੫੦
ਦੁਆਬੇ ਬਾਰੀ ਦੇ ਨਗਰ।
Amritsar.
ਅਮਰਿਤਸਰ ਇਕ ਵਡਾ ਸਹਿਰ ਨਵਾਂ ਬਸਿਅਾ ਹੋਇਆ ਹੈ; ਅਤੇ ਅਮਰਿਤਸਰ ਤਲਾੳੁ ਦਾ ਨਾਉਂ ਹੈ, ਜੋ ਗੂਰੂ ਰਾਮਦਾਸ, ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦੇ ਤੀਜੇ ਚੇਲੇ ਦਾ ਪੱਟਿਅਾ ਹੋੲਿਅਾ ਹੈ, ਕਿ ਜਿਨ ੲਿਹ ਤਲਾੳੁ ਪੱਟਕੇ ੳੁਹ ਦੇ ਗੱਭੇ ਅਾਪਣੇ ਲੲੀ ੲਿਕ ਬੈਠਕ ਬਣਾੲੀ, ਅਤੇ ੲਿਹ ਸਹਿਰ ੳੁਸੀ ਤਲਾੳੁ ਦੇ ਨਾੳੁਂ ਪੁਰ ਮਸਹੂਰ ਹੋ ਗਿਅਾ।
ਜਾਂ ਅਕਬਰ ਪਾਤਸਾਹ ਨੇ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਦੀ ਖਾਤਰ ੲਿਸ ਗਿਰਦੇ ਦਿਅਾਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਥੁਹੁੜੀ ਜਿਹੀ ਭੋਂ ਕੱਟਕੇ ਚੱਕ ਬੰਨਿਅਾ, ਤਾਂ ੳੁਸ ਵੇਲੇ ੲਿਸ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾੳੁਂ ਰਾਮਦਾਸ ਚੱਕ ਪੈ ਗਿਅਾ।
ਅਤੇ ਰਾਮਦਾਸ ਸੁਣਿਅਾ ਥਾ, ਜੋ ੲਿਸ ਜਾਗਾ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਕੁਛ ਚਿਰ ਬੈਠ ਚੁੱਕਾ ਹੈ; ੲਿਸ ਕਰਕੇ ੳੁਨ ਤਲਾੳੁ ਪੱਟਕੇ ੲਿਸ ਜਾਗਾ ਦੇ ਬਸਾੳੁਣ ਦਾ ੳੁੱਦਮ ਚੱਕਿਅਾ; ਪਰ ੳੁਸ ਵੇਲੇ ਕੁਛ ਅੈਡੀ ਅੰਬਾਰਤ ਨਸੋ, ਨਿਰੇ ਮਾਂਝੇ ਦੇ ਗੁਅਾਰ, ਜੋ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਅਤੇ ੳੇੁਸ ਦੇ ਗੱਦੀਨਸੀਨਾਂ ੳੁਪੁਰ ਭਰੋਸਾ ਧਰਦੇ ਸਨ, ੳੁਸ ਜਾਗਾ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਦੇ, ਅਤੇ ਅਾਪਣੇ ਤਿਹਾਰ ਅਰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਦੇ ਦਿਨ ੳੁਸ ਤਲਾੳੁ ਵਿਚ ਅਸਨਾਨ ਕਰਦੇ ਸੇ।
ਜਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਮੰਡਲੀ ਪੈਦਾ ਹੋੲੀ, ਤਾਂ ੲਿਸ ਤਲਾੳੁ ਦੀ ਪੂਜਾ ਪਾਠ ਬਹੁਤ ਹੋਣ ਲੱਗੀ, ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਚਾਹੰਦੇ ਸੇ, ਜੇ ਕੋੲੀ ਮੰਡਲੀਸਥਾਨ ਪੱਕਾ ਕਰਕੇੇ, ਤਲਾੳੁ ਦੀ ਜਾਗਾ ਨੂੰ ਅਬਾਦ ਕਰਯੇ; ਪਰ ਅਹਿਮਦਸਾਹ ਦੁਰਾਨੀ ਤੇ ਡਰ ਦੇ ਮਾਰੇ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੇ; ਛਿਅਾਂ ਮਹੀਨਿਅਾਂ ਪਿਛੋਂ ਕੁੱਛਾਂ ਅਰ ਬੇ-
