੮੮
ਟੰਗੀਂ ਪਾ ਰੱਸਾ ਦੋਹਣੀ ਪੂਰ ਕੱਢੀ ਇਹ ਲੈ ਦੁੱਧ ਕੁਆਰੜੀ ਚਿੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਚੀਣਾ ਕੰਗਣੀ ਚੋਗ ਚਮੂਣਿਆਂ ਦੀ ਜਿਹੜਾ ਨਿਤ ਘੁਮਿਆਰਾਂ ਦੇ ਛੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਦੁੱਧ ਲਿਆ ਹੈ ਘੋੜੀ ਦਾ ਚੋ ਕੁੜੀਏ ਇਹ ਲੈ ਪੀ ਜੇ ਬਾਪ ਨਾ ਲੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਸੂਹਿਆਂ ਸਾਵਿਆਂ ਨਾਲ ਬਹਾਰ ਤੇਰੀ ਮੁਸ਼ਕ ਆਉਂਦਾ ਲੌਂਗਾਂ ਦੀ ਧੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਖੰਡ ਪੁੜੀ ਦੀ ਦੱਛਣਾ ਦਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਟੱਕਾ ਲਾਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਧਰੀ ਦਾ ਨੀ
ਕਿਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਜੀਊ ਮਬਲਾਨੀਏਂ ਨੀ ਮਜ਼ਾ ਚੱਖ ਬਦਾਮ ਤੇ ਗਿਰੀ ਦਾ ਨੀ
ਏਥੇ ਇੱਕ ਦਲੀਲ ਕਰ ਬੈਠ ਕੁੜੀਏ ਹੁਣ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰ ਨਾ ਫਿਰੀ ਦਾ ਨੀ
ਤੰਬੂ ਤਾਣ ਦਿਤਾ ਅਸਾਂ ਬਾਝ ਥੰਮ੍ਹਾਂ ਮੇਲ ਵੇਖ ਲੌ ਧੌਂਕਲ ਤੇ ਛੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਬਿਨਾਂ ਬਲਦਾਂ ਦੇ ਖੂਹ ਭੱਜਾ ਦਿਤਾ ਅੱਡਾ ਖੜਕਦਾ ਕਾਠ ਦੀ ਘੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਝੱਬ ਨ੍ਹਾ ਲੈ ਬੁਕ ਭਰੇ ਛੈਲ ਕੁੜੀਏ ਚਾ ਖੂਹ ਦਾ ਨਾਲ ਲੈ ਗਿੜੀ ਦਾ ਕੀ
ਹੋਰ ਕੌਣ ਹੈ ਨੀ ਜਿਹੜੀ ਮੁਣਸ ਮੰਗੇ ਅਸਾਂ ਮੁਣਸ ਆਂਦਾ ਜੋੜ ਜੁੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਅਸਾਂ ਭਾਲ ਕਸੀਰੇ ਦਾ ਮੁਣਸ ਆਂਦਾ ਟੱਪ ਟੱਪ ਤੇਰੇ ਉਤੇ ਚੜ੍ਹੀ ਦਾ ਨੀ
ਚਿਖਾ ਬੂੰਦ ਅਤੇ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਅੰਦਰ ਐਸੀ ਹਿਕਮਤ ਪੀਰ ਦੀ ਚੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਆ ਕੰਜ ਕੁਆਰੀਏ ਡਰੀਂ ਮੋਈਏ ਝੱਪਾ ਪਾ ਨਾ ਕੁੰਜੀ ਦੀ ਝਰੀ ਦਾ ਨੀ
ਜੋੜੀ ਹਾਥੀਆਂ ਦੀ ਕੁੱਜੇ ਵਿਚ ਪਾਈ ਇਹ ਲੈ ਡਾਰੀਏ ਭੇੜ ਜੋ ਭਿੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਇਕ ਮੰਗਿਓ ਇਹ ਅਣਹੋਂਦ ਕੁੜੀਏ ਪੌਂਚਾ ਸੋਨੇ ਦਾ ਕਿਤੇ ਨਾ ਘੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਹੱਥੀਂ ਆਪਣੇਲਵੀਂ ਸੰਭਾਲ ਕੁੜੀਏ ਇਹ ਲੈ ਘੁਰਕ ਬਿੱਲਾ ਕੁੜੀ ਚਿੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਇਹ ਗੱਲ ਭੱਲੀ ਮੇਰੇ ਯਾਦ ਆਈ ਰੋਟ ਸੁੱਖਿਆ ਪੀਰ ਦੀ ਥੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਚਾਲ ਚਲਣ ਮੁਰਗਾਈਆਂ ਤਰਨ ਤਾਰੀ ਬੇਲਿਆਂ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬ ਦਾ ਝੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਕੋਟ ਨਦੀ ਵਿਚ ਲੈ ਸੁਤੇ ਲੋਕ ਮੰਜਾ ਤੇਰੇ ਸੌਣ ਨੂੰ ਕੌਲ ਲੈ ਵੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਸੁਰਮਾ ਸੁਰਖੀ ਤੇ ਲਏਂ ਦੰਦਾਸੜਾ ਤੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਸਾਫ਼ ਵਿਚ ਆਰਸੀ ਜੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਚੋਲੀ ਮੁਸ਼ਕ ਨਾਭੀ ਉੱਤੇ ਘੜਨ ਛੱਲਾ ਮੁਸ਼ਕ ਸਭ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਜੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਅਸਾਂ ਭਾਲ ਕਸੀਰੇ ਦਾ ਮੁਣਸ ਆਂਦਾ ਜਿਸ ਸਾੜਿਆ ਮੂਲ ਨਾ ਸੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਇਕ ਚਾਕ ਦੀ ਭੈਣ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਸੱਭੇ ਚਲ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਜੋੜ ਜੁੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਘੇਰਾ ਕਾਹਨੂੰ ਘਤਿਆ ਜੇ ਜੀਕੂੰ ਚੰਨ ਪਰਵਾਰ ਵਿਚ ਵੜੀ ਦਾ ਨੀ
ਕਾਜ਼ੀ ਨੇ ਹੀਰ ਦਾ ਨਿਕਾਹ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਆਉਣਾ
ਕਾਜ਼ੀ ਸਦ ਬਹਾਲਿਆ ਫਰਸ਼ ਉਤੇ ਆਯਾ ਉਹ ਜੋ ਅਕਦ ਪੜ੍ਹਾਉਣੇ ਨੂੰ
ਦੋ ਸ਼ਾਹਦ ਤੇ ਇਕ ਵਕੀਲ ਕੀਤਾ ਨੀਯਤ ਖੈਰ ਦੀ ਹਥ ਉਠਾਉਣੇ ਨੂੰ