(੩੦੯)
ਲੈ ਜਾਣਾ ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਹੀਰ ਨੂੰ ਅਰ ਮੁਰਾਦ ਨੇ ਸਹਿਤੀ ਨੂੰ
ਸਹਿਤੀ ਲਈ ਮੁਰਾਦ ਤੇ ਹੀਰ ਰਾਂਝਾ ਰਵਾਂ ਹੋ ਚਲੇ ਲਾੜੇ ਲਾੜੀਆਂ ਨੀ
ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਗਏ ਲੈ ਕੇ ਬਾਜ਼ ਕੂੂੰਜਾਂ ਸਿਰੀਆਂ ਨਾਗਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ੀਹਾਂ ਲਤਾੜੀਆਂ ਨੀ
ਆਪੋ ਧਾਪ ਲੈ ਕੇ ਵਾਹੋ ਦਾਹੀ ਨੱਸੇ ਜਿਉਂ ਬਘਿਆੜਾਂ ਨੇ ਤ੍ਰੰਡੀਆਂ ਪਾੜੀਆਂ ਨੀ
ਵਕਤ ਹਲਾਂਦਾ ਹੋਯਾ ਜਾਂ ਹਾਲੀਆਂ ਦਾ ਢਗਿਆਂਗਲੀਂ ਪੰਜਾਲੀਆਂ ਚਾੜ੍ਹੀਆਂ ਨੀ
ਕੋਠਾ ਦੇਖ ਕੇ ਸੱਖਣਾ ਰੋਗੀਆਂ ਦਾ ਇਕ ਦੂਏ ਨੂੰ ਸੈਨਤਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਨੀ
ਅਜੂ ਮਹਿਰ ਦੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਸੰਨ੍ਹ ਲੱਗੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੇਖ ਕੇ ਗੱਲਾਂ ਚਿਤਾਰੀਆਂ ਨੀ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਖਬਰ ਲੈਕੇ ਗੱਲਾਂ ਆਪ ਵਿੱਚ ਇਹ ਉਚਾਰੀਆਂ ਨੀ
ਜਿਹੜਾ ਪਾਹਰੂ ਬੂਹੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੁੱਤਾ ਉਹਨੂੰ ਚਾਂਗਰਾਂ ਹੋਕਰਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਨੀ
ਸਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਸ਼ੋਰ ਤੇ ਧੁੰਮ ਪਿਆ ਕਰਨ ਕੀਰਨੇ ਤੇ ਜ਼ਾਰੋ ਜ਼ਾਰੀਆਂ ਨੀ
ਰੱਲ ਹੀਰ ਤੇ ਸਹਿਤੀ ਖੁਆਰ ਕੀਤਾ ਕੰਮ ਚੌੜ ਕੀਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਡਾਰੀਆਂ ਨੀ
ਇਹ ਮਹਿਰੀਆਂ ਮਿਸਲ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਨੀ ਕਾਮ ਵਾਲੀਆਂ ਇਹ ਨਜ਼ਾਰੀਆਂ ਨੀ
ਜੜ੍ਹ ਦੀਨ ਈਮਾਨ ਦੀ ਕੱਟਨੇ ਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਰੀਆਂ ਤੇਜ਼ ਕੁਹਾੜੀਆਂ ਨੀ
ਵਹੇ ਗੰਦਗੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਫ਼ੁਰਜ ਵਿੱਚੋਂ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਮੋਢਿਆਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਚਾੜ੍ਹੀਆਂ ਨੀ
ਮੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਿਗਾਨੜੀ ਨਾਰ ਰਾਵੀ ਮਿਲਣ ਦੋਜਖੋਂ ਤਾ ਚਵਾੜੀਆਂ ਨੀ
ਉਧਲ ਜਾਣ ਉਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੱਕ ਬੱਧਾ ਉਹਨਾਂ ਲਿੱਖੀਆਂ ਧੁਰੋਂ ਖੁਵਾਰੀਆਂ ਨੀ
ਵਾਰਸ ਕਿਸੇਦੀਆਂ ਰਖੀਆਂ ਰਹਿਣਨਾਹੀ ਪਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਰੱਬ ਉਤਾਰੀਆਂ ਨੀ
ਤਥਾ
ਝੁੱਗਾ ਹੀਰ ਤੇ ਸਹਿਤੀ ਨੇ ਚੌੜ ਕੀਤਾ ਨੱਕ ਵੱਢ ਦਿੱਤਾ ਦੋਹਾਂ ਲਾੜੀਆਂ ਨੇ
ਲੈ ਗਿਆ ਉਧਾਲ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਜੋਗੀ ਹੋਈਆਂ ਜੱਗ ਦੇ ਵਿੱਚ ਖੁਵਾਰੀਆਂ ਨੇ
ਦੇਖੋ ਰੱਬ ਨੇ ਆਪ ਸਬੱਬ ਲਾਯਾ ਉਹਦੀਆਂ ਕੁਦਰਤਾਂ ਤੋਂ ਬਲਿਹਾਰੀਆਂ ਨੇ
ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਜਰਵਾਣਿਆਂ ਕੂਚ ਕੀਤਾ ਸੁਣ ਖੇੜਿਆਂ ਨੇ ਵਾਹਰਾਂ ਚਾੜ੍ਹੀਆਂ ਨੇ
ਮਗਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਹਰਾਂ ਉੱਠ ਪਈਆਂ ਪਕੜ ਬਰਛੀਆਂ ਅਤੇ ਕਟਾਰੀਆਂ ਨੇ
ਹਾਏ ਹਾਏ ਹੋਈ ਵਿੱਚ ਖੇੜਿਆਂ ਦੇ ਦੇਖ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵਾਹਰਾਂ ਚਾੜ੍ਹੀਆਂ ਨੇ
ਉਭੜ ਵਾਹਿਆਂ ਉਠ ਕੇ ਭੱਜ ਵੱਗੇ ਫੜ ਕੇ ਡਾਂਗਾਂ ਤੇ ਕਹੀਆਂ ਕੁਹਾੜੀਆਂ ਨੇ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਨਾਈਆਂ ਨਾਲ ਜੰਗ ਬੱਧਾ ਮੁਨਵਾਇਕੇ ਖੇੜਿਆਂ ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ ਨੇ
ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਅਜੂ ਨੂੰ ਖਬਰ ਕਰਨੀ
ਅਜੂ ਮਹਿਰ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਖਬਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇਰਾ ਚੌੜ ਝੁੁੱਗਾ ਅੱਜ ਹੋ ਗਿਆ
ਕਹੀ ਹੋਈ ਤਕਸੀਰ ਹੈ ਅਸਾਂ ਕੋਲੋਂ ਤੀਰ ਗਜਬ ਦਾ ਸੀਨਾ ਪਰੋ ਗਿਆ
