(੪੦)
ਅਤੇ ਆਖਦੀ ਚੂਚਕਾ ਬਣੀ ਔਖੀ ਸਾਨੂੰ ਹੀਰ ਦਿਆਂ ਮੇਹਣਿਆਂ ਖ੍ਵਾਰ ਕੀਤਾ
ਤਾਨ੍ਹਾ ਦੇਣ ਸ਼ਰੀਕ ਤੇ ਲੋਕ ਸਾਰੇ ਚੌਤਰਫਿਓਂ ਖ੍ਵਾਰ ਸੰਸਾਰ ਕੀਤਾ
ਏਸ ਸੌਂਤਰੋੋਂ ਔਂਤਰਾ ਰਹਿਣ ਚੰਗਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਵਿਗਾਰ ਕੀਤਾ
ਵੇਖੋ ਲੱਜ ਸਿਆਲਾਂ ਦੀ ਲਾਹ ਸੱਟੀ ਨੱਢੀ ਹੀਰ ਨੇ ਚਾਕ ਨੂੰ ਚਾਕ ਕੀਤਾ
ਜਾਂ ਮੈਂ ਮੱਤ ਦਿੱਤੀ ਅਗੋਂ ਲੜਨ ਲੱਗੀ ਲੱਜ ਲਾਹਕੇ ਚਸ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰ ਕੀਤਾ
ਕੱਢ ਚਾਕ ਨੂੰ ਖੋਹ ਲੈ ਮਹੀਂ ਸੱਭੇ ਅਸਾਂ ਚਾਕ ਤੋਂ ਜੀਉ ਬੇਜ਼ਾਰ ਕੀਤਾ
ਇਕੇ ਧੀ ਨੂੰ ਚਾ ਘੜੇ ਡੋਬ ਕਰੀਏ ਜਾਨੋਂ ਰੱਬ ਨੇ ਚਾ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਕੀਤਾ
ਝੱਬ ਵਿਆਹ ਕਰ ਧੀ ਨੂੰ ਕੱਢ ਦੇਸੋਂ ਸਾਨੂੰ ਠਿੱਠ ਹੈ ਏਸ ਮੁਰਦਾਰ ਕੀਤਾ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਹੀਰ ਖੁਆਰ ਕੀਤਾ ਨਾਹੀਂ ਰੱਬ ਸਾਹਿਬ ਸਰਦਾਰ ਕੀਤਾ
ਕਲਾਮ ਚੂਚਕ
ਰਾਤੀਂ ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਮਹੀਂ ਜਾਂ ਆਣ ਢੋਈਆਂ ਚੁਚਕ ਸਿਆਲ ਮੱਥੇ ਵੱਟ ਪਾਇਆ ਈ
ਮੀਏਂ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਪਾਸ ਬੁਲਾਇਆ ਈ ਸਾਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਕਹਿਣ ਬੁਰਾ ਆਇਆ ਈ
ਭਾਈ ਛੱਡ ਮਹੀਂ ਉੱਠ ਜਾਂ ਘਰੀਂ ਤੇਰਾ ਤੌਰ ਬੁਰਾ ਦਿਸ ਆਇਆ ਈ
ਸਿਆਲਾਂ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਨਾਹੀਂ ਜਾਏ ਓਧਰੇ ਜਿੱਧਰੋਂ ਆਇਆ ਈ
ਠੱਠੇ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਸਾਨੂੰ ਨਿੱਠ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਮਿਹਣਿਆਂ ਬਹੁਤ ਅਕਾਇਆ ਈ
ਸਾਨੂੰ ਮਿਹਣਾ ਏਸ ਦਾ ਆਇਆ ਈ ਠੱਠੇ ਨਾਲ ਜਹਾਨ ਨੇ ਤਾਇਆ ਈ
ਮਹਿਰ ਝੂਰਦਾ ਸੀ ਓਸ ਵੇਲੜੇ ਨੂੰ ਕਾਮਾ ਰੱਖ ਕੇ ਤੇ ਪਛੋਤਾਇਆ ਈ
ਭਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਹੁਣ ਮੰਦਾ ਪੇਸ਼ ਆਯਾ ਕੀਤਾ ਆਪਣਾ ਈ ਅਸਾਂ ਪਾਇਆ ਈ
ਅਸਾਂ ਸਾਹਣ ਨਾ ਰੱਖਿਆ ਇਹ ਨੱਢਾ ਧੀਆਂ ਚਾਰਨਾ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ ਈ
ਇੱਤਾਕੂਅ ਮਿਮਵਾਕ ਇਤੁਹਮਿ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਇਹ ਧੁਰੋਂ, ਫਰਮਾਇਆ ਈ
ਕਲਾਮ ਸ਼ਾਇਰ
ਵਲੋ ਬਸਤ ਅਲਹ ਅਲਦ ਜ਼ੱਕ ਮੀਆਂ ਰਜ ਖਾ ਕੇ ਮਸਤੀਆਂ ਚਾਈਆਂ ਨੀ
ਕੁਲੂ ਵਾਸ ਬੂ ਦਾਸੀ ਹੁਕਮ ਹੇਇਆ ਲਾਤਸ਼ ਰਿਨਵਾ ਮਨਾ ਫਰਮਾਈਆਂ ਨੀ
ਅੱਛਾ ਖਾਈਏ ਪਹਿਨੀਏ ਜੱਗ ਭਾਣਾ ਨਹੀਂ ਆਦਤਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਆਈਆਂ ਨੀ
ਕਿਥੋਂ ਪਚਨ ਇਹਨਾਂ ਮੁਸ਼ਟੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿਤ ਖਾਧੀਆਂ ਦੁੱਧ ਮਲਾਈਆਂ ਨੀ
ਅਲਾ ਅਲੀ ਅਲਦ ਹੈ ਰਜ਼ ਕੁਹਾ ਇਹ ਲੈ ਸਾਂਭ ਮਝੀਂ ਘਰ ਆਈਆਂ ਨੀ
ਸਚਾ ਰੱਬ ਹੈ ਰਿਜ਼ਕ ਦੇ ਦੇਣ ਹਾਰਾ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਗਲਾਂ ਸਮਝਾਈਆਂ ਨੀ
ਰਾਂਝੇ ਦਾ ਮਹਿਰ ਦੂਚਕ ਦੇ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਣਾ
ਰਾਂਝਾ ਸੱਟ ਖੂੰਡੀ ਉੱਤੋਂ ਲਾਹ ਭੂਰਾ ਛੱਡ ਚਲਿਆ ਸਭ ਮੰਗਵਾੜ ਮੀਆਂ
