ਖੈਰੁ ਅਤੇ ਰੇਸ਼ਮੇ ਦੇ ਨਿਕਾਹ ਦੀ ਚਲ ਰਹੀ ਗੱਲ ਬਾਤ ਦੀ ਭਿਣਖ, ਬਰਕ ਤੇ ਦੇ ਕੰਨੀ ਵੀ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਕਲੋਂ ਇਸਦਾ ਸਪਸ਼ਟੀਕਰਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ।
'ਖਾਹ ਮੇਰੀ ਕਸਮ, ਜੋ ਪਛੈ ਸਚੋ ਸਚੀ ਦਸੇਗਾ ।' ਬਰਕਤੇ ਦੇ ਬਲ ਫਰਕੇ।
'ਤੇਰੀ ਕਸਮ ਮਖ਼ !'
'ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਿਆ ਤੇਰਾ ਰੇਸ਼ਮੇਂ ਨਾਲ ਤੋਪਾ ਭਰਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ।
'ਨਹੀਂ ਮਖ਼; ’ਤਬਾਰ ਵੀ ਕਰ, ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਖੈਰੂ ਨੇ ਉਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਚੁੰਮ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਹਦੀ ਚੀਚੀ ਵਿਚ ਪਏ ਛੱਲੇ ਦੇ ਬੋਰ ਛਣਕ ਗਏ।
ਬਰਕਤੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਉਤੇ ਇਕ ਰੌਣਕ ਜਿਹੀ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਉਹਨੇ ਮੋਟੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੱਡ ਖੈਰ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵੱਲ ਝਾਕਿਆ । ਖੈਰ ਨੇ ਦੋਵਾਂ ਬਾਹਵਾਂ ਨਾਲ ਛਿਛਰੇ ਦੇ ਤਨੇ ਨੂੰ ਜਫੀ ਪਾ ਬਰਕਤੇ ਨੂੰ ਪੀਚ ਸੁਟਿਆ । ਛਿਛਰੇ ਦੇ ਸਕ ਬਰਕਤੇ ਦੀਆਂ ਮੌਰਾਂ ਵਿਚ ਖੁਭ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹਨੇ ਖੈਰੂ ਨੂੰ ਪਿਛੇ ਧੱਕ ਦਤਾ । ਖੇਰੂ ਨੇ ਰਾਜੇ ਦੀ ਬੀੜ ਵਲ ਧਿਆਨ ਚੁਕ ਕੇ ਵੇਖਿਆ । ਬੀੜ ਉਤੋਂ ਦੀ ਕਾਲੀ ਘਟ ਚੜਦੀ ਆਉਂਦੀ ਸੀ । ਹਵਾ ਦੇ ਆਟੇ ਪਹਿਲੇ ਬੁਲਿਆਂ ਨਾਲ ਜ਼ਿਰ ਦੇ ਪੱਤ ਝੜ ਝੜ ਡਿੱਗਣ ਲਗੇ । “ਬਰਕਤੇ ਝੱਖੜ ਝੁਲਦਾ ਆਉਂਦਾ ਈ, ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਉਹ ਛਿਛਰੇ ਦੀ ਇਕ ਟਾਹਣੀ ਦੇ ਪਤੇ ਧਰੂੰਦਾ ਭੇਡਾਂ ਵਲ ਚੜ ਗਿਆ। ਖੇਰੂ ਦਾ ਡਬੁ ਉਹਦੇ ਵੀ ਅਗੇ ਅਗੇ ਦੌੜਦਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਭੇ ਦਾ ਭੇਡਾਂ ਨੂੰ ਘੇਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਪਿੰਡ ਵੜਦੇ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਇੱਜੜ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਵਾੜਆਂ ਵਲ ਮੁੜ ਗਏ 13 ਹਨੇਰੀ ਦਾ ਬੁਲਾ ਰੇਤ ਉਡਾਉਂਦਾ ਪਿੰਡ ਉਤੋਂ ਦੀ ਲੰਘ ਗਿਆ।
ਆ ਗਿਆਂ ਪੁਤਰਾ ?' ਵਾੜੇ ਦਾ ਖੜਕਾ ਖੋਹਲਦਿਆਂ ਮੁਤਾਬਾਂ ਨੇ। ਪੁਛਿਆ।
‘ਕੀ ਆਖਣਾ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ?
ਅੱਲਾ ਪਾਕ ਦੀਆ ਰਖਾਂ, ਤੂੰ ਖਿਝਿਆ ਕਿਉਂ ਏਂ?......ਅਜ ਤਾਂ ਸੋ
੨੭
