(੨੪੧)
ਨਾਲ ਹੁਸਨ ਗੁਮਾਨ ਦੇ ਪਲੰਘ ਬਹਿਕੇ ਹੂਰਾਂ ਪਰੀ ਦੀ ਭੈਣ ਸਦਾਉਨੀ ਏਂ
ਨਾਲ ਜੋਗੀ ਦੇ ਅੱਖੀਆਂ ਮਾਰਕੇ ਨੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਤੂੰ ਪਈ ਚਮਕਾਉਨੀ ਏਂ
ਨਵੇਂ ਇਸ਼ਕ ਮਜ਼ਾਜਦੀਏ ਕਸਬੀਏ ਨੀ ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਬਣਾਉਨੀ ਏਂ
ਹੁਕਮ ਕਰਨੀਏਂ ਸਾਰਿਆਂ ਖੇੜਿਆਂ ਤੇ ਬੜੀ ਆਪ ਨੂੰ ਛੈਲ ਸਦਾਉਨੀ ਏਂ
ਮਹਿੰਦੀ ਲਾ ਹੱਥੀਂ ਪਹਿਨ ਜ਼ਰੀ ਜ਼ੇਵਰ ਸੁਇਨ ਮੁਰਗ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਗਵਾਉਨੀ ਏਂ
ਪੈਰ ਨਾਲ ਚਵਾ ਦੇ ਚਾਉਨੀਏ ਲਾਡ ਨਾਲ ਗਹਿਣੇ ਛਣਕਾਉਣੀ ਏਂ
ਸਰਦਾਰ ਹੈਂ ਖੂਬਾਂ ਦੇ ਤਿ੍ੰਞਨਾਂ ਦੀ ਖਾਤਰ ਤਲੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਲਿਆਉਨੀ ਏਂ
ਵੇਖ ਹੋਹਨਾਂ ਨੱਕ ਚੜ੍ਹਾਉਨੀਏਂ ਬੈਠੀ ਪਲੰਘ ਤੇ ਲੂਤੀਆਂ ਲਾਉਨੀ ਏਂ
ਪਰ ਅਸੀਂ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਘੱਟ ਤੈਥੋਂ ਜੇ ਤੂੰ ਆਪ ਨੂੰ ਛੈਲ ਸਦਾਉਨੀ ਏਂ
ਸਾਡੇ ਚੰਨ ਸਰੀਰ ਮਥੇਲੀਆਂ ਦੇ ਸਾਨੂੰ ਚੂਹੜੀ ਤੂੰ ਨਜ਼ਰ ਆਉਨੀ ਏਂ
ਨਾਢੂਸ਼ਾਹ ਦੀ ਰੰਨ ਹੋ ਪਲੰਘ ਬਹਿਕੇ ਸਾਡੇ ਜੀਉ ਵਿੱਚ ਮੂਲ ਨਾ ਭਾਉਨੀ ਏਂ
ਨਾਲ ਜੋਗੀ ਦੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਮਿਲ ਗਈ ਏਂ ਅਖੀਂ ਨਹਿਰੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਮਾਉਨੀ ਏਂ
ਤੈਨੂੰ ਹਥ ਨਾ ਆਵਸੀ ਕੁਝ ਹੀਰੇ ਜਿਹੀਆਂ ਸਹਿਤੀ ਤੇ ਚੁਗਲੀਆਂ ਲਾਉਨੀ ਏਂ
ਤੇਰਾ ਕੱਖ ਨਾ ਕੋਈ ਵਿਗਾੜਿਆ ਏ ਐਵੇਂ ਜੋਗੀ ਦੀ ਟੰਗ ਭਨਾਉਨੀ ਏਂ
ਚੌਂਕ ਪਾਇਕੇ ਸਿਰ ਉਤੇ ਕਹਿਰ ਵਾਲਾ ਨੀ ਤੂੰ ਯਾਰ ਨੂੰ ਪਈ ਦਿਖਾਉਨੀ ਏਂ
ਅਖੀਂ ਪਾ ਸੁਰਮਾ ਮੱਟਕਾਉਨੀਏਂ ਮੂੰਹ ਪਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਭਰ ਆਉਨੀ ਏਂ
ਸਣੇ ਜੋਗੀ ਦੇ ਮਾਰਕੇ ਮਿੱਝ ਕਢੂੰ ਜੈਂਦੀਆਂ ਚਾਉੜਾਂ ਚਾ ਵਿਖਾਉਨੀ ਏਂ
ਸਭੇ ਅੜਤਨੇ ਪੜਤਨੇ ਸਾੜ ਸੁਟੂੰ ਐਵੇਂ ਸ਼ੇਖੀਆਂ ਪਈ ਜਗਾਉਨੀ ਏਂ
ਤੇਰਾ ਯਾਰ ਆਯਾ ਅਸਾਂ ਨਾਂਹ ਭਾਵੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੀ ਮੂੰਹੋਂ ਅਖਾਉਨੀ ਏਂ
ਵੇਖ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਖੁਦੇੜ ਕਢੂੰ ਕਿਵੇਂ ਓਸਨੂੰ ਆਣ ਛੁਡਾਉਨੀ ਏਂ
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜੋ ਕਰਾਂ ਗੀ ਮੁਲਕ ਵੇਖੇ ਜਿਹੇ ਮਿਹਣੇ ਲੂਤੀਆਂ ਲਾਉਨੀ ਏਂ
ਏਸ ਗੱਲ ਵਿਚੋਂ ਤੁੱਧ ਚਾਹਨਾ ਕੀ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਦਾ ਮਗਜ਼ ਖਪਾਉਨੀ ਏਂ
ਹੀਰ
ਭਲਾ ਕੁਆਰੀਏ ਸਾਂਗ ਕਿਉਂ ਲਾਉਂਨੀਏਂ ਚਿੱਬੇ ਹੋਠ ਕਯੋਂ ਪਈ ਬਣਾਉਨੀ ਏਂ
ਭਲਾ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਪਈ ਭਰਮਾਉਨੀਏਂ ਅਤੇ ਜੀਭ ਕਿਉਂ ਪਈ ਲਮਕਾਉਨੀ ਏਂ
ਲਗੇ ਵੱਸ ਤਾਂ ਹੁਣੇ ਕਟਾਉਨੀਏਂ ਸੜੀ ਹੋਈ ਕਿਉਂ ਲੂਤੀਆਂ ਲਾਉਨੀ ਏਂ
ਇੱਕੇ ਜੋਗੀ ਤੋਂ ਕੁਆਰ ਭਨਾਉਨੀਏਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਪਿੰਡ ਦਿਆਂ ਤੋਂ ਮਰਵਾਉਨੀ ਏਂ
ਐਡੀ ਲਟਕ ਦੇ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਕਰੇਂ ਗੱਲਾਂ ਸੈਦੇ ਨਾਲ ਨਿਕਾਹ ਪੜ੍ਹਾਉਨੀ ਏਂ
