(੨੦੦)
ਕਲਾਮ ਸਹਿਤੀ
ਨਾ ਤੂੰ ਵੈਦ ਨਾ ਮਾਦਰੀ ਨਾ ਮੁੱਲਾਂ ਝਾੜੇ ਗੈਬ ਦੇ ਕਾਸਨੂੰ ਪਾਉਣਾ ਏਂ
ਚੋਰ ਚੂਹੜੇ ਵਾਂਗ ਹੈ ਤੰਨ੍ਹ ਤੇਰੀ ਪਈ ਜਾਪਦੀ ਸਿਰ ਫਹਾਉਣਾ ਏਂ
ਕਦੇ ਭੁਤਨਾ ਹੋਇਕੇ ਝੰਡ ਖੋਲੇਂ ਕਦੇ ਜੋਗ ਧਾਰੀ ਬਣ ਆਉਣਾ ਏਂ
ਇੱਟ ਸਿੱਟ ਫਗਵਾੜ ਤੇ ਕਵਾਰ ਗੰਦਲ ਇਹ ਬੂਟੀਆਂ ਕੱਢ ਵਿਖਾਉਣਾ ਏਂ
ਦਾਰੂ ਨਾ ਕਿਤਾਬ ਨਾ ਹੱਥ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਆਖ ਕਾਹੇ ਦਾ ਵੈਦ ਸਦਾਉਣਾ ਏਂ
ਜਾਹ ਘਰੋਂ ਅਸਾਡਿਓਂ ਨਿਕਲ ਭੇਖੀ ਨਹੀਂ ਜਟਾਂ ਦੀ ਜੂਟ ਖੁਹਾਉਣਾ ਏਂ
ਜਿਥੇ ਰੰਨਾਂ ਦਾ ਧੁੰਬਲਾ ਨਜ਼ਰ ਆਵੇ ਓਥੇ ਵੰਝਲੀ ਰਾਗ ਸੁਨਾਉਣਾ ਏਂ
ਖੋਹ ਬਾਵਰੀ ਖੱਪਰੀ ਭੰਨ ਤੋੜੂੰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੀ ਲੀਕ ਲੁਆਉਣਾ ਏਂ
ਰੰਨਾਂ ਬਲ ਅਮਬਉਰ ਦਾ ਦੀਨ ਖੋਹਿਆ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਤੂੰ ਕੌਣ ਸਦਾਉਣਾ ਏਂ
ਕਲਾਮ ਜੋਗੀ
ਸਖ਼ਤ ਬੋਲ ਨਾ ਬੋਲ ਤੂੰ ਆਜਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਗਾਲ੍ਹੀਂ ਦੇ ਨਾ ਕੁੜੇ ਕੁਪੱਤੀਏ ਨੀ
ਅਸਾਂ ਮਿਹਨਤਾਂ ਡਾਢੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਨੀ ਗੁੰਡੀਏ ਖਚਰੀਏ ਲੁਚੀਏ ਜੱਟੀਏ ਨੀ
ਕਰਾਮਾਤ ਫਕੀਰ ਦੀ ਦੇਖਨੀ ਏਂ ਖੈਰ ਰੱਬ ਤੋਂ ਮੰਗ ਸੁਪੱਤੀਏ ਨੀ
ਕੰਨ ਪਾਟਿਆਂ ਨਾਲ ਨਾ ਜ਼ਿੱਦ ਕੀਚੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਖੂਹ ਵਿੱਚ ਝਾਤ ਨਾ ਘੱਤੀਏ ਨੀ
ਜੜ੍ਹ ਦੁਖ ਦਲਿਦਰਾਂ ਜਹਿਮਤਾਂ ਦੀ ਹੁਕਮ ਰੱਬ ਦੇ ਨਾਲ ਚਾ ਪੱਟੀਏ ਨੀ
ਸੁੱਕੀ ਨਦੀ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਵਗਾ ਦੇਈਏ ਅਤੇ ਵਹਿੰਦਿਆਂ ਪਲਕ ਵਿਚ ਅੱਟੀਏ ਨੀ
ਮਸਤੀ ਨਾਲ ਤਕੱਬਰੀ ਦਿਨੇ ਰਾਤੀ ਕਦੀ ਹੋਸ਼ ਦੀ ਅੱਖ ਪਰੱਤੀਏ ਨੀ
ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਤੇ ਦਰਦ ਨਾ ਰਹੇ ਭੋਰਾ ਝਾੜਾ ਮਿਹਰ ਦਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘੱਤੀਏ ਨੀ
ਪੜ੍ਹ ਫੂਕੀਏ ਇੱਕ ਅਜ਼ਮੱਤ ਸੈਫੀ ਜੜ੍ਹ ਜਿੰਨ ਤੇ ਭੂਤ ਦੀ ਪੱਟੀਏ ਨੀ
ਤੇਰੀ ਭਾਬੀ ਦੇ ਦੁੱਖੜੇ ਦੂਰ ਹੋਵਣ ਅਸੀਂ ਮਿਹਰ ਜੇ ਚਾ ਪਲੱਟੀਏ ਨੀ
ਮੂੰਹੋਂ ਮਿੱਠੜੀ ਬੋਲ ਤੇ ਮੋਮ ਹੋਜਾ ਤਿ੍ੱਖਾ ਬੋਲ ਨਾ ਕਾਹਲੀਏ ਜੱਟੀਏ ਨੀ
ਜਾਂਦੇ ਸੱਭ ਅਜ਼ਾਰ ਯਕੀਨ ਕਰਕੇ ਏਸ ਫ਼ਕਰ ਦੇ ਕਦਮ ਜੇ ਚੱਟੀਏ ਨੀ
ਮਰਜ਼ ਨਾਲ ਕਰਾਮਤ ਦੇ ਦੂਰ ਕਰੀਏ ਜੇਕਰ ਇੱਕ ਦਵਾ ਚਾ ਸੱਟੀਏ ਨੀ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਨਖਾਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਖੋਟੇ ਮਾਲ ਤੋਂ ਕੀ ਕੁਝ ਖੱਟੀਏ ਨੀ
ਕਲਾਮ ਸਹਿਤੀ
ਫਰਫੇਜ਼ੀਆ ਬੀਰ ਬਤਾਲੀਆ ਵੇ ਔਖੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਝਾਰਨੇ ਪਾਵਣੇ ਵੇ
ਨੈਣ ਵੇਖਕੇ ਮਾਰਨਾ ਏਂ ਫੂਕ ਸਾਹਵੀਂ ਸੁੱਤੇ ਪਰੇਮ ਦੇ ਨਾਗ ਜਗਾਵਣੇ ਵੇ
ਕਦੋਂ ਯੂਸਫੀ ਤਿੱਬ ਮੀਜ਼ਾਨ ਪੜ੍ਹਿਓਂ ਦਸਤੂਰ ਇਲਾਜ ਸਿਖਾਵਣੇ ਵੇ
