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ।'
ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬਲਜੀਤ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ,'ਰਾਏ ਸਾਹਿਬ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਤੇ ਮੈਂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਸੁਣਾਓ ਅਲਾਹਬਾਦ, ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਸ਼ਹਿਰ ਲਗਾ ਜੇ।'
'ਬੜਾ ਚੰਗਾ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਬੜਾ ਹੀ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ ਹੈ।
‘ਹੂੰ, ਕੋਈ ਸਾਡਾ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰੋਗੇ, ਅਲਾਹਬਾਦ ਗੋਚਰਾ।'
'ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ।'
ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਹਰ ਕੋਈ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਆਸਰੇ ਹੈ। ਜੀਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਅੱਜ ਕੰਮ ਕਰਵਾਓ, ਕਲ੍ਹ ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਵੀ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਨਕਦੋਂ ਦਾ ਸੌਦਾ ਹੈ, ਇਕ ਹਥ ਦਿਉ ਤੇ ਇਕ ਹਥ ਲੈ ਲਉ। ਇਹ ਤੇ ਗੁੰਬਦ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੈ, ਜਿਹੋ ਜਿਹਾ ਆਖੋ, ਤਿਹੋ ਜਿਹਾ ਸੁਣ ਲਉ। ਬੰਦਾ ਬੰਦੇ ਦੀ ਦਾਰੂ ਹੈ।
੪੦
