ਪੰਨਾ:ਅੱਗ ਦੇ ਆਸ਼ਿਕ.pdf/18

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
(ਪੰਨਾ:Agg te ashik.pdf/18 ਤੋਂ ਰੀਡਿਰੈਕਟ)
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

੨.

ਪਿੰਡ ਨੂਰਪੁਰ ਵਿਚ ਬਾਬੇ ਵਰਿਆਮੇ ਦਾ ਇਕੋ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਖੂਹ ਸੀ, ਜਿਥੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਸਾਰੀ ਰੌਣਕ ਵਸਦੀ ਲੱਗਦੀ ਸੀ। ਤੁੱਕੇ ਦੀ 'ਟੱਕ', 'ਟੁੱਕ' ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਕੁੜੀਆਂ-ਚਿੜੀਆਂ, ਮੁਟਿਆਰਾਂ-ਵਿਆਹੀਆਂ, ਅਣ-ਵਿਆਹੀਆਂ, ਘੜੇ ਢਾਕਾਂ ਤੇ ਰਖ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਭਰਨ ਤੁਰ ਆਉਂਦੀਆਂ। ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਖੂਹ ਕੋਈ ਤੀਰਥ ਹੋਵੇ-ਵਿਛੜਿਆਂ ਦੇ ਮਿਲਣ ਦੀ ਕੋਈ ਥਾਂ ਹੋਵੇ! ਉਹ ਘੜੇ ਭਰ ਕੇ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਆਪਣਾ ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ ਫੋਲਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ। ਵਡੀ ਗਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਏਥੋਂ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਪਾਣੀ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਪਾਣੀ ਭਰਿਆਂ ਵੀ ਇਹ ਭਿੱਟਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਂਦਾ।

ਗਾਧੀ ਉਤੇ ਉਘਲਾਉਂਦੇ ਸ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਝੋਕ ਆ ਗਈ। ਉਹ ਤ੍ਰਬਕ ਕੇ ਉਠਿਆ। ਉਹਦਾ ਧਿਆਨ ਗਾਚੀ ਕਰਕੇ ਆਂਦੀ ਪਿੱਪਲੀ 'ਤੇ ਪਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਬਲਦਾਂ ਨੂੰ ਛਿਛਕਰ ਮਾਰ, ਕਹੀ ਨੂੰ ਚੁਕ, ਪੁਟੇ ਹੋਏ ਟੋਏ ਵਿਚ ਪਿਪਲੀ ਲਾਉਣ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਬਲਦ ਰਵਾਂ ਰਵੀਂ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸ਼ਮੀਤਾ ਪਿਪਲੀ ਦੇ ਦੌਰ ਨੂੰ ਥਾਪੜ ਕੇ ਸਵਾਰੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

ਰੇਸ਼ਮਾਂ ਨੇ ਘੜਾ ਨਸਾਰ ਅਗੋਂ ਭਰ ਕੇ ਔਲੂ ਦੀ ਬੰਨ੍ਹੀ ਉਤੇ ਰਖ

੧੮