ਪੰਨਾ:ਅੱਗ ਦੇ ਆਸ਼ਿਕ.pdf/23

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
(ਪੰਨਾ:Agg te ashik.pdf/23 ਤੋਂ ਰੀਡਿਰੈਕਟ)
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

"..... ਤੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ?' ਸੁਮੀਰੇ ਨੇ ਖੈਰੂ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਬੋਚਦਿਆਂ ਪੁਛਿਆ ।
'ਤੇ ਜਾਂ ਫਿਰ', ਆਖਦਿਆਂ ਖਰੂ ਮੁਸਕਰਾ ਪਿਆ, "ਤੂੰ ਹੋਵੇਂ।' ਖੇਰੂ ਨੇ ਉਹਦੀ ਗੱਲ੍ਹ ਤੇ ਧੱਫਾ ਮਾਰਿਆ।
ਸ਼ੁਮੀਰ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਗੱਲ ਖੁਲ ਜਾਣ ਤੇ ਚੌਂਕ ਉਠਿਆ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਯਾਰ ਜਆਂ ਪਾਉਂਦੇ ਖਿੜ ਖਿੜਾਕੇ ਹੱਸ ਪਏ । ਹਨੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖ ਉਹਨਾਂ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਟਿੰਡਾਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਖੂਹ ਗੇੜਿਆ, ਪਿੰਡੇ ਪਾਣੀ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ।
ਅਜ ਰਾਤ ਸ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਹੀ । ਪਾਸੇ ਪਲਟਦਿਆਂ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਟੱਪ ਗਈ । ਗਿੱਟੀਆਂ, ਵਹਿੰਗੀ ਅਤੇ ਸਪਤ-ਰਿਸ਼ੀ ਕਿਤੇ ਦੇ ਕਿਤੇ ਚਲੇ ਗਏ । ਉਹਦੀ ਅੱਖ ਕਦੋਂ ਲਗੀ, ਸ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ।
 'ਤੈਰਾ ਨਾਮ ਜੱਪਣ ਦਾ ਵੇਲਾ, ਉਠਕੇ ਤੂੰ ਨਾਮ ਜੱਪ ਲਾ ।
 'ਤੂੰ ਨਾਮ ਜੱਪਣ ਨੂੰ ਆਇਓ, ਉਠਕੇ ਤੂੰ ਨਾਮ ਜੱਪ ਲਾ ।'
ਜਾਹਰੇ ਪੀਰ ਦੇ ਮਜ਼ੋਰ ਦੀ ਅਵਾਜ਼, ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਸੁਨ-ਸ਼ਾਨ ਗਲੀਆਂ ਵਿਚ ਅਗਿਓ ਅਗੇ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ । ਉਹਦੇ ਚਿਮਟੇ ਦੀ 'ਠੱਕ' ਅਤੇ ਚਿਮਟੇ ਦੇ ਕੜੇ ਦੀ ‘ਛਣਨ, ਮਾਨੋ ਮਜੌਰ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਤਾਲ ਮਿਲਾ ਰਹੇ ਹੋਣ । 'ਵਾਹਿਗੁਰ’, ਆਖ ਜਦ ਬਾਬਾ ਵਰਿਆਮਾ ਜਾਗਿਆ ਤਾਂ ਮਜ਼ੋਰ ਪ੍ਰਭਾਤ-ਫੇਰੀ ਕਰਦਾ ਗੁਲਾਮ ਦੀ ਹਵੇਲੀ ਲਾਗੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ।
ਸ਼ੁਮੀਰ ਸਿਆਂ ! ਓ ਸ਼ਮੀਰ ਸਿਆਂ !! ਉਠ ਖੂਹ ਨਹੀਂ ਜੋੜਨਾ ਅੱਜ ? ਬੜਾ ਬੇਸੁਰਤ ਸੌਂਦਾ ਇਹ ਮੁੰਡਾ ! ਬਾਬਾ ਵਰਿਆਮਾ ਬੁੜ ਬੁੜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਸ਼ੁਮੀਰ ਦਾ ਉਠਣ 'ਤੇ ਅਜ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦਾ । ਉਸਨੂੰ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਅੱਜ ਦਿਨ ਕੁਝ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚੜ੍ਹ ਪਿਆ ਹੋਵੇ । ਉਹਦਾ ਇਕ ਢੱਕਾ ਹੋਰ ਲਾ ਲੈਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕੀਤਾ । ਬਾਬਾ ਵਰਿਆਮਾ ਖੰਡ ਖੜਕਾਉਂਦਾ ਬਲਦਾਂ ਦੀ ਖੁਰਲੀ ਵੱਲ ਤੁਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼ੁਮੀਰਾ ਮੰਜੇ ਉਤੇ ਆਕੜ ਭੰਨ ਰਿਹਾ ਸੀ।

੨੪