ਪੰਨਾ:ਹੀਰ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ.pdf/300

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

(੨੮੪)

ਸਹਿਤੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਉਂ ਅਗੇ ਹੀਰ ਦਾ ਹਾਲ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਨਾ

ਅੰਮਾਂ ਹੀਰ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਵਾਲ ਦਿੱਸੇ ਨਿੱਤ ਪਲੰਘ ਤੇ ਰਹੇ ਅਨੋਖੜੀ ਨੀ
ਦਿੱਨੋ ਦਿੱਨ ਇਹ ਸੁੱਕਦੀ ਜਾਉਂਦੀਏ ਕੋਈ ਦੁਖਾਂ ਦਾ ਮੂਲ ਹੈ ਦੋਖੜੀ ਨੀ
ਅਸੀਂ ਵਿਆਹ ਆਂਦੀ ਕੂੂੰਜ ਫਾਹ ਆਂਦੀ ਸਾਡੇ ਭਾ ਦੀ ਬਣੀ ਹੈ ਔਖੜੀ ਨੀ
ਵੇਖ ਹੱਕ ਹਲਾਲ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਸੀ ਰਹੇ ਖਸਮ ਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਰੋਠੜੀ ਨੀ
ਜਦੋਂ ਆਈ ਤਦੋਕਣੀ ਰਹੀ ਢੱਠੀ ਕਦੀ ਹੋ ਨਾ ਬੈਠੀ ਏ ਸੌਖੜੀ ਨੀ
ਲਹੂ ਲਿੱਬੜੀ ਜਦੋਂ ਦੀ ਵਿਆਹ ਆਂਦੀ ਕਲ੍ਹਾ ਕਲਦੀ ਜ਼ਰਾ ਹੈ ਚੋਖੜੀ ਨੀ
ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਨੂੰਹਾਂ ਨਾਲ ਵੱਸੋਂ ਇਹ ਉਜਾੜ ਦਾ ਮੂਲ ਹੈ ਛੋਕਰੀ ਨੀ
ਤੱਨ ਕਪੜੇ ਵੱਡੀ ਮੁਟਿਆਰ ਸਾਰੀ ਸਾਨੂੰ ਨਜਰ ਨਾ ਆਉਂਦੀ ਲੌਹਕੁੜੀ ਨੀ
ਆਈ ਜਦੋਂ ਤਦੋਕਣੀ ਰਹੀ ਢੱਠੀ ਚਰਖੇ ਹੱਥ ਨਾ ਲਾਉਂਦੀ ਕੋਠੜੀ ਨੀ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਇਹ ਅੰਨ ਨਾ ਦੁੱਧ ਖਾਂਦੀ ਦੁੱਖ ਨਾਲ ਸਕਾਉਂਦੀ ਕੋਠੜੀ ਨੀ

ਤਥਾ

ਹਾਥੀ ਫੌਜ ਦਾ ਵੱਡਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਘੋੜੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਨੇ ਦਲਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਅੱਛਾ ਪਹਿਰਨਾ ਖਾਉਣਾ ਸ਼ਾਨ ਸ਼ੌਕਤ ਇਹ ਸਭ ਬਿੱਨਾਅ ਨੇ ਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਘੋੜੇ ਖਾਣ ਖਟਣ ਕਰਾਮਾਤ ਕਰਦੇ ਅੱਖੀਂ ਵੇਖਦਿਆਂ ਜਾਨ ਬਿਨ ਪਰਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਧਾੜਾ ਮਾਰਦੇ ਜਾ ਦੁਪਹਿਰ ਵੇਲੇ ਪਾਣੀ ਆ ਪੀਂਦੇ ਫੇਰ ਸਰਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਮਝੀਂ ਗਾਈਂ ਸ਼ਿੰਗਾਰਦੀਆਂ ਸੱਥ ਤਲੇ ਅਤੇ ਨੂੰਹਾਂ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਨੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਖੈਰਖਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਬਦਖਾਹ ਹੋਣਾ ਇਹ ਕੰਮ ਹੈ ਕੁੱਤਿਆਂ ਖਰਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਮਸ਼ਾਹੂਰ ਹੈ ਰਸਮ ਜਹਾਨ ਅੰਦਰ ਪਿਆਰ ਵਹੁਟੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵਰਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਦਿੱਲ ਔਰਤਾਂ ਲੈਣ ਪਿਆਰ ਕਰ ਕੇ ਇਹ ਗੱਭਰੂ ਮਿਰਗ ਨੇ ਸਰਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਤਦੋਂ ਰੰਨ ਬਦਖਾਹ ਨੂੰ ਅਕਲ ਆਵੇ ਜਦੋਂ ਲੱਤ ਲੱਗੇ ਵਿੱਚ ਫਰਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਸੈਦਾ ਦੇਖਕੇ ਜਾਏ ਬਲਾ ਵਾਂਗੂੰ ਵੈਰ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਧੜਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਏਥੇ ਨੇਕ ਅਮਾਲ ਕਮਾ ਲਈਏ ਧੰਦੇ ਛੱਡ ਕੇ ਦੌਲਤਾਂ ਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਨੀ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਉਹ ਇੱਕ ਨਾ ਕਦੀ ਹੁੰਦੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵੈਰ ਕਦ੍ਹੀਮ ਥੀਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੀ

ਤਥਾ

ਪੀਹੜੇ ਘੱਤ ਕੇ ਕਦੀ ਨਾ ਬਹੇ ਬੂਹੇ ਅਸੀਂ ਏਸਦੇ ਦੁਖ ਵਿਚ ਮਰਾਂਗੇ ਨੀ
ਇਹਦਾ ਜੀਉ ਨਾ ਪਲਮਦਾ ਪਿੰਡ ਸਾਡੇ ਅਸੀਂ ਇਹ ਇਲਾਜ ਕੀ ਕਰਾਂਗੇ ਨੀ
ਸੋਹਣੀ ਰੰਨ ਬਾਜ਼ਾਰ ਨਾ ਵੇਚਣੀਏਂ ਵਿਆਹ ਪੁੱਤ ਦਾ ਹੋਰਦੇ ਕਰਾਂਗੇ ਨੀ
ਖੁਸ਼ੀ ਕਦੀ ਨਾ ਹੱਸਦੀ ਇਹ ਡਿੱਠੀ ਅਸੀਂ ਕਿੱਚਰਕ ਦੁੱਖ ਇਹ ਜਰਾਂਗੇ ਨੀ