ਅਤੇ ਸਭਨਾਂ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨੇ ਅਾਪੋ ਅਾਪਣੀ ਜੁਦੀ ਜੁਦੀ ਬਸੋਂ ਬਸਾਕੇ, ਅਤੇ ੳੁਹ ਦੇ ਦੁਅਾਲੇ ਛਾਰਦੁਅਾਲੀ ਬਣਾਕੇ, ਸਿਰੇ ਪੁਰ ੲਿਕ ਦਰਵੱਜਾ ਲਾ ਦਿੱਤਾ, ਅਰ ੳੁਸ ਬਸੋਂ ਦਾ ਨਾੳੁਂ ਕਟੜਾ ਬਣਾ ਧਰਿਅਾ; ਅਤੇ ਹਰ ਕਟੜਾ ਅਾਪਣੇ ਬਣਾੳੁਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਨਾੳੁਂ ਕਟੜਾ ਬਣਾ ਧਰਿਅਾ; ਅਤੇ ਹਰ ਕੱਟੜਾ, ਰਾਮਗੜੀਅਾਂ ਦਾ ਕਟੜਾ, ਅਤੇ ਅਾਹਲੂਵਾਲੀਅਾਂ ਦਾ ਕਟੜਾ।
ਅਤੇ ੲਿਨਾਂ ਸਰਦਾਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋੲੀ ਦੂਜੇ ਮਕਾਨ ਯਾ ਕਟੜੇ ਪੁਰ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦਾ ਸੀ; ੲਿਸ ਕਰਕੇ ਹਰ ਪਰਕਾਰ ਦੇ ਬੁਪਾਰੀ ਅਤੇ ਕਾਰਖਾਨਾਦਾਰ ਲੋਕ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਹਿਰਾਂ ਤੇ ੳੁਜੜੇ ਹੋੲੇ ੲਿਸ ਜਾਗਾ ਅਾਕੇ ਬਸਦੇ ਜਾਣ ਲਗੇ; ਤਾਂ ਥੁਹੁੜੇ ਜਿਹੇ ਚਿਰ ਵਿਚ ਵਡਾ ਸਹਿਰ ਬਸ ਗਿਅਾ, ਅਤੇ ਧਨਮਾਨ ਮਹਾਜਨਾਂ ਨੇ ਵਡੀਅਾਂ ਵਡੀਅਾਂ ਹਵੇਲੀਅਾਂ ਪਾ ਲੲੀਅਾਂ।
ੳੁਸ ਸਮੇ ਵਿਚ ਜੇ ਕੋੲੀ ਅਾਦਮੀ ੲਿਕ ਕਟੜੇ ਤੇ ਭਜਕੇ ਦੂਜੇ ਕਟੜੇ ਜਾ ਵੜਦਾ, ਭਾਵੇਂ ੳੁਹ ਕਿਹਾ ਹੀ ਗੁਨਾਹੀ ਯਾ ਖੂਨੀ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਭੀ ਕਟੜੇ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ੳੁਹ ਨੂੰ ਬੰਨਕੇ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਸੀ; ੲਿਸ ਕਰਕੇ ੲਿਹ ਸਹਿਰ ਦਿਨ ਬਦਿਨ ਵਧਦਾ ਜਾਂਦਾ ਸਾ। ਜਾਂ ਮਹਾਰਾਜੇ ਰਣਜੀਤਸਿੰਘੁ ਨੇ ਲਹੌਰ ਲੈ ਲਿਅਾ, ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਸਿੱਖਾਂ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨ ਮਾਰ ਲੀਤਾ, ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਮੁਲਖ ੳੁਨਾਂ ਨੇ ਖੁਹੁ ਲਿਅਾ, ਤਾਂ ਅਮਿਰਤਸਰ ਬੀ ੳੁਸੇ ਦੇ ਹੱਥ ਅਾ ਗਿਅਾ, ਅਤੇ ਅਾਹਲੂਵਾਲੀੲੇ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਕਟੜੇਵਾਲੇ ਦੇ ਅਾਪਣੀ ਜਾਗਾ ਪੁਰ ਕੁਛ ੲਿਖਤਿਅਾਰ ਨਾ ਰਿਹਾ।
ਮਹਾਰਾਜੇ ਨੇ ੲਿਸ ਸਹਿਰ ਦੇ ਬਸਾੳੁਣ ਵਿਚ ਵਡਾ ਜੋਰ ਲਾੲਿਅਾ, ਅਤੇ ੲਿਸ ਤਲਾੳੁ ਅਰ ਮੰਦਰ ੳੁਤੇ ਬਹੁਤ ਪੈਸਾ
