(੫੪)
ਸਾਫ ਇਸ਼ਕ ਹੈ ਰਾਂਝਣਾ ਝੀਲਣਾਂ ਦਾ ਘੁਮਰੇਟੀਆਂ ਦਾ ਮਛੀ ਵਾਂਗ ਭਾਈ
ਖੁਲ੍ਹਾ ਇਸ਼ਕ ਹੈ ਵੇਖ ਪਹਾੜਨਾਂ ਦਾ ਤੇ ਪਸ਼ੌਰਨਾਂ ਦਾ ਪਰਦੇ ਵਿਚ ਭਾਈ
ਰਾਗ ਸੁੰਦਰ ਬੋਲਦਾ ਖੀਊੜਿਆਂ ਦਾ ਅਗੇ ਭੱਟਨੀ ਦਾ ਕੁਲਾ ਗੀਰ ਭਾਈ
ਲਾਂਘਾ ਪਾਯਾ ਈ ਇਸ਼ਕ ਵਨਜਾਰੀਆਂ ਦੇ ਤੇ ਮਹਾਨੀਆਂ ਫਿਰੇ ਨਿਕਸਾਲ ਭਾਈ
ਨਫਾ ਮੰਗਦਾ ਇਸ਼ਕ ਦਲਾਲਨੀ ਦਾ ਅਗੇ ਖੜਾ ਮਹਸੂਲ ਦਾ ਸੂਲ ਪਾਈ
ਵੂਸੂਾਜਿਆ ਇਸ਼ਕ ਸਯਦਜ਼ਾਦੀਆਂ ਦੇ ਅਗੇ ਖੜਾ ਅਰਾਇਨ ਦਾ ਫੁੱਲ ਚਾਈ
ਧੜਤ ਮੰਗਦਾ ਇਸ਼ਕ ਧੜਵਾਇਨਾਂ ਦਾ ਅਗੇ ਖੜਾ ਅਤੀਤ ਨਦਾਨ ਚਾਈ
ਲੋਹੜ ਮਾਰਦਾ ਇਸ਼ਕ ਪਨਹਾਰੀਆਂ ਦਾ ਚੂੜੀ ਗਿਰਨੀ ਦਾ ਛਡੇ ਨਾ ਸੁੱਧ ਕਾਈ
ਖੰਡ ਬੋਰੀਆਂ ਇਸ਼ਕ ਅਰੋੜੀਆਂ ਦੇ ਨਫੇ ਵਾਸਤੇ ਬੈਠਾ ਈ ਹੱਟ ਪਾਈ
ਰਾਮਜਨੀ ਦੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਗਲ ਕਰੀਏ ਪਤ ਲੁਹਾ ਕੇ ਸੱਟਿਆ ਵਿੱਚ ਖਾਈ
ਕਤਰਾਂ ਕਹੀਆਂ ਕਤਰਦਾ ਦਰਜਨੀ ਦਾ ਅਗੇ ਖਰਾ ਕੁੰਦਿਆਨੀ ਦਾ ਕੁੰਦ ਲਾਈ
ਕੂਲਾ ਪਟ ਹੈ ਇਸ਼ਕ ਪਟੋਲਨਾਂ ਦਾ ਛਲੇ ਰੇਸ਼ਮੀ ਵਾਂਗ ਨਾ ਗੁੱਣਝ ਕਾਈ
ਕਕੇਜ਼ਈਆਂ ਦਾ ਇਸ਼ਕ ਉਮਰ ਯਾਰੀ ਏਵੇਂ ਲੜਦਿਆਂ ਭਿੜਦਿਆਂ ਬੀਤ ਜਾਈ
ਰੌਲੇ ਵਾਂਗ ਹੈ ਇਸ਼ਕ ਪਟਫੇਰੀਆਂ ਦਾ ਜਿਸ ਨੇ ਵਿਚ ਦਰਯਾ ਥਰਥੱਲ ਪਾਈ
ਗਾਰੇ ਢੋਵਾਂ ਹੈ ਇਸ਼ਕ ਬਦਵਾਨੀਆਂ ਦਾ ਸਿਰ ਤੇ ਟੋਕਰੀ ਤੇ ਫਿਰੇ ਗੰਦ ਚਾਈ
ਬੇਥਵਾ ਇਸ਼ਕ ਪਖੀਵਾਸਣਾਂ ਦਾ ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਭਾਜੜ ਸਿਰ ਤੇ ਫਿਰੇ ਚਾਈ
ਇਸ਼ਕ ਹਤਿਆਰਾ ਚਿੜੀ ਮਾਰਨਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਜਾਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰੇ ਘੱਤ ਫਾਹੀ
ਲੁਚੀ ਵਾਂਗਰਾਂ ਇਸ਼ਕ ਖਤਰਾਨੀਆਂ ਦਾ ਅਗੇ ਬਾਹਮਨੀ ਦਾ ਖਰਾ ਖੀਰ ਖਾਈ
ਮਾਲਾ ਫੇਰਦਾ ਇਸ਼ਕ ਪਰੌਹਨੀਆਂ ਦਾ ਅਗੇ ਨਟਨੀ ਦਾ ਆਉਂਦਾ ਸਾਂਗ ਚਾਈ
ਪਾਉਂਦਾ ਔਸੀਆਂ ਇਸ਼ਕ ਸਥੋਟਣੀ ਦਾ ਅਗੇ ਖੜਾ ਧੜਵਾਨੀ ਦਾ ਖਰਚ ਖਾਈ
ਇਸ਼ਕ ਸਿਆਣੀ ਕਰਸਾਣੀ ਦਾ ਘਟਾ ਕਾਲੀ ਅਗੇ ਖੜਾ ਬਰਵੈਨ ਦਾ ਧਾੜ ਆਈ
ਮਸ ਭਿੰਨਾ ਸੀ ਇਸ਼ਕ ਲਬਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਅਗੇ ਕਹੇ ਭੜਭੂੰਜੀ ਦਾ ਮੋਏ ਭਾਈ
ਚਿਪ ਪਿਆ ਸੀ ਇਸ਼ਕ ਕਸ਼ਮੀਰਨਾਂ ਦਾ ਅਗੇ ਅੱਡਨੀ ਦਾ ਬਰਵੇ ਕੈਦ ਆਈ
ਥੂ ਥੂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਇਸ਼ਕ ਸਰਾਜ਼ਨੀ ਦੇ ਅਗੇ ਗੁੱਜਰੀ ਦੇ ਭਲੀ ਭਾਜ ਭਾਈ
ਛੁਟਾ ਹੀਰ ਦਾ ਇਸ਼ਕ ਭਰਮਾਰ ਵਾਂਗੂੰ ਹਾਇ ਹਾਇ ਮੁਹਾਣਿਆਂ ਡੰਡ ਪਾਈ
ਰੰਗ ਰਤਾ ਸੀ ਇਸ਼ਕ ਲਲਾਰਨਾਂ ਦਾ ਠੇਕੇ ਗਰਨੀ ਦੇ ਮਿੱਠੜੀ ਚਾਟ ਲਾਈ
ਠੌਰ ਪਕਰਿਆ ਇਸ਼ਕ ਸਰੇਸ਼ਨੀ ਦੇ ਚਮਿਆਰਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪਾਈ
ਆਜਜ਼ ਇਸ਼ਕ ਰੰਨਾਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਦਾ ਸਿਧ ਪਧਰਾ ਉਕੜ ਨਾ ਚਗੜ ਕਾਈ
