________________
| •••••••••੧੪.•••• ਕਲਾਮ ਰਾਂਝਾ ਰਾਂਝਾ ਆਖਦਾ ਮਿਲੁ ਸਜ਼ਾ ਤੈਨੂੰ ਜਿਹਾ ਦਿਲੋਂ ਤੂੰ ਜੱਨ ਬਣਾ ਬੈਠੋ ਐਡੇ ਝੂਠ ਅਪਰਾਧ ਨੂੰ ਬੋਲਣਾ ਏਂ ਰੋਜ਼ ਹਸ਼ਰ ਦਾ ਅੱਜ ਭੁਲਾ ਬੈਠੋ! ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਅਕਲ ਤੇ ਗੈਬ ਦੀਆਂ ਦੇਹ ਖ਼ਬਰਾਂ ਸਿਰ ਕੁਫ਼ਰ ਦਾ ਭਾਰ ਉਠਾ ਬੈਠੇ : ਕਰੀਏ ਵੱਧ ਕਲਾਮ ਨਾ ਮੂਲ ਭਾਈ ਕੇਹਾ ਕੂੜ ਦਾ ਫਰਸ਼ ਵਿੱਛਾ ਬੈਠੇ, ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਰਾਹ ਮੁਸਾਫ਼ਰਾਂ ਪਾਂਧੀਆਂ ਤੇ ਕੇਹਾ ਇਫਤਰਾ ਕੁੜ ਬਣਾ ਬੈਠੋ ਵਾਰਸ ਦੀਨ ਤੇ ਦੁਨੀ ਦਾ ਤੱਦ ਥੀਏਂ ਨੀਵਾਂ ਹੋ ਕੇ ਅਮਲ ਕਮਾ ਬੈਠੋ | ਕਲਾਮ ਅਯਾਲੀ .. •ਆਂ ਸੁਣੀ ਚਾਕਾ ਸੁਆਹ ਲਾ ਮੂੰਹ ਤੇ ਜੋਗੇ ਹੋ ਕੇ ਨਜ਼ਰ ਭਵਾ ਬੈਠੇ? 4 ਹੀਰ ਸਿਆਲ ਦਾ ਯਾਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਰਾਂਝਾ ਮੌਜਾਂ ਮਾਣ ਕੇ ਕੰਨ ਪੜਾ ਬੈਠੇ ਖੇੜੇ ਮਾਰ ਲੈ ਗਏ ਮੁੰਹ ਮਾਰ ਤੇਰੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੀ ਲੀਕ ਲਵਾ ਬੈਠੋ। ਤੇਰੇ ਬੈਠਿਆਂ ਵਿਆਹ ਲੈ ਗਏ ਖੇੜੇ ਦਾੜ੍ਹੀ ਪਰੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੁਨਾ ਬੈਠੋ ਮੰਗ ਛੁਡੀਏ ਨਹੀਂ ਜੇ ਜਾਨ ਹੋਵੇ ਵਲੀ ਵੱਧਰਾ ਛੱਡ ਹਯਾ ਬੈਠੇ ਜਦੋਂ ਡਿਠੋ ਈ ਦਾ ਨਾ ਲਗਦਾ ਏ ਬੂਹੇ ਨਾਥ ਦੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਜਾ ਬੈਠੇ, ਹੁਣ ਵਾਰ ਕੀ ਪੁੱਛਨੀਂ ਮੂਰਖਾ ਓਇ ਜਦੋਂ ਰੜੇ ਤੇ ਮੋਨ ਮੂਨਾ ਬੈਠੋ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਮਲ ਨਾ ਕੀਤੋ ਈ ਗਾਫ਼ਲਾ ਓਇ ਐਵੇਂ ਕੀਮੀਆ ਉਮਰ ਗੁਵਾ ਬੈਠੋ! : ਸਿਰ ਵੱਢ ਤੇਰਾ ਕਰਨ ਦਾ ਬੇਰੇ ਜਿੱਸ ਵੇਲੜੇ ਖੇੜੀ ਤੂੰ ਜਾ ਬੈਠੇ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਤਰਯਾਕ ਦੀ ਬਾਉਂ ਨਾਹੀਂ ਹਥੀਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਹਿਰ ਤੂੰ ਖਾ ਬੈਠੇ | ਕਲਾਮ ਰਾਂਝਾ ਰਾਂਝਾ ਆਖਦਾ ਮਿਲੇਗੀ ਸਜ਼ਾ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਤਾਂ ਹੋਇਆ ਏ ਬਹੁਤ ਕਸੂਰ ਤੈਥੋਂ ਐਡੇ ਝੂਠ ਅਪਰਾਧ ਨੂੰ ਬੋਲਣਾ ਏਂ ਲੇਖਾ ਮੰਗਸੀ ਰੋਜ਼ ਨਸੂਰ ਤੈਥੋਂ ਨੂੰ ਅੱਕ ਦੁੱਧ ਦੇ ਵਿੱਚ ਚਾ ਘੋਲਿਓ ਈ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਫਿਰ ਫਤੂਰ ਤੈਥੋਂ ਗੱਲਾਂ ਵਲਾ ਫੁਲਾ ਦੀਆਂ ਵੇਖ ਕੇ ਤੇ ਡੱਰ ਗਿਆ ਸ਼ੈਤਾਨ ਲੰਗੂਰ ਤੈਥੋਂ ਅਪਣੇ ਆਪ ਤੂੰ ਬਣਨਾ ਏਂ ਅਕਲ ਵਾਲਾ ਰਿਹਾ ਅਕਲ ਸ਼ਹੂਰ ਹੈ ਦੂਰ ਤੈਥੋਂ ਵਾਰਸ ਚਾਕ ਬਣਾਏਂ ਤੂੰ ਜੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਸੜ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੀਉ ਮਨੁ ਤੈਥੋਂ " ਦੇ ਫ਼ਕਰ ਆਖਦਾ ਪਾਲੀਆ ਸੁਣੀ ਮੈਥੋਂ ਦਸਾਂ ਜੀਉ ਦੀ ਸਭ ਤਦਬੀਰ ਮੀਆਂ ਸੱਤ ਜਰਮ ਦੇ ਹਮੀਂ ਫਕੀਰ ਜੋਗੀ ਨਹੀਂ ਨਾਲ ਜਹਾਨ ਦੇ ਸੀਰ ਮੀਆਂ, ( ਅਸਾਂ ਸੇਲੀਆਂ ਖੇਪਰਾਂ ਨਾਲ ਵਰਤਨ ਭੀਖ ਪਾਇਕੇ ਪਾਈਏ ਵਹੀਰ ਮੀਆਂ। ਤਥਾ
