ਪੰਨਾ:Alochana Magazine January 1957.pdf/77

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

ਪਰ ਪਰਧਾਨ ਰੰਗ ਸ਼ਾਇਦ ਤਖ਼ਤ ਸਿੰਘ ਵਿਚ ਵੀ ਵੀਭਤਸ ਹੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ‘ਸੁਨੇਹੇ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿਚ’ ਦੇ ਇਹ ਬੋਲ : ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅੱਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਥਾਵਾਂ 'ਚੋਂ ਮੈਂ ਜਿੱਥੇ ਅਜੇ ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ ਦੇ ਬੜੇ ਕੋਝੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਵੇਖਨਾਂ । ਪੀ ਰਹੇ ਨੇ ਮਸਤ ਭੌਰੇ ਰੋਂਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ ਦਾ ਖ਼ੂਨ, ਕਾਲਿਆਂ ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਸਿਤਾਰੇ ਵੇਖਨਾਂ । ਫਿਸਦਿਆਂ, ਸੜਿਆਂਦ-ਭਰਿਆਂ ਫੋੜਿਆਂ 'ਚੋਂ ਛਲਕਦੇ, ਰਾਧ ਅਰ ਲਹੂਆਂ ਦੀ ਬਦਬੂ ਦੇ ਫੁਹਾਰੇ ਵੇਖਨਾਂ । ਜਾਂ ਇਹ ਕਿਹਾ ਚੁਗਿਰਦਾ ? ਵਿਚ : ਪਿੰਜਰਾਂ ਦੇ ਪਿੰਜਰ-ਬੇਓੜਕ ਬੱਚੇ ਨੰਗ-ਧੜੰਗੇ, ਸੁਕੀਆਂ ਖਿੱਘਰ ਲੱਤਾਂ ਵਾਲੇ, ਤਵਿਆਂ ਵਾਕਰ ਕਾਲੇ ... •••••••••••• ਅੰਖੀ ਗਿੱਡ, ਨੱਕਾਂ ਵਿਚ ਸੀ, ਛਿਲ ਛਿਲ ਨਹੁੰਆਂ ਨਾਲ ਖਰੀਂਢ, ਉਂਗਲਾਂ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਣ ' ਪਰ ਇਸ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਤਖ਼ਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਛੰਦ-ਚਾਲ ਤੇ ਅਲੰਕਾਰ ਦੀ ਕਪੂਰੀ ਅਤਿ ਪਰਸੰਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ : ਜਾਣਨਾਂ ਚੜ੍ਹਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਮਧੁਰ ਚੰਚਲ ਉਬਾਲ, ਰੂਹ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਨੂੰ ਗੁਦਗੁਦਾਂਦੇ ਹੋਣਗੇ । ਸੁਹਜ-ਰੂਮਾਨਾਂ ਦੀ ਝਿਲਮਿਲ ਕਹਕਸ਼ਾਂ ਦਾ ਧਾਰ ਰੂਪ, ਤੇਰੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਦੇ ਤਾਰੇ ਟਿਮਟਿਮਾਂਦੇ ਹੋਣਗੇ । ਦੀਪਮਾਲਾ ਵਾਂਗਰਾਂ ਤੇਰੇ ਭਵਿਖਾਕਾਸ਼ ਵਿਚ, | ਮਸਤ ਆਸ਼ਾਵਾਂ ਦੇ ਦੀਪਕ ਝਿਲਮਿਲਾਂਦੇ ਹੋਣਗੇ । ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਰੰਗ-ਬਰੰਗੀ ਲੋ-ਧਣਖ ਹੇਠ ਖ਼ਿਆਲ, ਪੰਛੀਆਂ ਵਾਕਰ ਪਰਾਂ ਨੂੰ ਫੜਫੜਾਂਦੇ ਹੋਣਗੇ । (੭੧