ਠਾਣੇਮੀਰ ਬਣ ਬੈਠਾ; ਤਾਂ ਇਸ ਸਹਿਰ ਦਾ ਇਕ ਅਨਾਇਤਖਾਂ ਨਾਮੇ ਜਿਮੀਦਾਰ ਫੌਜਵਾਲਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਗਰਾਵਾਂ ਸਮੇਤ ਇਹ ਸਹਿਰ ਉਹ ਦੇ ਹੱਥ ਲਗ ਗਿਆਂ। ਉਸ ਤੇ ਪਿਛੇ ੳੁਹ ਦੇ ਪੁੱਤ ਨੌਰੰਗਖਾਂ ਨੇ ੳੁਹ ਦੀ ਗੱਦੀ ਸਮਹਾਲੀ। ਨੌਰੰਗਖਾਂ, ਨਬਾਬ ਅਦੀਨਾਬੇਗਖਾਂ ਦੇ ਸਮੇ ਵਿਚ ਧਨਮਾਨ ਅਰ ਫੌਜਵਾਲਾ ਥਾ, ਅਤੇ ਦਰਿਅਾੳੁ ਸਤਲੁਜ ਦੇ ਘਾਟ ੳੁਹ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਸਨ। ੳੁਸ ਤੇ ਮਗਰੋਂ, ੳੁਹ ਦਾ ਪੋਤਾ ਮਮੁਦਖਾਂ ੳੁਸ ਦੀ ਜਾਗਾ ਬੈਠਾ, ਅਤੇ ਸਦਾ ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ ਲੜਦਾ ਰਿਹਾ; ੳੜੁਕ ਜਾਂ ੳੁਹ ਦੇ ਮਾੜੇ ਦਿਨ ਅਾੲੇ, ਅਤੇ ਫੌਜ ਹਾਰ ਗੲੀ, ਤਾਂ ਤਲਵਣ ਛੁੱਟ, ਹੋਰ ਮੁਲਖ ੳੁਹ ਦੇ ਹਥੋਂ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ; ਬਲਕ ੲਿਸ ਸਹਿਰ ਵਿਚੋਂ ਬੀ ਅੱਧਾ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਲੈ ਲਿਅਾ। ੳੁਸ ਤੇ ਪਿਛੇ ੳੁਹ ਦਾ ਪੁੱਤ ਸਬਾਜਖਾਂ, ਮਹਾਰਾਜੇ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘੁ ਦੀ ਫੌਜ ਨਾਲ, ਕਸਮੀਰ ਦੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਮਰ ਗਿਅਾ। ਹੁਣ ੳੁਹ ਦਾ ਪੁੱਤ ਸੁਲਤਾਨਖਾਂ ੳੁਥੋਂ ੳੁੱਜੜਕੇ ਨੂਰਮਹਿਲ ਦੀ ਸਰਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ; ੳੁਥੋਂ ਹੋਰ ਰੲੀਅਤ ਵਾਂਗ ਸਪਾਹਪੁਣੇ ਦੀ ਚਾਕਰੀ ਕਰਕੇ ਵਖਤ ਲੰਘਾੳੁਂਦਾ ਹੈ। ੲਿਹ ਸਹਿਰ, ਅਰਥਾਤ ਤਲਵਣ, ਦਰਿਅਾੳੁ ਸਤਲੁਜ ਦੇ ਕੰੰਢੇ ਪੁਰ ਹੈ; ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਰੁਕ ਸਹਿਰ ਦੇ ਲਾਗੇ ਹੀ ੲਿਕ ਪੱਕਾ ਕਿਲਾ ਪਿਅਾ ਹੋੲਿਅਾ ਹੈ।
Nur Mahil.
ਕਸਬਾ ਨੂਰਸਰਾਂ, ਜਿਹ ਨੂੰ ਨੂਰਮਹਿਲ ਦੀ ਸਰਾਂ ਅਾਖਦੇ ਹਨ, ਨੂਰਜਹਾਂ ਬੇਗਮ ਦਾ ਵਸਾੲਿਅਾ ਹੋੲਿਅਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਸੁਦਾਗਰਾਂ ਦੇ ੳੇੁਤਾਰੇ ਲੲੀ ਪੱਥਰ ਦੀ ਸਰਾਂ ਵਡੀ ਸੁੰਦਰ ਬਣਾੲੀ ਹੋੲੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਲੋਹੇ ਦੇ ਵਡੇ ਵਡੇ ਤਖਤੇ ਚੜੇ ਹੋੲੇ ਸਨ; ਅਤੇ
