ਪੰਨਾ:ਹੀਰ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ.pdf/129

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

(੧੧੯)

ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਇਕੱਲੜੀ ਹੀਰ ਜੱਟੀ ਹੋਰ ਕੌਂਤਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾਂਦੀਆਂ ਨੇ

ਮਹੀਨਾ ਵੈਸਾਖ

ਚੜ੍ਹਦੇ ਮਾਹ ਵੈਸਾਖ ਨੂੰ ਹੀਰ ਜੱਟੀ ਰਾਂਝੇ ਯਾਰ ਦੇ ਬਾਝ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ
ਜ਼ਾਹਰੀ ਰੋਂਵਦੀ ਤੇ ਪਲੂ ਪਾਉਂਦੀ ਏ ਕਹਿੰਦੀ ਜਾਨ ਬੇਲਬ ਮੈਂ ਆਨ ਹੋਈ
ਤੁਹਮਤ ਸ਼ੁਹਰਤਾਂ ਕਰਨ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਦਾ ਹੀਰ ਜੱਗ ਦੇ ਵਿਚ ਨਿਸ਼ਾਨ ਹੋਈ
ਮੇਰੀ ਆਹ ਦੀ ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ਸੁਣਕੇ ਤਰਥੱਲ ਜ਼ਮੀਨ ਅਸਮਾਨ ਹੋਈ
ਰੋ ਰੋ ਪੁੱਛਦੀ ਪੰਡਤਾਂ ਜੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਸਾਇਤ ਵਿਚ ਕਿਆ ਜ਼ਿਆਨ ਹੋਈ
ਕਦੋਂ ਨੇਕ ਹੋਸਨ ਦਿਨ ਤੱਤੜੀ ਦੇ ਸਭ ਸਾਇਤ ਵਿਚ ਆ ਅਮਾਨ ਹੋਈ
ਕਿਸੇ ਤੱਤੜੇ ਵਕਤ ਦਾ ਜਨਮ ਮੇਰਾ ਉਮਰ ਦੁਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਵਿਹਾਨ ਹੋਈ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਮੁੱਢ ਕਦੀਮ ਦੀ ਗੋਲੜੀ ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਿਦਕ ਯਕੀਨ ਈਮਾਨ ਹੋਈ
ਰਾਂਝਾ ਮਿਲੇ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਜੀਉਣੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਮੈਂ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋਈ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਕਿਉਂ ਅਸਾਂ ਤੋਂ ਰੁਸ ਗਿਓਂ ਸਾਥੋਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਗੱਲ ਬੇਸ਼ਾਨ ਹੋਈ

ਮਹੀਨਾ ਜੇਠ

ਚੜ੍ਹਦੇ ਜੇਠ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਭੱਠ ਲੌਂਦੇ ਮੇਰਾ ਜੀਉੜਾ ਕਲਮਲਾ ਆਇਆ ਏ
ਸਾਥੋਂ ਹੋਈ ਕੀ ਐਡ ਖ਼ਤਾਂ ਪਿਆਰੇ ਤੁਸਾਂ ਦਿਲ ਥੀਂ ਚਾ ਭੁਲਾਇਆ ਏ
ਚੜ੍ਹਕੇ ਕੋਠਿਆਂ ਤੇ ਰਾਹ ਦੇਖਣੀ ਹਾਂ ਚਿੱਤ ਨਿੱਤ ਉਡੀਕ ਤੇ ਲਾਇਆ ਏ
ਕੜਕੇ ਧੁੱਪ ਤੇ ਤੌਂਦੀਆਂ ਪੌਂਦੀਆਂ ਨੇ ਮੇਰਾ ਤਲਖ਼ੀਓਂ ਜੀ ਘਬਰਾਇਆ ਏ
ਨਾਲੇ ਅੱਗ ਫ਼ਿਰਾਕ ਦੀ ਸਾੜਦੀ ਏ ਰੁੱਤ ਲੰਬੂਆਂ ਲੇ ਅਕਾਇਆ ਏ
ਕੁੱਤਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਮਾਣਦੀਆਂ ਸਰਦਖਾਨੇ ਅਸਾਂ ਤੱਤੜਾ ਲੇਖ ਲਿਖਾਇਆ ਏ
ਮੂੰਹੋਂ ਰੋਇਕੇ ਉਡਦੇ ਭੌਰ ਤਾਈਂ ਸੱਸੀ ਵਾਂਗ ਇਹ ਸੁਖਨ ਅਲਾਇਆ ਏ
ਆਖੀਂ ਓਸ ਮਖ਼ਦੂਮ ਕਸੂਰ ਦੇ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਅਟਕਾਇਆ ਏ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਬੰਦੀ ਹਾਂ ਦੰਮਾਂ ਦੇ ਬਾਝ ਤੇਰੀ ਤੇਰੇ ਬਾਝ ਮੈਂ ਹਾਲ ਵੰਞਾਇਆ ਏ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਜ਼ਾਰੀ ਰੋਂਦੀ ਹੀਰ ਜੱਟੀ ਤੇਰੇ ਦਰਦ ਫ਼ਿਰਾਕ ਸਤਾਇਆ ਏ

ਮਹੀਨਾ ਹਾੜ

ਚੜ੍ਹਦੇ ਹਾੜ ਦੇ ਵਿਚ ਹਰਾਨ ਜੱਟੀ ਬੱਲ ਬੱਲ ਅਗ ਸੀਨੇ ਅੰਦਰ ਬੁੱਝਦੀ ਏ
ਬਾਤ ਦਿਲੇ ਦੀ ਖੋਲ੍ਹ ਨਾ ਦਸਦੀ ਸੀ ਵਾਂਗ ਸੀਖ ਕਬਾਬ ਦੇ ਭੁੱਜਦੀ ਏ
ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਫਿਰਾਕ ਦੀ ਸਾਂਗ ਰੜਕੇ ਬਰਛੀ ਵਾਂਗ ਅੜੇਸ ਜਿਉਂ ਸੁੱਝਦੀ ਏ
ਨਿੱਤ ਪੁੱਛਦੀ ਪਾਂਧੀਆਂ ਰਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਦੱਸਦਾ ਤੁੱਝਦੀ ਏ
ਛਾਣ ਛੁਟਕੇ ਇਸ਼ਕ ਨੇ ਫੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ਜਿੰਦ ਮੈਦੜੇ ਦੇ ਵਾਂਗ ਗੁੱਝਦੀ ਏ