ਸਤ ਸੰਗਤਿ ਕਉੜੀ ਲਗਦੀ ਮਨ ਨਹੀਂ ਪਰਚੇ ਤਾਸੁ ॥ ਰੂਪਵਾਨ ਚੰਡਾਲ ਘਰਿ ਜਾਏ ਬਸੇ ਤਿਹ ਪਾਸ ॥੧ ੨ ?) ਪਉੜੀ ॥ ਨਾਰ ਪਰਾਈ ਦੇਖ ਕੇ ਕਾਮੀ ਲੁਭਾਇਆ ॥ ਪੱਤਰਾ ੧੩੧ (ਅ) ਵਿਚ ਵਸੀਲੇ ਪਾਇ ਕੇ ਜਤੁ|ਧਰਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥ ਜਾ ਕਾਮ ਵਿਆਪੇ ਆਇ ਕੇ ਗੁਰ ਦਯ ਭੁਲਾਇਆ || ਭਲਾ ਬੁਰਾ ਨਹੀ ਜਾਨਦਾ ਤਾ ਹਲਕਾਇਆ || ਧਨੁ ਜੋਰ ਗਏ ਤੇ ਸਮਝਆ ਪਿਛੇ ਪਛੁਤਾਇਆ ॥ ਤਪ ਤਥ(ਤਪ?)ਮਗਲ(ਮੰਗਲ)ਕਾਮੀਆ ਜੈ ਸਿੰਘ ਸੁਣਾਇਆ li੮il ਸਲੋਕੁ ॥ ਵਿਸਾਹੁ ਨਾ ਕਰੀਐ ਲਬੀਆ ਏਹਿ ਕੰਮ ਨ ਕਿਸੇ ਜੋਗੁ ॥ ਅਰਥੀ ਅਪਣੇ ਅਰਥ ਦੇ ਅਧਰਮ ਕਰੇ ਦੇ ਭੋਗ ॥੧॥ ਕਾਰਣ ਅਪਣੇ ਲੈਣ ਦੇ ਜਾਇ ਕਰਨ ਓਹ ਮੇਲੁ : ਢਿਲ ਨ ਕਰਦੇ ਤੋੜਦੇ ਜੇ ਮੰਗਿਆ ਮਿਲੇ ਤੇਲੁ ॥੨॥ ਪਉੜੀ ॥ ਜੋ ਲਬ ਕਰੇਦੇ ਆਦਮੀ ਹਰਿ ਭਜਿ ਨਹੀਂ ਸਕੇ ॥ ਭਗ ੧੩੩ (ਉ) ਬੈਠ ਨ ਜਾਨਣ ਮੂਲ ਓਹੁ ਫਿਰ ਖਾਦੇ ਧਕੇ ॥ ਲੋਚਨ ਅਪਨੇ ਅਰਥ ਨੂੰ ਮੁਹ ਲਹਨ ਉਚਕੇ ॥ ਮਾਇਆ ਹਥ ਨ ਆਵਈ ਢੂਢੇਦੇ ਥਕੇ ॥ ਵਥੁ ਪਰਾਈ ਦੇਖ ਕੇ ਕਿਉ ਕੁਤਾ ਤਕੇ ॥ ਜੋ ਲਬ ਰਵਾਣੇ ਜੈ ਸਿੰਘਾ ਜਮ ਕੰਕਰ ਫਕੇ 11੯॥ ਸਲੋਕ ॥ ਕੁੱਧ ਬੁਰਾ ਭੈਆਵਲਾ ਮੰਦੇ ਕੰਮ ਕਰਾਏ ॥ (f)ਕਤ ਕਦੇ ਨ ਕਰ ਸਕੇ ਨਿਤ ਸੜਦਿਆ ਜਾਇ ਵਿਹਾਇ ॥੧॥ ਅੰਦਰ ਗੁਝੀ ਅਗ ਹੈ ਬਾਹਰਿ ਪਿੰਡਾ ਧਨ ॥ ਜੇ ਜਲ ਅੰਦਰ ਘਰ ਕਰਨ ਠਾਢੇ ਕਦੇ ਨ ਹੋਨ ॥੨॥ ਪਉੜੀ ॥ ਕ੍ਰੋਧੁ ਕਰੇ ਜੋ ਨਿਤ ਉਠ ਤਿਸ ਦਾ ਕੀ ਹੋਈ 11 a ੧੩੨ (ਅ) · ਸੁਖ ਨਾਲ ਨਹੀ ਦੋਸਤੀ ਦੁਖੀਆ ਦੁਖ ਰੋਈ ॥ ਗਲ ਕਰੇਦਾ ਲੜ ਮਰੇ ਕਰ ਦਖੋ ਕੋਈ ॥ ਤਾਮਸ ਦਧਾ ਤਾਮਸੀ ਕਉਣ ਕਾਲਖ ਧੋਈ ॥
