(੫੦)
ਕਾਈ ਕਰੋ ਦੁਆ ਜਨਾਬ ਅੰਦਰ ਜੇਹੜੀ ਦੁਖ ਤੇ ਦਰਦ ਹਟਾਉਂਦੀ ਏ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਦੀ ਅਰਜ਼ ਕਬੂਲ ਹੋਵੇ ਜਾਨ ਤਲਖੀਓਂ ਪਈ ਘਬਰਾਉਂਦੀ ਏ
ਹੀਰ ਦਾ ਪੈਗਾਮ ਰਾਂਝੇ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚਨਾ
ਕੁੜੀ ਸਮਝ ਕੇ ਹੀਰ ਦੀ ਬਾਤ ਸਾਰੀ ਰਾਂਝੇ ਯਾਰ ਨੂੰ ਜਾ ਸੁਣਾਈਆ ਸੂ
ਤੇਰੀ ਹੀਰ ਨੂੰ ਲੋਕ ਖ਼ਰਾਬ ਕਰਦੇ ਜਾ ਅੱਗ ਪਰੇਮ ਦੀ ਲਾਈਆ ਸੂ
ਰਾਂਝਾ ਸੁਣਦਿਆਂ ਬਹੁਤ ਦਲਗੀਰ ਹੋਯਾ ਪੀਰ ਸੱਦਣੇ ਦੀ ਨੀਤ ਚਾਈਆ ਸੂ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਦਰਿਆ ਵਿੱਚ ਨ੍ਹਾਇਕੇ ਤੇ ਸ਼ਬਦ ਬੰਝਲੀ ਚਾ ਵਜਾਈਆ ਸੂ
ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਪੀਰਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ
ਪੰਜਾਂ ਪੀਰਾਂ ਨੂੰ ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਹੀਰ ਸੁਨੇਹੜਾ ਘੱਲਿਆ ਏ
ਮਾਉਂ ਬਾਪ ਕਾਜ਼ੀ ਸਭੇ ਸਿਰ ਹੋਏ ਗਿਲਾ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਸਿੱਰ ਝੱਲਿਆ ਏ
ਪੰਜਾਂ ਪੀਰਾਂ ਅਗੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਖੱਲਾ ਨੀਰ ਰੋਂਦਿਆਂ ਮੂਲ ਨਾ ਠੱਲ੍ਹਿਆ ਏ
ਬੱਚਾ ਕੌਣ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਪੇਸ਼ ਆਈਆਂ ਵਿਚੋਂ ਜੀ ਸਾਡਾ ਥਰਥੱਲਿਆ ਏ
ਮੇਰੀ ਹੀਰ ਨੂੰ ਵੀਰ ਹੈਰਾਨ ਕੀਤਾ ਕਾਜੀ ਮਾਉ ਤੇ ਬਾਪ ਪਬਲਿਆ ਏ
ਮਦਦ ਕਰੋ ਖੁਦਾ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਜੇ ਮੇਰਾ ਇਸ਼ਕ ਖਰਾਬ ਹੋ ਚੱਲਿਆ ਏ
ਪੰਜ ਪੀਰ ਸ਼ਤਾਬ ਹੀ ਆਣ ਪਹੁੰਚੇ ਜਦੋਂ ਰਾਂਝੇ ਦਾ ਜੀਉੜਾ ਹੱਲਿਆ ਏ
ਅਸਾਂ ਵਿਚ ਮਰਾਕਬੇ ਜਾ ਡਿੱਠਾ ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਮੈਦਾਨ ਹੁਣ ਮੱਲਿਆ ਏ
ਹਸ ਖੇਡ ਕੇ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਾਰ ਹੁਣ ਤੂੰ ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਵਾਲਾ ਬੂਟਾ ਫੱਲਿਆ ਏ
ਤੇਰਾ ਦਰਦ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਤੇ ਸਾਡਾ ਸ਼ੌਕ ਤੋਂ ਜੀ ਓਥੱਲਿਆ ਏ
ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਦਲਾਸੜੇ ਨਾਲ ਪੀਰਾਂ ਮੀਏਂ ਰਾਂਝੇ ਦਾ ਜੀਉ ਤਸੱਲਿਆ ਏ
ਤੇਰੀ ਹੀਰ ਦੀ ਮਦਦ ਤੇ ਮੀਆਂ ਰਾਂਝਾ ਮਖਦੂਮ ਜਹਾਨੀਆਂ ਘੱਲਿਆ ਏ
ਦੋ ਤਿੰਨ ਸਦ ਸੁਣਾ ਖਾਂ ਵੰਝਲੀ ਦੇ ਸਾਡਾ ਗਾਉਣੇ ਤੇ ਚਿਤ ਚੱਲਿਆ ਏ
ਪੰਜਾਂ ਪੀਰਾਂ ਅਗੇ ਜੋਗ ਗਾਉਂਦਾ ਏ ਵੇਖੋ ਰਾਗ ਸੁਣ ਕੇ ਜੀਉ ਹੱਲਿਆ ਏ
ਮਹਿਰਮ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਕਹਿਣ ਸਰੋਦ ਹੁੰਦਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਰਾਹ ਸਕੂਲ ਦਾ ਮੱਲਿਆ ਏ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਹੁਣ ਜੱਟ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ਲੈ ਕੇ ਵੰਝਲੀ ਰਾਗ ਵਿਚ ਰੱਲਿਆ ਏ
ਰਾਂਝੇ ਉਤੇ ਪੀਰਾਂ ਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਣਾ
ਆਹਾ ਜੱਟ ਢੋਲੇ ਸੱਦ ਲਾਣ ਵਾਲਾ ਹਜ਼ਰਤ ਇਸ਼ਕ ਉਸਤਾਦ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਏ
ਸਿਰ ਪੀਰਾਂ ਦਾ ਹੁਕਮ ਪਰਵਾਨ ਕਰਕੇ ਰਾਂਝਾ ਰਾਗ ਵਲੇ ਚਿੱਤ ਲਾਉਂਦਾ ਏ
ਸੱਤੀਂ ਸੁਹੀਂ ਰਲਾਇਕੇ ਵੰਝਲੀ ਨੂੰ ਉਂਗਲ ਪੂਰ ਗਰਾਮ ਤੇ ਲਾਉਂਦਾ ਏ
