ਪੰਨਾ:ਅੱਗ ਦੇ ਆਸ਼ਿਕ.pdf/133

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
(ਪੰਨਾ:Agg te ashik.pdf/133 ਤੋਂ ਰੀਡਿਰੈਕਟ)
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਉਸਦੀ ਇਹ ਗਲ ਸੁਣ ਨੂਰਾਂ ਇਕ ਦਮ ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਕੇ ਹੀਂਅ 'ਤੇ ਬਹਿ ਗਈ।

'ਮੈਨੂੰ ਹੱਥੀਂ ਜ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦੇ...... ਹੱਥੀਂ ਗਲ ਘੁੱਟ ਦੇ......ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਬਗੈਰ ਨਹੀਂ ਜੀਅ ਸਕਦੀ......ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਬਗੈਰ ਕਿਸੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।

ਸਰਵਣ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਇੰਜ ਕਹਿੰਦਿਆਂ, ਉਹ ਫਿੱਸ ਪਈ ਹੋਵੇ। "ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੀ... ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਈ ਏਂ?'

'ਜੇ ਏਦਾਂ ਕਰਨੀ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਕਬਰ ਵਿਚ ਦਬ ਦੇਣਾ ਸੀ ਉਦੋਂ ਈਂ, ਨੂਰਾਂ ਦੀਆਂ ਹਿੱਚਕੀਆਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਸਰਵਣ ਨੇ ਉਹਦੇ ਮੂੰਹ ਅਗੇ ਹੱਥ ਦੇ ਦਿੱਤਾ।

'ਛੱਡ ਹੋਈਆਂ ਬੀਤੀਆਂ ਨੂੰ......ਸਭ ਕੁਝ ਭੁਲ ਜਾ ਨੂਰਾਂ ...ਸਮਝ ਲੈ ਪਿਆਰ ਇਕ ਬਚਪਨ ਦੀ ਖੇਡ ਸੀ, ਇਕ ਸੁਪਨਾ ਸੀ।

'ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੀ। ਤੂੰ ਕਹਿ ਦੇ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ......ਨੂਰਾਂ ਤੇਰੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ।'

'ਦੁਨੀਆਂ ਕੀ ਆਖੇਗੀ ਝੱਲੀਏ!'

'ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹੇਗੀ......ਜੇ ਕਹੇਗੀ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ...... ਦੁਨੀਆਂ ਨੇ ਅਗੇ ਕਿਹੜਾ ਜਬਰ ਨਹੀਂ ਢਾਹਿਆ? ਸਰਵਣ ਨੂੰ ਲਗਾ ਜਿਵੇ ਨੂਰਾਂ ਦਾ ਸਾਹਸ, ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਨੂਰਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰ ਦਵੇਗਾ, ਜਿਵੇਂ ਉਹਦੀ ਚੁਪ ਨੇ ਸਹਿਮਤੀ ਦਾ ਹੁੰਗਾਰਾ ਭਰ ਦਿਤਾ ਹੋਵੇ।

'ਜੇ ਮੈਂ ਨਰਾਂ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਲਵਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਸਹੀ ਅਰਥਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਪਰ-ਉਪਕਾਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਮੈਂ ਇਸ ਅਬਲਾ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਆ ਸਕਾਂਗਾ ... ਘਟੋ ਘੱਟ ਮੈਂ ਇਕ ਬੇਸਹਾਰਾ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣ ਸਕਾਂਗਾ...ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਬਲੀ ਦੇ ਦਿਆਂਗਾ.. ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗਾ ..... ਮੈਂ......', ਸੋਚਦਿਆਂ ਸਰਵਣ ਨੇ ਨੂਰਾਂ ਨੂੰ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਘੁਟ ਲਿਆ।

੧੨੮