(੨੪੨)
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਉੱਠ ਜਾਹ ਉੱਧਲ ਕੇਹੀਆਂ ਪਈ ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਪਾਉਨੀ ਏਂ
ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਸਹਿਤੀ ਨੇ ਪਕੜਨਾ
ਸਹਿਤੀ ਸਣੇ ਲੌੌਂਡੀ ਹੱਥ ਪਕੜ ਮੋਹਲੀ ਜੈਂਦੇ ਨਾਲ ਛੜੇੇਂਦੀਆਂ ਚਾਉਲੇ ਨੂੰ
ਗਿਰਦ ਆਣ ਹੋਈਆਂ ਵਾਂਗ ਜੋਗਨਾਂ ਦੇ ਖੂਬ ਫੰਡ ਚਾੜ੍ਹੀ ਓਸ ਰਾਉਲੇ ਨੂੰ
ਖਪਰ ਸੇਲ੍ਹੀਆਂ ਤੋੜਕੇ ਗਿਰਦ ਹੋਈਆਂ ਢਾਹ ਘੱਤਿਓ ਨੇ ਸੋਹਣੇ ਸਾਉਲੇ ਨੂੰ
ਅੰਦਰ ਵਾੜਕੇ ਹੀਰ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੁੰਡਾ ਬਾਹਰ ਕੁੱਟਿਓ ਖੂਬ ਲਟਬਾਉਲੇ ਨੂੰ
ਅੰਦਰੋਂ ਪਲੰਘ ਤੋਂ ਹੀਰ ਪੁਕਾਰ ਕੀਤੀ ਕਿਉਂ ਮਾਰਿਓ ਜੇ ਖਿੰਡ ਬਾਉਲੇ ਨੂੰ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਮਾਰ ਤਹਿਬਾਰ ਕੀਤਾ ਜਿਵੇਂ ਉੱਖਲੀ ਕੁੱਟੀਏ ਚਾਉਲੇ ਨੂੰ
ਘੜੀ ਘੜੀ ਨਾਲੋਂ ਇੱਕੋ ਮਾਰ ਮਾਰੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੱਕਿਆ ਸੀ ਇਸ ਲਾਉਲੇ ਨੂੰ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਮੀਆਂ ਨਾਲ ਮੁਹਲਿਆਂ ਦੇ ਠੰਡਾ ਕੀਤੋ ਨੇ ਕੱਸ ਉਤਾਉਲੇ ਨੂੰ
ਸਹਿਤੀ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ
ਦੋਹਾਂ ਵੱਟ ਲੰਗੋਟੜੇ ਲਈ ਮੁਹਲੀ ਕਾਰੇ ਵੇਖ ਲੌ ਮੁੰਡਿਆਂ ਮੋਹਣੀਆਂ ਦੇ
ਮਾਲੜ੍ਹ ਪਾ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਘੂਕ ਪਈਆਂ ਘੱਸੇ ਵੇਖ ਲੌ ਟੋਹਿਣੇ ਟੋਹਣੀਆਂ ਦੇ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਢਾਹਕੇ ਜੋਗੀੜਾ ਫਾਟ ਕੀਤੀ ਕੁੱਟ ਨਾਲ ਘੜਵੰਜੀਆਂ ਖੋਹਣੀਆਂ ਦੇ
ਇਲਾਂ ਵਾਂਗ ਦੁਆਲੇ ਝੁਰਮਟ ਘੱਤਿਓ ਨੇ ਪੱਟੇ ਵੱਜ ਦੇ ਮਾਸ ਧਰੂਹਣੀਆਂ ਦੇ
ਨਿਕਲ ਝੱਟ ਕੀਤਾ ਸਹਿਤੀ ਰਾਵਲੇ ਤੇ ਪਾਸੇ ਭੰਨਿਓਂ ਨੇ ਨਾਲ ਥੋਹਣੀਆਂ ਦੇ
ਜੱਟ ਮਾਰ ਮਧਾਣੀਆਂ ਪੀਹ ਸੱਟਿਆ ਸਿਰ ਭੰਨਿਆ ਨਾਲ ਦੁਧ ਦੋਹਣੀਆਂ ਦੇ
ਜਿਵੇਂ ਨਵਾਬ ਹੁਸੈਨ ਖਾਂ ਨਾਲ ਲੜਿਆ ਬੂਸਮੰਦ ਹੈਸੀ ਵਿਚ ਚੂਹਣੀਆਂ ਦੇ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਫ਼ਕੀਰ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਲਸ਼ਕਰ ਝੁੱਲ ਪਏ ਝਾਟੇ ਲੂਹਣੀਆਂ ਦੇ
ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਸਹਿਤੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ
ਰਾਂਝਾ ਖਾਇਕੇ ਮਾਰ ਫਿਰ ਗਰਮ ਹੋਯਾ ਮਾਰ ਮਾਰਿਆ ਭੂਤ ਫਤੂਰ ਦੇ ਨੇ
ਵੇਖ ਪਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਖ਼ਮ ਮਾਰਿਆ ਏ ਉਸ ਫ਼ਰੇਸ਼ਤੇ ਬੈਂਤ ਮਾਮੂਰ ਦੇ ਨੇ
ਕਮਰ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਪੀਰ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਲਾਈ ਥਾਪਨਾ ਮਲਕ ਹਜ਼ੂਰ ਦੇ ਨੇ
ਡੇਰਾ ਬਖਸ਼ੀ ਦਾ ਮਾਰਕੇ ਲੁਟ ਲਿਆ ਫਤ੍ਹੇ ਪਾਈ ਪਠਾਣ ਕਸੂਰ ਦੇ ਨੇ
ਜਦੋਂ ਨਾਲ ਟਕੋਰ ਦੇ ਗਰਮ ਕੀਤਾ ਦਿੱਤਾ ਦੁੱਖੜਾ ਘਾਓ ਨਸੂਰ ਦੇ ਨੇ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਜਾਂ ਅੰਦਰੋਂ ਗਰਮ ਹੋਇਆ ਲਾਟਾਂ ਛੱਡੀਆਂ ਤਾਓ ਤੰਨੂਰ ਦੇ ਨੇ
ਸਹਿਤੀ ਅਤੇ ਬਾਂਦੀ ਨੂੰ ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਗੁਸੇ ਨਾਲ ਮਾਰਨਾ
ਦੋਵੇਂ ਮਾਰ ਸਵਾਰੀਆਂ ਰਾਵਲੇ ਨੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਪਹੌੜੀਆਂ ਲਾਈਆਂ ਸੂ
ਗਲ੍ਹਾਂ ਪੱਟ ਕੇ ਚੋਲੀਆਂ ਕਰੇ ਲੀਰਾਂ ਹਿੱਕਾਂ ਭੰਨ ਕੇ ਲਾਲ ਕਰਾਈਆਂ ਸੂ
