(੧੬੭)
ਓਹਦੇ ਕੰਨ ਪਾਟੇ ਤੁਧ ਉਮਰ ਗਾਲੀ ਰੱਬ ਮੇਲਿਆ ਸੰਨ ਨੂੰ ਸੰਨ ਹੀਰੇ
ਕਖਾਂ ਵਿਚ ਅੰਗਿਆਰ ਨਾ ਕਦੀ ਛਿੱਪਣ ਲਗੇ ਅੱਗ ਨਾ ਛਪਦੀ ਛੰਨ ਹੀਰੇ
ਬੁਰਾ ਕਦੀ ਨਾ ਬੋਲੀਏ ਕੁਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਮਗਜ਼ ਰਾਣੀਆਂ ਦਾ ਤੇਰਾ ਵੰਨ ਹੀਰੇ
ਲੜੇਂ ਦੁੱਖ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਭਈਆਂ ਪਿਟੀਏ ਨੀ ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਇਹ ਯਾਦ ਜ਼ਕੰਨ ਹੀਰੇ
ਸਾਡਾ ਸਬਰ ਪਏ ਜੇਹਾ ਬੋਲੀਏਂ ਤੂੰ ਤੇਰੇ ਜਾਨ ਗੁਮਾਨ ਨੀ ਜ਼ੰਨ ਹੀਰੇ
ਦਿਲੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਜ਼ਬਾਨ ਥੀ ਰੰਜ ਜ਼ਾਹਰ ਕਿਥੋਂ ਸਿੱਖੀਓਂ ਨੀ ਐਡੇ ਫੰਨ ਹੀਰੇ
ਨੂੰਹਾਂ ਡਰਦੀਆਂ ਨੇ ਸਸਾਂ ਸਹੁਰਿਆਂ ਤੋਂ ਤੈਥੋਂ ਸਾਹੁਰੇ ਸਗੋਂ ਡਰੰਨ ਹੀਰੇ
ਰਿੜਕਣ ਪੱਥਣ ਤੇ ਪੀਹਣ ਪਕਾਨ ਨੂੰਹਾਂ ਕਰੇਂ ਕਖ ਨਾ ਦੂਹਰਾ ਭੰਨ ਹੀਰੇ
ਦਿਨੇ ਡਰਨ ਬਲਾਈਆਂ ਤੋਂ ਤੁੱਧ ਜੇਹੀਆਂ ਅਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨਦੀ ਤਰੰਨ ਹੀਰੇ
ਅਸੀਂ ਸਮਝਿਆ ਖੇੜਿਆਂ ਵਿਚ ਤੈਨੂੰ ਕਰਨੀ ਜਾਲ ਹੈ ਬਹੁਤ ਕਠੰਨ ਹੀਰੇ
ਨਹੀਂ ਖਲਕ ਦੀ ਬੰਦ ਜ਼ਬਾਨ ਹੁੰਦੀ ਵਜਦਾ ਨਹੀਂ ਦਰਯਾ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਹੀਰੇ
ਝੂਠ ਮੂਠ ਘੁਧਿੱਤੀਆਂ ਜੋੜਕੇ ਤੂੰ ਲੂਣ ਥਾਲ ਦੇ ਵਿਚ ਨਾ ਭੰਨ ਹੀਰੇ
ਸ਼ਰਬਤ ਨਾਲ ਵਸਾਲ ਦੇ ਖੋਲ੍ਹ ਰੋਜ਼ਾ ਜੋਗੀ ਆਯਾ ਈ ਈਦ ਦਾ ਚੰਨ ਹੀਰੇ
ਨਾ ਕਰ ਕਿਬਰ ਤੇ ਮਾਨ ਹੰਕਾਰ ਐਡਾ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਦਾ ਆਖਿਆ ਮੰਨ ਹੀਰੇ
ਸਵਾਲ ਜਵਾਬ ਹੀਰ ਤੇ ਕੁੜੀਆਂ
ਸਬਰ ਪਵੇ ਤੁਸਾਡਿਆਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਜੱਣ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਰੱਖੀਆਂ ਹੋ
ਹੋ ਫਿਰੋ ਨਿਮਾਣੀਆਂ ਮਰਨ ਮਾਪੇ ਪਾਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸਰੱਸੀਆਂ ਹੋ
ਕਹੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੂਲ ਨਾ ਲਗਦੀਆਂ ਹੋ ਸੁੰਞੇ ਚੰਦਰੇ ਦੇਸ ਵਿਚ ਵੱਸੀਆਂ ਹੋ
ਕਰਨ ਮਸਕਰੀ ਮਸਾਂ ਹੀ ਸਿੱਖੀਆਂ ਹੋ ਇਕੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਹੱਸੀਆਂ ਹੋ
ਮਿਹਣੇ ਦਿਓ ਪਰਾਈਆਂ ਜਾਈਆਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਜਾਲ ਪਰੇਮ ਨਾ ਫੱਸੀਆਂ ਹੋ
ਮਾਰੋ ਤੀਰ ਅਨਹੋਣਿਆਂ ਤਾਨ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਤੁਸੀਂ ਤਰਕਸ਼ਾਂ ਕਾਨੀਆਂ ਕੱਸੀਆਂ ਹੋ
ਬੁਰਾ ਕਹਿਣ ਤੇ ਬੁਰਾ ਕਹਾਉਣੇ ਤੇ ਲੱਕ ਬੰਨਕੇ ਸੱਚ ਤੋਂ ਨੱਸੀਆਂ ਹੋ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਵਾਂਗੂ ਛੱਡ ਨੇਕ ਅਮਲਾਂ ਕੇਹੀਆਂ ਵਿਚ ਬੁਰਿਆਈਆਂ ਧੱਸੀਆਂ ਹੋ
ਆਵੇ ਬੁਰਾ ਕਰੇਂਦਿਆਂ ਪੇਸ਼ ਭਾਬੀ ਭਾ ਓਸਦੇ ਨੀ ਬੁਰਾ ਕਰੇ ਜੇਹੜਾ
ਮੰਜੇ ਪਈ ਏਂ ਰੰਜ ਰੰਜੂਰ ਵਾਂਗੂੰ ਪਈ ਕੂਕਨੀਏਂ ਦੇਖੋ ਹਾਲ ਮੇਰਾ
ਅਗੋਂ ਲੜਨ ਨੂੰ ਉਠ ਤਿਆਰ ਹੋਵੇਂ ਅਸਾਂ ਨਹੀਂ ਵਿਛੋੜਿਆ ਯਾਰ ਤੇਰਾ
ਸ਼ਰਮ ਆਪਣੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਰਖਣ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਤੋਂ ਸਮਝ ਜੋ ਪੀਰ ਤੇਰਾ
ਤੇਰਾਂ ਤਾਲੀਓ ਖਾਣੀਆਂ ਜਣਦਿਆਂ ਨੂੰ ਫਿਰੋ ਨਚਦੀਆਂ ਹੋ ਪਤਾਲ ਕੁੜੀਓ
